Monday, April 7, 2008

ေနာက္ဆံုးေတာ့ . . .

ရင္ခုန္သံအပုိင္းစမ်ားစြာနဲ႔
ဟုိးအေ၀းႀကီးကုိ
နယ္ခ်ဲ႕မိတဲ႔ က်ေနာ္

စိတ္ကူး လက္နက္
အေတြး ေပါင္းၿခံရံလုိ႔
ပုိင္နက္နဲ႔ အေ၀းႀကီးကုိ
သိမ္းပုိက္လုိက္မိတယ္

သိမ္းပုိက္ထားမိတဲ႔
နယ္ေတြ ပုန္ကန္ေတာ့
စိတ္ကူး လက္နက္ေတြ
ပ်က္စီး
အေတြးအေပါင္းေတြ
ေသေၾက
ေအာ္ . . .
ေနာက္ဆံုးေတာ့
က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းရယ္ . . .

3 ေယာက္ကဒီလုိျမင္ပါတယ္:

ပန္းခေရ said...

ရင္ခုန္သံအပုိင္းစမ်ားစြာနဲ႔
ဟုိးအေ၀းႀကီးကုိ
နယ္ခ်ဲ႕မိတဲ႔ က်ေနာ္

စိတ္ကူး လက္နက္
အေတြး ေပါင္းၿခံရံလုိ႔
ပုိင္နက္နဲ႔ အေ၀းႀကီးကုိ
သိမ္းပုိက္လုိက္မိတယ္

သိမ္းပုိက္ထားမိတဲ႔
နယ္ေတြ ပုန္ကန္ေတာ့
စိတ္ကူး လက္နက္ေတြ
ပ်က္စီး
အေတြးအေပါင္းေတြ
ေသေၾက
ေအာ္ . . .
ေနာက္ဆံုးေတာ့
က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းရယ္ . . .

NIce poem...
I like this Poem.
Me too.
Now, i am alone.

ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းတယ္ said...

အကိုေမာ္စီေရ .တစ္ေယာက္ထဲေနရတဲ့
ခံစားခ်က္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။အထူး
သျဖင့္ခ်စ္ခင္သူတစ္ေယာက္ေယာက္၊မိတ္
ေဆြတစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားေသဆံုးသြား
ခဲ့ရင္ျဖင့္ တကယ့္ကိုနင့္နင့္နဲနဲစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ရပါတယ္။တစ္ေယာက္တည္းပါ။ဒါေပမဲ့
အထီးက်န္တဲ့ခံစားမွဳမွလြတ္ေျမာက္ပါေစလို.
ဆုေတာင္းေပးခဲ့မယ္ေနာ္။

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

အထီးက်န္မႈနဲ႔အတူ ျငိမ္းခ်မ္းမႈလဲ အျမဲယွဥ္တြဲ ကပ္ပါလာတာပါပဲ။ ေမာင္ေလး ေမာ္စီ ျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေျမ႕ပါေစ...

Post a Comment