ျပည္ၿမိဳ႕အမွတ္တရ

က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ခေလးေပါ့ ဟဲ ဟဲ အေပ်ာ္ပါ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက
က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေယာင္ေပစူးေလးေတြနဲ႔ကြယ္ ပုဆုိးကုိ
စလြယ္ကာ႐ြာ၀ုိင္းပတ္လည္ ေရာသီခ်င္းနဲ႔ေရာသြားတယ္ ဒီတခါတစ္ကယ္
ေျပာၿပီး က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက မြန္ျပည္နယ္လမုိင္းၿမိဳ႕နယ္က
ေကာ့ဒြတ္႐ြာမွာ ေနတာပါ။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ ၃တန္းေရာက္ေတာ့
က်ေနာ့္ ဦး၀ယ္ထားတဲ့ ျပည္ၿမိဳ႕ကအိမ္မွာ သြားေနရတယ္။ က်ေနာ့္
ဦးကေရနံ၀န္ထမ္းတစ္မုိ႔အညာဘက္မွာပဲ အလုပ္လုပ္ရေတာ့
ျပည္ၿမိဳ႕ကအိမ္ကုိ၀ယ္ျဖစ္သြားတာပါ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ့္ဦး
ႏွင့္အတူ ျပည္မွာသြားေနတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းကက်ေနာ္ဗမာစကားကုိေကာ
င္းေကာင္းမတတ္ ေသးဘူး။ ျပည္မွာ အမွတ္(၁)ေက်ာင္းႏွင့္တြဲဖက္
ပန္းပဲတန္းမူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းေနရတယ္။ က်ေနာ္
ေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႔မွာ က်ေနာ္အကုိက ေက်ာင္းကုိလုိက္ပုိ႔ေပးတယ္။
အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ အတန္းထဲက ေကာင္ေလး၊ေကာင္မေလးေတြက က်ေနာ္ကုိ
မြန္လူမ်ဳိးဆုိၿပီး ထူးထူးဆန္းဆန္း၀ုိင္းၾကည့္ၾကတာ က်ေနာ္မွာ
ဟဟ ဘာျဖစ္တာလဲ တစ္ခုခုျပန္ေျပာဖုိ႔လည္းဗမာစကားကုိ ေကာင္းေကာင္းမတတ္ေတာ့ အခက္ေတြ႕ေနတာေပါ့။ ခဏေတာ့ ဆရာမက အတန္း၀င္လာမွ သူတုိ႔က ေနရာျပန္ထုိင္ၾကတာ ေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႔က အမွတ္တရေလးပါ။ မုိးတြင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေနတဲ့
ရပ္ကြက္က ေရျမဳပ္ေတာ့ သြားလာရတာအခက္အခဲ ျဖစ္တာေပါ့။ က်ေနာ့္အမက
ေစ်းတစ္ခါသြားရင္ တစ္ပတ္စာႏွစ္ပတ္စာ ၀ယ္လာေရာအဲဒီမွာပဲ ဆိတ္သားကုိ
ႏွစ္ပတ္ေလာက္ စားလုိက္ရတာ ဒီေန႔အထိ ဆိတ္သားကုိ က်ေနာ္ မုန္းသြားတာ။
ေက်ာင္းက က်ေနာ္တုိ႔အိမ္နဲ႔ နည္းနည္းေလးေ၀းတယ္ စက္ဘီးနဲ႔သြားၾကတာ။
ေနတာၾကာေတာ့လည္း ဗမာစကားကုိ လည္လည္၀ယ္၀ယ္တတ္လာပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း
အမ်ားႀကီးရလာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕နာမည္ကုိ မေခၚပဲ မြန္ေလး
မြန္ေလးနဲ႔ ဆရာမေတြကအစေခၚၾကတာ။ ေက်ာင္းထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ မြန္ဆုိေတာ့
လူသိမ်ားတာေပါ့။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာက်ေနာ္တုိ႔ ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားကုိ
သြားဖူးေလ့႐ွိပါတယ္။ ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားမွာ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု
ရွိတယ္။ အဲဒါက ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားမွာ ထီးေတာ္ႏွစ္ခု ႐ွိတယ္ဆုိတာပါ။
ထီးေတာ္ငယ္ႏွင့္ ထီးေတာ္ႀကီး ဆုိၿပီး ထီးေတာ္ငယ္ကုိမြန္လူမ်ဳိးတုိ႔တင္ထားၿပီး ထီးေတာ္ႀကီးကုိ ဗမာေတြေနာက္ထပ္တင္ထားတာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔သံုးေယာက္ပဲ အိမ္မွာေနရတာပါ။ က်ေနာ့္ဦးက သူအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေနမ်ားတယ္။ အေဒၚက
အဖြားကုိျပဳစုဖုိ႔ ႐ြာမွာက်န္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ကုိ ေဆြမ်ဳိးရင္းျခာေတြလုိ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အမရဲ႕အတန္းပုိင္ ဆရာမရဲ႕ေက်းဇူးကို ဒီေန႔အထိ ေအာက္ေမ႔ေနလ်က္ပါ။ က်ေနာ္ ျပည္ကုိ စေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ န၀ေဒးတံတား တုိင္ ၄ တုိင္ထူထားၿပီးျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိ စြန္႔ခြာခဲ့တဲ့ႏွစ္မွာပဲန၀ေဒးတံတား ဖြင့္ပြဲျပဳလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိစြန္႔ခြာခဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္႐ွိပါၿပီး။ က်ေနာ္ ေလၽွာက္
ခဲ့ဖူးတဲ့ တာေဘာင္႐ုိးမွာ က်ေနာ္ရဲ႕ေျခရာေတြ က်န္ရစ္ေနအုံးမယ္လုိ႔
ယံုၾကည္ေနဆဲပါ။