ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေရးျခစ္ထားတဲ႔ ေန႕ရက္

က်ေနာ္ မေန႔ကတီဗြီမွာ တိရိစၧာန္မ်ားအေၾကာင္း Discovery ကုိၾကည့္ျဖစ္တယ္
အဲဒီမွာ ကြၽဲတစ္ေကာင္ကုိ ျခေသၤ႔တစ္စုက ၀ုိင္းတိုက္ခုိက္ၾကတာ ကြၽဲကလည္း
အထိနာၿပီး လဲက်သြားတယ္။ ခဏေတာ့ ကြၽဲအုပ္စုေရာက္လာၿပီး ျခေသၤ႔ေတြကုိ
ျပန္တိုက္လုိက္ေတာ့ ျခေသၤ႔ေတြကေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။ ျခေသၤ႔ေတြကလည္း
သူ႕အစာအတြက္ တစ္ေနရာမွာေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ အထိနာၿပီးလဲက်သြား
တဲ႔ကြၽဲက ေသဆုံးသြားသည္အထိ ကြၽဲအုပ္စုကမသြားေသးပဲ ကာကြယ္ေစာင့္
ေရွာက္ေနၾကတယ္။

အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကုိၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တစ္ခုစဥ္းစားမိတယ္။ တိရိစၧာန္ေတြ
ေတာင္ သူ႕အမ်ိဳးကုိထိရင္ မခံႏုိင္ပဲကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတာ က်ေနာ္
တုိ႔လူသားေတြ ကုိယ္႔အမ်ဳိးကုိ ဘာလုိ႔မကာကြယ္မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရမွာလဲ။
က်ေနာ္တို႔မွာ စဥ္းစားတတ္တဲ႔ ဦးေႏွာက္ေတြရွိၾကတယ္ အမွားအမွန္ကုိခြဲျခား
တတ္တဲ႔ အသိတရားေတြရွိၾကပါတယ္။ ကုိယ္႔အမ်ဳိးကုိ ကိုယ္ခ်စ္တာ သူမ်ားအမ်ဳိးကုိ မုန္းတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္႔ ဘာသာ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကုိ
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းတာ သူတစ္ပါး ဘာသာ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ
ေတြကုိႏွိပ္ခ်တာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမယ္႔ဗ်ာ စိတ္မေကာင္းစြာပဲ ကုိယ္႔ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကုိ မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္တဲ႔အျပင္ ကုိယ္႔ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကုိ ပ်က္တံုးေအာင္လုပ္ေနၾကတဲ႔လူတစ္စုေၾကာင့္ ရင္နာတယ္ဗ်ာ ရင္နာ႐ုံမကဘူး အမ်ဳိးပါနာတယ္။

ကုိယ္႔လူမ်ဳိးကုိ ကုိယ္မေစာင့္ေရွာက္ရင္ ဘယ္သူေတြက လာေစာင့္ေရွာက္မွာလဲ။
တစ္ျခားတုိင္းျပည္က တစ္ျခားလူမ်ဳိးေတြ လာေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာလား? မျဖစ္ႏိုင္
ပါဘူး အကူအညီေပးတာေလာက္ပဲ ျဖစ္ႏုိင္မွာပါ။ ကုိယ္ကေရာတစ္ျခားလူမ်ဳိး ေတြကုိ သြားေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္ပါ႔မလား? အကူအညီေလာက္ပဲ ေပးႏုိင္မွာပါ။
အခုလုိအခ်ိန္မွာဆုိ အကူအညီေတာင္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

က်ေနာ္လည္း ကုိယ္႔လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကုိစြမ္းႏုိင္သေလာက္
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ကုိ တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာက္မွာပါ။ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းထဲကလုိ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေရးျခစ္ထားတဲ႔ ေန႕ရက္ေတြ ေက်ာ္လြန္တဲ႔ တစ္ေန႔ . . .