က်ေနာ္တုိ႔အမိ၀မ္းမွကၽြတ္ၿပီး လူ႔ေလာကကုိေရာက္လာတာနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ပတ္၀န္း
က်င္က ရွိႏွင့္ေနၿပီေလ။ ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာ ကဲ႔ရင္႔ ၇ ရက္၊ ခ်ီးမြမ္း ၇ ရက္ ဆုိတဲ႔
အတင္းေျပာတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ မဆုိလုိခ်င္ပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ရွိေနတဲ႔ ႏုိင္ငံ၊ ျပည္နယ္၊ ၿမိဳ႕ရြာ၊ ရပ္ကြက္ အစရွိသည့္အရာေတြဟာ က်ေနာ္
တုိ႔ဘ၀ရဲ႕ အဆင့္အတန္း၊အသိပညာ အတတ္ပညာ၊ အနာဂတ္ စသာေတြကုိ တုိးတက္
ေအာင္ ဆုတ္ယုတ္ေအာင္ တစ္ဖက္ဖက္မွအေထာက္အကူေပးႏုိင္တဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕
ပတ္၀န္းက်င္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာရြာမွာေနရေတာ့ က်ေနာ္႔ပတ္၀န္းက်င္က ေတာဓေလ့
ေတာအက်င့္စရုိက္ေတြနဲ႔ပဲ ရင္းႏွီးခဲ႔ရတယ္။ က်ေနာ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဲဒီအရာေတြပဲ
ရွိေတာ့ က်ေနာ္မွာ ပတ္၀န္းက်င္ကေပးတဲ႔အသိတရား အတတ္တရားေတြနဲ႔ပဲ ခ်ီတက္
ခဲ႔ရတာေပါ႔။ က်ေနာ္ရြာမွာေနတုန္းက ေက်ာင္းကုိလမ္းေလွၽာက္ၿပီးသြားရတာေလ။
က်ေနာ္႔ရဲ႕ ျမင္ကြင္းမွာ လယ္ကြင္းေတြ ႏြားလွည္းေတြ ေထာလာဂ်ီကားေတြ ဖုန္တစ္
လိပ္လိပ္နဲ႔ေပါ႔။
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ၿမိဳ႕ကုိေျပာင္းသြားတယ္။ က်ေနာ္႔ပတ္၀န္းက်င္လည္းေျပာင္း
သြားတာေပါ႔။ ေတာရြာတစ္ရြာရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ေတာ့ ဘာနဲ႔မွမဆုိင္ဘူးေပါ႔။အဲၿမိဳ႕မွာေတာ့ က်ေနာ္ေက်ာင္းကုိ စက္ဘီးနဲ႔သြားရတယ္ (အတန္းလည္းနည္းနည္းၾကီးလာတယ္ဆုိေတာ့)။က်ေနာ္႔ရဲ႕ျမင္ကြင္းထဲမွာကားေတြ
စက္ဘီးေတြ ဆုိင္ကယ္ေတြ တုိက္အိမ္ေတြ စတုိးဆုိင္ေတြ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ
ကစားကြင္းေတြ ဟာအမ်ားၾကီးပဲ။
ၿမိဳ႕ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က ေတာရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ထက္ အမ်ားၾကီးသာတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔
က်ေနာ္ေနတဲ႔ၿမဳိ႕ကမီးမမွန္ဘူး ေရလည္းမမွန္ဘူး အဲဒီတုန္းက ဖုန္းလည္းမရွိေသးဘူး။
ဆက္သြယ္ေရးကလည္းမေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ၿမိဳ႕ကေပးတဲ႔ အသိတရား အတတ္
တရားေတြကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ က်ေနာ္ရရွိခဲ႔ပါတယ္။
က်ေနာ္ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ နည္းပညာေကာလိပ္ကုိတက္တယ္။အသက္နည္းနည္း ၾကီးလာေတာ့အျမင္ေတြလည္း နည္းနည္းက်ယ္လာတယ္ေပါ႔။ ေလာကေတြလည္း
စံုသင့္သေလာက္ေတာ့ စံုခဲ႔ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္အထိက်ေနာ့္မွာ ကြန္ျပဴတာတုိ႔
အင္တာနက္တုိ႔နဲ႔ ဘာရင္းႏွီးမႈမွမရွိခဲ႔ဘူး။အဲ က်ေနာ္ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ျပည္ပကုိေရာက္လာခဲ႔တယ္။
က်ေနာ္႔ရဲ႕ ျပည္ပကပတ္၀န္းက်င္မွာ က်ေနာ္က်င္လည္ခဲ႔တဲ႔ ဘာမွမဆုိင္တဲ႔
ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ၾကီးနဲ႔ေပါ႔။ ျမင္ကြင္းက ေတာ္ေတာ္ေလးစံုလင္တယ္ေျပာျပရင္ ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။က်ေနာ္ ကြန္ျပဴတာတ႔ုိ အင္တာနက္တုိ႔နဲ႔ ေတြ႔ထိတဲ႔အခ်ိန္မွာ
အသိတရား အတတ္တရားေတြအမ်ားၾကီးရခဲ႔ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာရွိတဲ႔
လူၾကီး၊ လူငယ္၊ ကေလး ေတြနဲ႔ ေတြ႕ထိခဲ႔ရတယ္။
က်ေနာ္ ကြန္ျပဴတာ အင္တာနက္ နည္းပညာေတြနဲ႔ စတင္ထိေတြ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ
ႏုိင္ငံတကာကက်ေနာ္နဲ႔အရြယ္တူလူငယ္ေတြ က်ေနာ္႔ထက္ငယ္တဲ႔ကေလးေတြ
ေတာ္ေတာ္ေလးခရီး ေရာက္ေနၾကၿပီး။အဲဒါေတြေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာ
တစ္ခုတစ္ခုအတြက္ ၀န္ေလးေနမိတယ္။အဲဒါကဘာလည္းဆုိေတာ့က်ေနာ္အရင္
က်င္လည္ခဲ႔တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာက်န္ရွိေနေသးတဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ရြယ္တူလူငယ္ေတြ
ကေလးေတြ။ သူတုိ႔တစ္ေတြႏုိင္ငံတကာက လူငယ္ေတြကေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ဖုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကမေဆာင္က်ဥ္းေပးႏုိင္ဘူးေလ။
သူမ်ားတစ္ကာေတြ က်င္လည္ေနတဲ႔ ေခတ္မွီတဲ႔ပတ္၀န္းက်င္ေတြကိုက်ေနာ္တုိ႔ လူငယ္ေတြလည္းက်င္လည္ႏုိင္ဖုိ႔ . . . ။
က်င္က ရွိႏွင့္ေနၿပီေလ။ ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာ ကဲ႔ရင္႔ ၇ ရက္၊ ခ်ီးမြမ္း ၇ ရက္ ဆုိတဲ႔
အတင္းေျပာတဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ မဆုိလုိခ်င္ပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ရွိေနတဲ႔ ႏုိင္ငံ၊ ျပည္နယ္၊ ၿမိဳ႕ရြာ၊ ရပ္ကြက္ အစရွိသည့္အရာေတြဟာ က်ေနာ္
တုိ႔ဘ၀ရဲ႕ အဆင့္အတန္း၊အသိပညာ အတတ္ပညာ၊ အနာဂတ္ စသာေတြကုိ တုိးတက္
ေအာင္ ဆုတ္ယုတ္ေအာင္ တစ္ဖက္ဖက္မွအေထာက္အကူေပးႏုိင္တဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕
ပတ္၀န္းက်င္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာရြာမွာေနရေတာ့ က်ေနာ္႔ပတ္၀န္းက်င္က ေတာဓေလ့
ေတာအက်င့္စရုိက္ေတြနဲ႔ပဲ ရင္းႏွီးခဲ႔ရတယ္။ က်ေနာ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ အဲဒီအရာေတြပဲ
ရွိေတာ့ က်ေနာ္မွာ ပတ္၀န္းက်င္ကေပးတဲ႔အသိတရား အတတ္တရားေတြနဲ႔ပဲ ခ်ီတက္
ခဲ႔ရတာေပါ႔။ က်ေနာ္ရြာမွာေနတုန္းက ေက်ာင္းကုိလမ္းေလွၽာက္ၿပီးသြားရတာေလ။
က်ေနာ္႔ရဲ႕ ျမင္ကြင္းမွာ လယ္ကြင္းေတြ ႏြားလွည္းေတြ ေထာလာဂ်ီကားေတြ ဖုန္တစ္
လိပ္လိပ္နဲ႔ေပါ႔။
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ၿမိဳ႕ကုိေျပာင္းသြားတယ္။ က်ေနာ္႔ပတ္၀န္းက်င္လည္းေျပာင္း
သြားတာေပါ႔။ ေတာရြာတစ္ရြာရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ေတာ့ ဘာနဲ႔မွမဆုိင္ဘူးေပါ႔။အဲၿမိဳ႕မွာေတာ့ က်ေနာ္ေက်ာင္းကုိ စက္ဘီးနဲ႔သြားရတယ္ (အတန္းလည္းနည္းနည္းၾကီးလာတယ္ဆုိေတာ့)။က်ေနာ္႔ရဲ႕ျမင္ကြင္းထဲမွာကားေတြ
စက္ဘီးေတြ ဆုိင္ကယ္ေတြ တုိက္အိမ္ေတြ စတုိးဆုိင္ေတြ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ
ကစားကြင္းေတြ ဟာအမ်ားၾကီးပဲ။
ၿမိဳ႕ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္က ေတာရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ထက္ အမ်ားၾကီးသာတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔
က်ေနာ္ေနတဲ႔ၿမဳိ႕ကမီးမမွန္ဘူး ေရလည္းမမွန္ဘူး အဲဒီတုန္းက ဖုန္းလည္းမရွိေသးဘူး။
ဆက္သြယ္ေရးကလည္းမေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ၿမိဳ႕ကေပးတဲ႔ အသိတရား အတတ္
တရားေတြကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ က်ေနာ္ရရွိခဲ႔ပါတယ္။
က်ေနာ္ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ နည္းပညာေကာလိပ္ကုိတက္တယ္။အသက္နည္းနည္း ၾကီးလာေတာ့အျမင္ေတြလည္း နည္းနည္းက်ယ္လာတယ္ေပါ႔။ ေလာကေတြလည္း
စံုသင့္သေလာက္ေတာ့ စံုခဲ႔ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္အထိက်ေနာ့္မွာ ကြန္ျပဴတာတုိ႔
အင္တာနက္တုိ႔နဲ႔ ဘာရင္းႏွီးမႈမွမရွိခဲ႔ဘူး။အဲ က်ေနာ္ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ျပည္ပကုိေရာက္လာခဲ႔တယ္။
က်ေနာ္႔ရဲ႕ ျပည္ပကပတ္၀န္းက်င္မွာ က်ေနာ္က်င္လည္ခဲ႔တဲ႔ ဘာမွမဆုိင္တဲ႔
ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ၾကီးနဲ႔ေပါ႔။ ျမင္ကြင္းက ေတာ္ေတာ္ေလးစံုလင္တယ္ေျပာျပရင္ ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။က်ေနာ္ ကြန္ျပဴတာတ႔ုိ အင္တာနက္တုိ႔နဲ႔ ေတြ႔ထိတဲ႔အခ်ိန္မွာ
အသိတရား အတတ္တရားေတြအမ်ားၾကီးရခဲ႔ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာမွာရွိတဲ႔
လူၾကီး၊ လူငယ္၊ ကေလး ေတြနဲ႔ ေတြ႕ထိခဲ႔ရတယ္။
က်ေနာ္ ကြန္ျပဴတာ အင္တာနက္ နည္းပညာေတြနဲ႔ စတင္ထိေတြ႔တဲ႔အခ်ိန္မွာ
ႏုိင္ငံတကာကက်ေနာ္နဲ႔အရြယ္တူလူငယ္ေတြ က်ေနာ္႔ထက္ငယ္တဲ႔ကေလးေတြ
ေတာ္ေတာ္ေလးခရီး ေရာက္ေနၾကၿပီး။အဲဒါေတြေတြ႔ေတာ့ က်ေနာ္႔စိတ္ထဲမွာ
တစ္ခုတစ္ခုအတြက္ ၀န္ေလးေနမိတယ္။အဲဒါကဘာလည္းဆုိေတာ့က်ေနာ္အရင္
က်င္လည္ခဲ႔တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာက်န္ရွိေနေသးတဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ရြယ္တူလူငယ္ေတြ
ကေလးေတြ။ သူတုိ႔တစ္ေတြႏုိင္ငံတကာက လူငယ္ေတြကေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္ဖုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကမေဆာင္က်ဥ္းေပးႏုိင္ဘူးေလ။
သူမ်ားတစ္ကာေတြ က်င္လည္ေနတဲ႔ ေခတ္မွီတဲ႔ပတ္၀န္းက်င္ေတြကိုက်ေနာ္တုိ႔ လူငယ္ေတြလည္းက်င္လည္ႏုိင္ဖုိ႔ . . . ။
