ဖိနပ္

ဖိနပ္ေၾကာင္းမေျပာခင္ က်ေနာ့္ကုိက်ေနာ္ အရင္မိတ္ဆက္ပါရေစ။ အဲဒီတုန္းက
အစိုးရနည္းပညာေကာလိပ္(ေမာ္လၿမိဳင္)လွၽပ္စစ္စြမ္းအင္(EP)မွ ေက်ာင္းသား
တစ္ေယာက္ပါ။ တေန႔ေတာ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ဖိနပ္ဆုိင္မွာဖိနပ္တစ္ရံ
၀ယ္လုိက္တယ္။ ဖိနပ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ေစ်းလည္းသိပ္မေပးရဘူး
ေျခၫႇပ္ဖိနပ္ေလးပါ။ မုိးတြင္းမွာဒီလုိဖိနပ္ေလးပဲေကာင္းပါတယ္ေက်ာင္းေလး
ဘာေလး သြားရေအာင္ဆုိၿပီး အဲစိတ္ကူးနဲ႕ ၀ယ္လုိက္တာပါ။ မနက္ (၇း၁၅)
ေလာက္ ကားဂိတ္ေရာက္သြားတယ္။ ေက်ာင္းကားကုိ မေတြ႕တာနဲ႔သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ကုိေမးလုိက္တယ္ . . .
``ေက်ာင္းကားမလာေသးဘူးလား´´
သူကအ႐ွည္ႀကီးျပန္ေျဖတယ္
``ဟင့္ဟင္း´´တဲ႔

ေဟာ ဟုိမွာေမတၱာ႐ွင္ဆုိတဲ႔ ေက်ာင္းကားႀကီးလာပါၿပီး။ ေက်ာင္းကားစီးၿပီး ဖိနပ္
အသစ္ေလးနဲ႔ က်ေနာ္ေက်ာင္းကုိသြားပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ မုိးက႐ြာ
ပါတယ္ ထီးေဆာင္းၿပီး ေက်ာင္း၀င္းထဲကုိ လမ္းေလၽွာက္၀င္သြားပါတယ္
လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကဲ ျပႆနာက အဲဒီမွာစတာ . . . . . . .။
က်ေနာ့္ဖိနပ္အသစ္ကေလးျပတ္သြားပါၿပီး။ အဲဒါနဲ႔ (EP) workshop အေဆာင္
နားမွာရပ္ၿပီး မုိးခုိရင္း လူသြားလူလာ႐ွင္းေအာင္ေစာင့္ရတာေပါ့။ ဒါမွျပတ္သြားတဲ႔
ဖိနပ္ကုိ ယာယီျပင္ၿပီး ဖိနပ္အသစ္သြား၀ယ္ရမွာေလ။
က်ေနာ္တုိ႔(EP)မွ သ႐ုပ္ျပဆရာက . . .
``ေဟ႔ေကာင္ မင္းဘာရပ္လုပ္ေနလဲ လာေလ မင္းအတန္းမတက္ဘူးလား´´
``ဟဲဟဲ တက္မယ္ဆရာ က်ေနာ္ ဟုိဟာ . . .´´
``ဒီေကာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ျမန္ျမန္လာ´´

လာျပန္ပါၿပီးေနာက္တစ္ေယာက္ (EP) Btest က အစ္မေတြက . . .
``ဟဲ႔ နင္ဒီမွာဘာလုပ္ေနလဲ အတန္းမတက္ဘူးလား´´
``တက္မယ္´´
``ဘာလဲ ထီးမပါလုိ႔လား လာငါနဲ႔လုိက္ခဲ႔ေလ´´
``ရတယ္အစ္မ က်ေနာ္ ဟုိ ဟုိ ဖိနပ္´´
``ဖိနပ္ဘာျဖစ္လဲ´´
``ေအာ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး က်ေနာ္ ဟုိ . . .´´
``ေအး ဘာမွမျဖစ္လဲ ၿပီးေရာ ငါသြားၿပီး´´

လူသြားလူလာ ႐ွင္းသြားေတာ့ဖိနပ္ကုိယာယီစီးဖုိ႔သံေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္း႐ွာၿပီး
ျပင္လုိက္ပါတယ္။ ဖိနပ္၀ယ္မယ္ သြားဖုိ႔ တစ္ခုစဥ္းစားမိလုိက္တယ္ အခုလကုန္
ခါနီးရက္ဆုိေတာ့ က်ေနာ္ ဘုိင္ျပတ္ေနတဲ႔ရက္ေတြပဲ အဲဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ဆီမွာ ပုိက္ဆံခ်ီးဖုိ႔ အတန္းဘက္ကုိ ျပန္သြားပါတယ္။
က်ေနာ္ ပုိက္ဆံခ်ီးေနက် ထမင္းကပ္စားေနက်သူငယ္ခ်င္းတစ္ဆီသြားတယ္။သူ
နဲ႔က်ေနာ္က ေမဂ်ာ ျခင္းမတူဘူး။ အဲဒါနဲ႔ သူအတန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ . . .

``ဟဲ့ နင္ဘာလာလုပ္တာလဲ အတန္းမတက္ဘူးလား´´
``နင္ေကာ အတန္းမ႐ွိဘူးလား´´
``ဟင့္ဟင္း ဆရာမ မလာဘူး´´
``နင္ပုိက္ဆံပါတယ္ မဟုတ္လား ငါ့ကုိခ်ီးစမ္းဟာ ငါ့ဖိနပ္ျပတ္သြားလုိ႔
နင္အားတယ္ မဟုတ္လား လာ နင္ပါလုိက္ခဲ႔´´

ဆုိၿပီး သူ႕ကုိပါ က်ေနာ္ ေခ်ာဆြဲလုိက္တာ။ သူက က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ
စိတ္အေကာင္းဆုံးနဲ႔ က်ေနာ္ အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔
ႏွစ္ေယာက္ ဖိနပ္ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ သူ႕ပုိက္ဆံနဲ႔ ဖိနပ္တစ္ရံ၀ယ္လုိက္တယ္။
ျပတ္သြားတဲ႔ ဖိနပ္ကုိေတာ့ အမႈိက္ပုံမွာ ထာ၀ရ အနားယူခုိင္းလုိက္ပါတယ္။
က်ေနာ္ နည္းနည္းထပ္ေျပာခ်င္ပါတယ္ . . .

ဖိနပ္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔လူေတြမွာ အနိမ့္ဆုံးေနရာက ႐ုပ္၀ထၳဳတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ကဲၾကည့္ ဖိနပ္ျပတ္လုိ႔ က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္အလုပ္႐ႈပ္သြားလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔
လူေတြမွာ ေ႐ႊနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ႔ ဆြဲႀကိဳးတုိ႔ လက္စြပ္တုိ႔ မပါပဲသြားလာလုိ႔အဆင္
ေျပႏုိင္ေပမယ္႔ ဖိနပ္မပါပဲ သြားလာလုိ႔ အဆင္မေျပႏုိင္ပါဘူး။ ေ႐ႊႏွင့္ဖိနပ္ကုိယွဥ္
ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တန္းဖိုးခ်င္း ပမာဏ ကြာျခားလြန္းပါတယ္။ က်ေနာ္ ၾကားဖူးတာ
တစ္ခုက အုန္းပင္တက္တဲ႔ေနရာမွာ တကၠသုိလ္က ပါေမာကၡဟာ ပညာမဲ႔ တဲ႔
အုန္းပင္တက္တဲ႔ေနရာမွာအုန္းပင္တက္သမားက ပညာ႐ွိေပါ့။ ဘယ္သူမဆို
ဘယ္အရာ၀ထၳဳမဆုိ သူ႕ေနရာနဲ႔သူ၊ သူ႕ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔သူ၊ သူ႕တန္ဖုိးနဲ႔သူ ႐ွိၾကပါတယ္။
(က်ေနာ့္ရဲ႕အျမင္ကုိ တင္ျပျခင္းပါ ေ၀ဖန္ေပးၾကပါ)