အခ်ိန္ေတြၾကာေညာင္းလာေတာ့ မေမ႔ႏုိင္ေသးတဲ႔အတိတ္ကျဖစ္ေၾကာင္းေလးေတြကုိ သတိရမိပါတယ္။ အတိတ္ဆုိတာ ေက်ာ္လြန္သြားခဲ႔ေပမယ္႔ ေမ႔မရတဲ႔အရာေတြကေတာ့ က်န္ရစ္ေနခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကုိ ေမ႔ေကာင္းေမ႔ႏုိင္ၾကေပမယ္႔ ေမ႔လုိ႔မရတဲ႔ အေၾကာင္းေလးေတြကုိေတာ့ တုိက္ဆုိင္တုိင္း သတိရတတ္ၾကပါတယ္ေလ။ က်ေနာ္ရဲ႕ အတိတ္ကေၾကာင္းေလးတစ္ခုကုိ ေဖာ္ျပျခင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ဆယ္တန္းကုိ အ.ထ.က (၆) ေမာ္လၿမိဳင္မွာေအာင္ျမင္ခဲ႔တာပါ။ ၉တန္းအထိကုိ မုဒုံ အ.ထ.က (၁) မွာေနခဲ႔ပါတယ္။ မုဒုံၿမိဳ႕ အ.ထ.က (၁) ေက်ာင္းက မြန္ျပည္နယ္မွာ နာမည္ႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ေမာ္လၿမိဳင္ကုိေျပာင္းခဲ႔တယ္။ မုဒုံၿမဳိ႕မွာ နာမည္ႀကီးတဲ႔ဆယ္တန္းအေဆာင္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ အေဆာင္ေတြက ေကာင္းလည္းတစ္ကယ္ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ ေမာ္လၿမိဳင္ ေတာင္၀ုိင္းနားက ဆယ္တန္းအေဆာင္မွာ လာေနခဲ႔ တယ္ေလ။ အဲလုိပဲ က်ေနာ္ဆယ္တန္းကုိ ေမာ္လၿမဳိင္အမွတ္ (၆) ေက်ာင္းမွာတက္ခဲ႔ပါတယ္။ အဲ အမွတ္ (၆) ေက်ာင္းဆုိတာ ဟုိ ရုပ္ရွင္မင္းသမီး နႏၵာလိႈင္ေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေက်ာင္းဆုိပဲဗ်။ က်ေနာ္လည္းအေသအခ်ာေတာ့မသိပါဘူး။ စာၾကည့္တုိက္မွာဓါတ္ပုံေတြကုိေတာ့ေတြ႔တယ္ဗ်။
အဲလုိနဲ႔ က်ေနာ္ အမွတ္(၆)ေက်ာင္းမွာ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ က်င္လည္ခဲ႔ပါတယ္။ က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားသစ္ကုိဗ်ေနာ္။ အမွတ္(၆)က ေက်ာင္းသူေတြလည္း ေခ်ာသားဗ်။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္တုိ႔ မုဒံု အမွတ္(၁)က ေက်ာင္းသူေတြကုိ မမွီပါဘူးဗ်ာ။ အဲ ေက်ာင္းသူေတြေခ်ာတာ က်ေနာ္နဲ႔မဆုိင္ပါဘူး က်ေနာ္က ေက်ာင္းစာကုိပဲစိတ္၀င္စားတာေလ ဟဲဟဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ဆယ္တန္းအေဆာင္က ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသုိလ္နားမွာရွိေနတာဗ် က်ေနာ္တုိ႔ အေဆာင္နားမွာလည္း တကၠသိုလ္အေဆာင္ေတြရွိတယ္ေလ။ အဲက်ေနာ္က ဆယ္တန္းကတည္းက တကၠသိုလ္ကုိရင္းႏွီးေနခဲ႔တာေပါ႔။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသူေတြကုိလည္း ငမ္းရ အဲ ဟုတ္ပါဘူး ေတြ႕ေနရတာေပါ႔ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔ အေဆာင္က ၅နာရီခြဲေလာက္ဆုိ အျပင္ခဏေပးထြက္တယ္ အဲဒီအခ်ိန္ဆုိ တကၠသိုလ္က မမ ကုိကုိ ေတြကလည္း ထမင္းထြက္စားတာတုိ႔ အျပင္ထြက္ၿပီး ဆုိင္ထုိင္တာတုိ႔နဲ႔စည္ေနတာေပါ႔ဗ်ာ။
က်ေနာ္တုိ႔အေဆာင္က စည္းကမ္းကႀကီးတယ္ဗ်။ ၆ နာရီထုိးရင္ အကုန္လံုးဘုရားရွိခုိးရတယ္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ တရားထုိင္ရတယ္။ အဲဒါၿပီးရင္ ၁၁နာရီအထိစာက်က္ရတယ္။ အဲလုိနဲ႔ျဖတ္သန္းရင္ ပထမအစမ္းကုိ ေျဖလည္းၿပီးေရာ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းပ်က္တဲ႔လူကမ်ားလာတယ္ေလ။ ေက်ာင္းမတက္ၾကေတာ့ဘူး အိမ္မွာပဲ စာႀကိတ္က်က္ၾကတာေပါ႔ေလ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ပုံမွန္ေက်ာင္းတက္လ်က္ပါပဲ။ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြသိပ္မရွိေတာ့ ဆရာ၊ဆရာမေတြကလည္း စာသိပ္မသင္ၾကဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္က အားေနတာေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အေဖာ္စပ္ၿပီး ေတာင္ေပၚတန္းကုိ ေက်ာင္းေျပးၿပီး ခုိးသြားၾကတယ္။ ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ တစ္ကယ္ ခုိးသြားရလုိ႔လားမသိဘူး။
ေတာင္ေပၚတန္းကေနၾကည့္လုိက္ရင္ ေမာ္လၿမိဳင္တစ္ၿမိဳ႕လုံးကုိျမင္ရတယ္ဗ်။ အဲေနာက္ေတာ့ ထန္းရည္ကုိ လည္း ၀ါးက်ဥ္ေထာက္နဲ႔ေရာင္းေသးတယ္ဗ်။ ေသာက္လုိ႔ေကာင္းတယ္ေနာ္ မယုံမရွိနဲ႔ ေသာက္ၾကည့္ တစ္ကယ္ ေကာင္းတယ္။ ေတာင္ေပၚတန္းက ဘုရားေတြကုိဖူးရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အမွတ္တရဓါတ္ပုံရုိက္ၾကေသးတယ္ ဗ်။ အင္မတန္ေပ်ာ္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ႔ အတိတ္ကျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခုေပါ႔ဗ်ာ။
အဲဒီေနာက္ပုိင္း က်ေနာ္လည္း ေက်ာင္းသိပ္မတက္ျဖစ္ပဲ အေဆာင္မွာပဲစာေတြက်က္ျဖစ္ခဲ႔တယ္ စာေမးပြဲေျဖတဲ႔ အထိေပါ႔ဗ်ာ။ က်ေနာ္ဆယ္တန္းတစ္ႏွစ္တာ ေမာ္လၿမိဳင္မွာေနထုိင္ခဲ႔တာပါ။ ဆယ္တန္းၿပီးေတာ့ မုဒုံမွာ ျပန္ေန ခဲ႔ပါတယ္။ မုဒံုမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေလွ်ာက္လည္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္နဲ႔ အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးျဖဳန္းေနမိပါတယ္ အဲလုိနဲ႔ပဲ . . .
အဲဒီအထဲမွာ က်ေနာ္ပါတယ္ဗ် အသူလဲဆုိတာကုိေတာ့ ေျပာျပဘူး . . .
