Sunday, December 23, 2007

ခရီးရက္ရွည္

ခ်စ္ေသာဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမမ်ားခင္ဗ်ား က်ေနာ္ မနက္ျဖန္အေစာႀကီး ခရီးရက္ရွည္ ထြက္ရမည္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ ပုိစ္႔တင္ျခင္း ဘေလာ့လည္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္မည္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ က်ေနာ္အခုသြားမွာ နည္းနည္းေတာ့ၾကာမယ္ထင္တယ္။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးဆုိပါေတာ့။ က်ေနာ္မရွိတဲ႔ အခ်ိန္အတြင္းမွာ က်ေနာ္ရဲ႕ အိမ္(ဘေလာ့)ကုိ လာေရာက္ေစာင့္ေရွာက္ေပးၾကပါဗ်ာ။ အခ်ိန္ေတြၾကာလုိ႔ဆုိၿပီး က်ေနာ္႔ကုိ
ေမ႔မသြားၾကနဲ႔ေနာ္။ က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္ ေရာက္ျခင္း က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမ ေတြကုိ အေၾကာင္းၾကားပါ႔မယ္။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမမ်ား ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ
က်န္းမာခ်မ္းသာၾကၿပီး လုိအင္ဆႏၵမ်ားလည္း ျပည့္စံုပါေစဗ်ာ . . .

. . . . . . ခ်စ္တဲ႔ . . . .
ေမာ္စီ . . . .

ေမြးေန႔

ဒီဇင္ဘာလ 23 ရက္ေန႔ က်ေနာ္႔တူမေလး အသက္တစ္ႏွစ္ျပည့္တဲ႔ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ယေန႔မွ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုိယ္၏က်န္းမာျခင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စံုပါ ေစလုိ႔ က်ေနာ္ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္႔ တူမေလးရဲ႕ဓါတ္ပံုေတြတင္ထား ပါတယ္။ အဲ သူေကၽြးတဲ႔ ကိတ္မဲႀကီးကုိလည္းစားသြားၾကပါအံုးေနာ္ . . .







ဘယ္လုိလဲ တူမေလးက ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား။ အဲ . . . အေမေျပာေတာ့ က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ဒီ႔ထက္ပုိခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာတာပဲ ဟုတ္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္ . . .

Friday, December 21, 2007

သက္သတ္လြတ္

က်ေနာ္တုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ခ်ိဳ႕ေတြဟာ သက္သတ္လြတ္စားၾကတာရွိပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ပက္သက္လို႔က်ေနာ္ ဗဟုသုတအေနနဲ႔ သိထားတာေလးကုိ မွ်ေ၀ ခ်င္လုိ႔ပါ။ ဒါေတြကို တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း သိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ သက္သတ္လြတ္ ကုိစားၾကတာေတြဟာ ကုသိုလ္ရတယ္လုိ႔ အယူမွားခဲ႔ၾကပါတယ္။ (က်ေနာ္ အားလံုးကုိ ဆုိလိုျခင္း မဟုတ္ပါ)

တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေမြးေန႔မွာ သက္သတ္လြတ္စားၾကပါတယ္ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြက၀ါတြင္းသံုးလ မွာစားၾကပါတယ္ အဲတစ္ခ်ဳိ႕ေတြဆုိအၿမဲတမ္း စားၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ သက္သတ္ လြတ္စားတဲ႔အခါမွာ ကုသုိလ္ရတယ္လုိ႔ထင္ခဲ႔ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္းစာခဲ႔ဖူးၿပီးကုသုိလ္
ရတယ္လုိ႔ထင္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိကေရးသားတဲ႔ သက္သတ္လြတ္ႏွင့္ ကုသုိလ္စိတ္ ေဆာင္းပါးကုိဖတ္ၿပီးမွ အေၾကာင္းမွန္ေတြကုိ သိခဲ႔ရတာပါ။

သက္သတ္လြတ္စား႐ုံမွ်ျဖင့္ ကုသုိလ္မရႏုိင္သလုိ အသားငါးေတြစားျခင္းေၾကာင့္လည္း
အကုသုိလ္မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ အဲဒီေဆာင္းပါးမွာေဖာ္ျပထားပါတယ္။အစားစာသက္သက္
ေၾကာင့္ ကုသုိလ္စိတ္၊ အကုသုိလ္စိတ္ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။

သက္သတ္လြတ္စားသံုးသူတစ္ေယာက္နဲ႔႔ အစံုစားသံုးသူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အလွဴဒါနျပဳ ၾကရာတြင္ သက္သတ္လြတ္စားသံုးေနသူက ကုသိုလ္ပုိမရႏုိင္ပါဘူး။ အဓိက ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျပဳလုိက္တဲ႔အလွဴဒါနအေပၚထားတဲ႔စိတ္ထားမွာ မူတည္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ ၾကေတာ့လည္း က်န္းမာေရးေၾကာင့္ သက္သတ္လြတ္စားၾကတာေတြရွိပါတယ္။
က်ေနာ္ေတြ႔ဖူးတဲ႔ အေနာက္တုိင္းသား(ႏုိင္ငံျခားသား) အမ်ားစုဟာ သက္သတ္လြတ္ စားၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတုိ႔ကက်န္းမာေရးအတြက္ စားၾကတာပါ။ က်ေနာ္ဆုိလုိခ်င္တာက က်ေနာ္တုိ႔ အလွဴဒါနေကာင္းမႈကုသုိလ္ ျပဳလုပ္တဲ႔အခါမွာ သက္သတ္လြတ္စားျခင္း မစားျခင္းနဲ႔မသက္ဆုိင္ေၾကာင္းပါ။ သက္သတ္လြတ္စားလုိ႔ ကုသုိလ္ပုိမရႏုိင္ပါဘူး။ တစ္ကယ္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတဲ႔အလုပ္ဟာ ဘာသာ ေရးအလုပ္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေဆာင္းပါးမွာဆုိထားပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ အသားေတြထဲမွာ မစားသင့္တဲ႔ အသားဆယ္မ်ဳိးရွိတယ္လုိ႔ ေဆာင္းပါးမွာ
ေဖာ္ျပထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လူ၊ ေခြး၊ ျမင္း၊ ဆင္၊ က်ား၊ က်ားသစ္၊ ျခေသၤ့၊ ၀ံ၊ ေအာင္း၊ ေႁမြ တုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ သက္သတ္လြတ္စားသည္ျဖစ္ေစ
မစားသည္ျဖစ္ေစ အဓိက က်ေနာ္တုိ႔ ျပဳလုပ္လုိက္တဲ႔ ေကာင္းမႈကုသုိလ္အေပၚထားတဲ႔
စိတ္ထားကသာ အေရးႀကီးပါတယ္။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမားခ်မ္းသာပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းရင္း . . .

Thursday, December 20, 2007

ေလဟာနယ္ထဲက မိသားစုကမၠာေလးတစ္ခု

တစ္ကယ္ေတာ့ ေလာကႀကီးက သူ႔ဟာသူပံုမွန္ခ်ီတက္လ်က္ပါ။ က်ေနာ္လည္း ဘ၀
ကုိပံုမွန္ေလးခ်ီတက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေမွ်ာ္လင့္သလုိေတာ့အၿမဲတမ္း ဘယ္ျဖစ္ လာႏုိင္ပါ႔မလဲေနာ္။ က်ေနာ္ အရင္တစ္ခါကေရးခဲ႔ဖူးသလုိ သုခဆုိတာဒုကၡရွိမွ တန္ဖုိး
ရွိတာပါ။

က်ေနာ္႔ဘ၀မွာ အခုလုိစိတ္ဓါတ္က်တာ ပထမဦဆံုးႀကံဳရျခင္းပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလး အခံရခက္တယ္ဗ်ာ။ အရသာက ခါးသီးလြန္းလွပါတယ္။ေရွ႕ဆက္ရမယ္႔ က်ေနာ္႔ဘ၀ မွာအခုလုိအခါးသီးတ႔ဲအျဖစ္မ်ဳိးနဲ႔ မႀကံဳေတြ႔ပါရေစနဲ႔ဆုေတာင္းမိပါတယ္။ က်ေနာ္ ဒီလုိစိတ္ေသာကမ်ားတဲ႔ ဒုကၡကေနလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ႀကိဳးပမ္းေနတုန္းပါ။

က်ေနာ္ ပူေဆြးၿပီးစိတ္ေသာကေရာက္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ အဖက္ဖက္က၀ိုင္း၀န္းအားေပး တဲ႔ က်ေနာ္႔ရဲ႕ မိသားစုႏွင့္ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြကုိ အရမ္းကုိေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ဘေလာ့ကုိ စတင္ခဲ႔တဲ႔အခ်ိန္တုန္းက ဘေလာ့ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေပ်ာ္ရႊင္လိမ္႔မယ္လုိ႔ တစ္ခါမွႀကိဳမေတြးခဲ႔မိပါဘူးဗ်ာ။ ဒီဘေလာ့ေလးေၾကာင့္
က်ေနာ္႔ရဲ႕စိတ္ေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးထိန္းႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္။

က်ေနာ္ ဘေလာ့ေလာကကုိေရာက္လာတာ (၅)လေက်ာ္ေလာက္ရွိပါၿပီး။ ဒီအခ်ိန္ အေတာအတြင္း က်ေနာ္သိတဲ႔ ဗဟုသုတေတြကုိ မွ်ေ၀ခြင့္ရခဲ႔သလုိ ျပန္ရလုိက္တဲ႔ ဗဟုသုတေတြလည္းအမ်ားႀကီးပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ေပးလုိက္တာက နည္းနည္းေလးပါ။ ဘေလာ့ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္မသိေသးတဲ႔ သိသင့္သိထုိက္တာကုိ
အမ်ားႀကီးသိခဲ႔ရပါတယ္။

ဘေလာ့ဆုိတာ ေလဟာနယ္ထဲက မိသားစုကမၠာေလးတစ္ခုလုိပါပဲဗ်ာေနာ္။ တစ္ေယာက္က ေနလုိ႔မေကာင္း(စိတ္၊ခႏၶာ) ရင္ သတင္းသြားတာတုိ႔၊ အားေပးစကား သြားေျပာတာတုိ႔ သာေတြဟာတစ္ကယ္႔ ေႏြးေထြးတဲ႔ေမတၱာေတြပါ။သိထားၾကတဲ႔ ဗဟုသုတေတြကုိ မွ်ေ၀တာ တစ္ကယ္ေကာင္းပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံတကာမွာရွိတဲ႔ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမေတြဟာ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေတြ႔ဖူးၾကတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခင္ခဲ႔တဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ႀကီးမွ ေလထဲမွာေတြ႔ၾကတဲ႔ ႀကီးသူငယ္ခ်င္းေတြ ႀကီးေမာင္ႏွမေတြ ထင္တယ္ေနာ္။

အသက္အရြယ္အားျဖင့္လည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိၾကပါတယ္။ အေတြ႔အႀကံဳေတြလည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကမွာပါ။ ဒီလုိက်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အေတြးေတြ၊ အျမင္ေတြကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားေနၾကတာေတြဟာ တစ္ကယ္ေကာင္းတဲ႔ အက်ဳိးရလဒ္ေတြပါဗ်ာ။

က်ေနာ္တုိ႔ သိခ်င္ေနတဲ႔ ေခတ္မီတဲ႔ နည္းပညာေတြ အေထြေထြဗဟုသုတေတြကုိ ဘေလာ့ကေနတစ္ဆင့္ရရွိၿပီး တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ တစ္ကယ္႔ေမာင္ႏွမစိတ္နဲ႔ ရင္းရင္ႏွီးႏွီးဆက္ဆံေနၾကရတဲ႔ ဘေလာ့ေလာကကုိ က်ေနာ္အသက္ရွင္ေနသမွ်ကာလ ပတ္လံုး ဘယ္ေတာ့မွေမ႔ႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ . . .

Monday, December 17, 2007

အျဖစ္ကဒီလုိ

က်ေနာ္ အင္တာနက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ မတက္ျဖစ္လုိက္ဘူး။ ျဖစ္ပံုကုိ ေျပာကုိမေျပာ
ခ်င္ဘူး (ေျပာခ်င္လြန္းလုိ႔)။ က်ေနာ္ရဲ႕ တစ္ဦးတည္း တူမေလးေပါ႔။ ေဆာ့တာလည္း
လြန္ေရာ ကေလး ေလးလုိ႔မေျပာရဘူး။ လက္ကလည္း ျမန္ေသးတယ္။ လူႀကီးေတြ
ေတာင္ သူ႔ကုိမမီဘူးျဖစ္ေနတယ္။ အဲ က်ေနာ့္ တူမေလး ေဆာ့တာနဲ႔ က်ေနာ္ အင္တာနက္ မတက္ျဖစ္တာ ဘာဆုိင္လည္းလုိ႔ ေမးစရာရွိမွာပါ။

ကဲ စၿပီး . . . အိမ္ေပၚထပ္မွာ တစ္အိမ္သားလံုး TV ထိုင္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္က အိပ္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္ေပါ႔။ ေန႔တုိင္းလိုလုိ တူမေလးက ဘုရားစဥ္နားမွာ
ဟုိဟာကုိင္ ဒီဟာကလိနဲ႔ ေဆာ့ေနၾကေလ။ ဘယ္သူမွလည္း သတိမထားၾကဘူးေပါ႔
အဲဒီလုိနဲ႔ တူမေလးက ေရအျပည့္ထည့္ထားတဲ႔ ဘုရားေသာက္ေတာ္ေရအုိးကုိ ဆြဲခ်
လုိက္တာ တစ္အိမ္လံုးကုိ ေရလွ်ံသြားတာပဲ။

အဲဒါနဲ႔ ကမန္းကတန္း ေရေတြသုတ္ၾကေပါ႔။ ကံဆုိးတာက ေရဖိတ္က်တဲ႔ေနရာက ေအာက္ထပ္မွာ ကြန္ျပဴတာထားတဲ႔ ေနရာတည့္တည့္ပဲ။ အေပၚထပ္က ေရယုိၿပီး ကြန္ျပဴတာေတြ အားလံုးနီးပါး ေရေတြ စုိကုန္တာေပါ႔။ အင္တာနက္ Box လည္း ေရစုိကုန္တယ္ေလ။ ေတာ္ေသးလုိ႔ က်ေနာ္ Laptop ေလး ေရမစုိသြားတာ။ အဲဒါနဲ႔ ေရစုိသြားတဲ႔ ပစၥညး္ေတြကုိ ေနလွမ္းလုိက္ သုတ္လုိက္နဲ႔ အလုပ္ကုိရႈပ္ေနတာေပါ႔။

ေရအျပည့္ထည့္ထားတဲ႔ အုိး(သတၱဳအုိး) ကုိသူမုိ႔လုိ႔ဆြဲခ်ႏုိင္တာ။ သူအားႀကီးေၾကာင္း
တစ္အိမ္လံုးကုိ ျပလုိက္တယ္ထင္ပါ႔။ က်ေနာ့္တူမေလးက အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိ ၿပီးလည္းလုိ႔ထင္လဲ။ ဒီလာမည့္ ဒီဇင္ဘာ 23 ရက္ေန႔မွ တစ္ႏွစ္ျပည့္မွာပါ။ သူ႔ေမြေန႔က်မွ သူ႔ပံုေတြကုိ တင္ေပးအံုးမယ္။ က်ေနာ္တူမေလးက ခ်စ္စရာေလးဗ် က်ေနာ္နဲ႔ တူလုိ႔ထင္တယ္ . . .

Friday, December 14, 2007

ေနာက္ဆံုးေတာ့

(ေဒ၀ီ: ကိုေမာ္စီ.... လာလည္သြားပါတယ္။ စိတ္အေျပာင္းအလဲျမန္တယ္ေနာ္... လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္ကပဲ ေဆြးေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ေနာက္ဆုံးေတာ့ ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားတာပဲေနာ္။ အားလုံးဟာ သူ့ဟာသူၿပီးဆုံးသြားမယ္ ဆုိတဲ့စကားက ကိုေမာ္စီအတြက္မွန္သြားၿပီးေနာ္)

ဒါက ေဒ၀ီ က်ေနာ့္ စီဗံုးမွာ လာေအာ္သြားတာပါ။ ေဒ၀ီကုိ က်ေနာ္ကမသိပါဘူး။ ဒီနာမည္နဲ႔ က်ေနာ့္ဆီကုိ တစ္ခါမွ မလာဖူးဘူးလုိ႔ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ႕
ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမတစ္ေယာက္လုိ႔ သေဘာထားပါတယ္။ က်ေနာ္ဆီလာလည္ၿပီး
စီဗုံးမွာ ေျခရာခ်န္ခဲ႔လုိ႔ ေဒ၀ီကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေဒ၀ီေရးေပးခဲ႔တာန႔ဲပက္သက္ၿပီး က်ေနာ့္အေတြးမွာျဖစ္ေပၚတာေတြကုိ တင္ျပခ်င္လုိ႔
ဒီပိုစ္႔ကုိေရးသားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က လြန္ခဲ႔တဲ႔ရက္ အနည္းငယ္ကေဆြးေန
တဲ႔လူတစ္ေယာက္ဆုိတာ မွန္ပါတယ္။ ဘယ္လုိမွလည္းျငင္းလုိ႔မရပါဘူး။ ပုံမွန္ဆုိတဲ႔
စကားလံုးက ေျပာသေလာက္မလြယ္ကူပါဘူး။ က်ေနာ္ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီး ဆုိတာ
က်ေနာ့္စိတ္ကုိ က်ေနာ္ျပန္ေျဖသိမ္႔တာပါ။

က်ေနာ္ အေျပာင္းအလဲျမန္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာ တစ္ခါတစ္ေလ လုိအပ္ရင္ ျပဳလုပ္ေပးရပါတယ္။ လူတုိင္းကေတာ့ ဘ၀ကုိ ပံုမွန္ခ်ီတက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း လူထဲကလူတစ္ေယာက္ပါပဲ။ အေျပာင္း
အလဲကုိ က်ေနာ္လည္းမႀကိဳက္ပါဘူး။ အခုအဲဒီ က်ေနာ္မႀကိဳက္တဲ႔ အေျပာင္းအလဲ
ကုိ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ေနရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတဲ႔အေျခအေနတစ္ခုကေန ေကာင္းတဲ႔အေျခအေနတစ္ခုကုိ ေျပာင္းလဲတာ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ ပူေဆြးေသာကမ်ားေနတဲ႔ အေျခအေနတစ္ခုကုိ ဘယ္သူကေကာင္းတဲ႔ အေျခအေနလုိ႔ဆုိမလဲ။ လူတုိင္း ကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခ်င္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္ ပူေဆြးေသာကေရာက္တ႔ဲ ကိစၥနဲ႔ပက္သက္ၿပီး က်ေနာ္အမ်ားႀကီး ေပးဆပ္ခဲ႔
ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕ ေပးဆပ္မႈနဲ႔ ျပန္ရလုိက္တာေတာ့ လံုး၀မတန္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ေက်နပ္ပါတယ္ တစ္ကယ္႔ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေပးဆပ္ခဲ႔တာပါ။ အဲဒီ ေပးဆပ္မႈနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး က်ေနာ္ဘယ္ေတာ့မွ ေနာင္တမရပါဘူး။ က်ေနာ့္ေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားရင္ က်ေနာ္ေက်နပ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆုိတဲ႔စကားလံုးရဲ႕ေနာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ေျပာၾကတာပါ။ အဲဒီေနာက္ဆံုးဆုိတဲ႔ အခ်ိန္ကုိေရာက္ဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ားႀကီး ေပးဆပ္သင့္တာေပးဆပ္ ရယူသင့္တာရယူ ရအံုးမွာပါ။ အားလံုးဟာ သူ႔ဟာသူ ၿပီးဆံုးသြားမယ္ ဆုိတာေနာက္ဆံုးမွ ျဖစ္လာမွာပါ။ ေနာက္ဆံုးဆုိတဲ႔ အခ်ိန္ကုိေရာက္ဖုိ႔ ၾကန္႔ၾကာတတ္ပါတယ္။

(က်ေနာ့္ရဲ႕ ပုိစ္႔ကုိ လာေရာက္ဖတ္ေပးၾကတဲ႔ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမမ်ားကုိ ေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ႕အျမင္ က်ေနာ္ရဲ႕အေတြးေတြကုိ တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေ၀ဖန္စရာမ်ားရွိက ေ၀ဖန္ေပးၾကပါရန္ . . .)

Thursday, December 13, 2007

စိတ္

လူေတြမွာ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ စိတ္ပါပဲ။ ဤစိတ္ဆုိတာႀကီးကုိ ထိန္းလုိ႔ရခဲ႔ရင္
ေတာ့ ၿပီးၿပီ ဘာမွမလုိေတာ့ဘူး။ လူေတြကုိ ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေနတာလည္း ဒီစိတ္ပဲ
၀မ္းနည္းေအာင္ လုပ္ေနတာလည္း ဒီစိတ္ပါပဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ ဘုရားရွင္ကလည္း ဒီစိတ္ကုိထိန္းဖုိ႔ ေဟာၾကားခဲ႔တာပါ။ စိတ္ဆုိတဲ႔ဟာ
က မေကာင္းတဲ႔ေနရာမွာ ပုိၿပီးေတာ့ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္ပါတယ္။ ဥပမာ က်ေနာ္တုိ႔ စာက်က္ေနတဲ႔အခ်ိန္ အိပ္ငုိက္တာ မေကာင္းမွန္းလူတုိင္းသိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီ
မေကာင္းတဲ႔ အိပ္ငုိက္တာကုိပဲ က်ေနာ္တုိ႔စိတ္ကလုိခ်င္တာေလ။ ဒါကုိလူတုိင္းလုိလုိ
ႀကံဳခဲ႔ဖူးမွာပါ။

က်ေနာ္တုိ႔ အိပ္ငိုက္တယ္ဆုိတဲ႔စိတ္ကေန စာက်က္ခ်င္လာေအာင္ လုပ္ယူရတာလဲ
မလြယ္ပါဘူးေနာ္။ အိပါငိုက္ေျပေအာင္ မ်က္ႏွာသစ္ရတာနဲ႔ အခ်ဥ္ေလးစားရတာနဲ႔
အမ်ဳိးမ်ဳိးလုပ္ယူရတယ္။ ဒါေတာင္ သူကၾကာၾကာခံတာမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ စိတ္ကုိ အလုိလိုက္ရင္ေတာ့ မေကာင္းတာျဖစ္မွာပဲေလ။

က်ေနာ္တုိ႔ လူ႕ခႏၶာတစ္ခုလံုးကုိ ဤစိတ္တစ္ခုက ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာပါ။ ႀကိဳက္တာ၊
မႀကိဳက္တာ၊ ခ်စ္တာ၊ မုန္းတာ၊ လုိခ်င္တာ၊ မလုိခ်င္တာ အုိ . . . အမ်ားႀကီးပဲ အဲဒီ
စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္လုိဘဲေျပာေျပာ အဲဒီစိတ္ကုိ ထိန္း
ႏုိင္ဖုိ႔ အခက္သားဗ်။ က်ေနာ္တာ စိတ္အေၾကာင္းေလး ေရးေနတာ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ္႔စိတ္ကုိ အခုထိ ထိန္းလုိ႔မရပါဘူး။

တစ္ကယ္လည္း ဘယ္သူမွလည္း စိတ္ကုိမထိန္းႏုိင္ၾကပါဘူး။ အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာ
ထိန္းႏုိင္ၾကတာပါ။ တစ္ကယ္ထိန္းႏုိင္တဲ႔လူလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကလည္း တစ္ကယ္ရွားပါးပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း က်ေနတဲ႔စိတ္ဓါတ္ေတြကုိျပန္လည္းျမႇင့္တင္
ဖုိ႔ တရားစာအုပ္ေတြဖတ္ေနမိတယ္။ စိတ္ဒုကၡေရာက္မွ တရားစာအုပ္ေတြ လုိက္ရွာ
ဖတ္ရတာ ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ေတာ့ ရွက္မိသားဗ်။ ဒါေပမယ္႔ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ က်ေနာ္႔
မွာ ေျပစရာဆုိလုိ႔ သာေတြပဲရွိတာေလ။

အရွင္ဆႏၵာဓိကေရးတဲ႔စာအုပ္ေတြကုိဖတ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တစ္ကယ္လည္းစိတ္
သက္သာရာရခဲ႔မိပါတယ္။ စိတ္ကနဂုိတုိင္းျပန္ေကာင္းသြားတဲ႔ အထိတိုင္မဟုတ္
ေတာင္မွ စိတ္သက္သာရာရတာကုိပဲ ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။ တစ္ေန႔တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့
ျပန္လည္ေကာင္းမြန္သြားမွာပါ။ အခုက ပူပူေႏြးေႏြးအခ်ိန္ဆုိေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ ရိွမွာေပါ႔ေလ။အခုက်ေနာ္ သတၱ၀ါအားလံုးကုိ ေမတၱာပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေန ပါတယ္။ က်ေနာ္႔အေပၚ ေကာင္းခဲ႔တဲ႔လူေတြေရာ မေကာင္းခဲ႔တဲ႔လူေတြပါ ေမတၱာ ပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနမွာပါ။

တစ္ကယ္ေတာ့ လူရယ္လုိ႔ ျဖစ္လာၿပီးဆုိကတည္းက ဒုကၡအတိနဲ႔ပါ။ ဒါကုိခံႏုိင္လည္ ရွိဖုိ႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒုကၡကေန သုခကုိေျပာင္းႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ စိတ္တစ္ခုကသာတတ္ ႏုိင္တာပါ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမမ်ားအပါအ၀င္ လူသားအားလံုး ကိုယ္႔စိတ္ကုိ ေကာင္းမြန္စြာထိန္းႏုိင္ၿပီး ဘ၀ခရီးကုိ သာယာေျဖာင့္ျဖဴးစြာေလွ်ာက္ လွမ္းႏုိင္ၾကပါေစ . . .

Tuesday, December 11, 2007

အလိမ္ခံရျခင္း

တစ္ကယ္ဗ်ာ ေလာကႀကီးမွာရွိတဲ႔ လူေတြရဲ႕စိတ္က တယ္လည္းခန္႔မွန္းရခက္တယ္ေနာ္။ က်ေနာ္လူ ေတြ လုိ႔ သံုးလုိက္တာဟာ လူေတြအားလံုးကုိ မဆုိလုိပါဘူး။ ေလာကမွာ ေကာင္းတဲ႔လူလည္းအမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ က်ေနာ္က မေကာင္းတဲ႔လူနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ႔ရတာပါ။ က်ေနာ္က က်ေနာ္႔အေပၚေကာင္းမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ထားတဲ႔လူေတြက က်ေနာ္ကုိ အ႐ူးလုပ္သြား ၾကတယ္။ က်ေနာ္ အ႐ူးအလုပ္ခံလုိက္ရတယ္။ အစကေတာ့ က်ေနာ္ သေဘာရုိးနဲ႔ က်ေနာ္ကုိ စြန္႔ခြါသြားတယ္ ထင္တာပါ။ သစၥာေဖာက္သြားတာအခုမွ က်ေနာ္သိ လုိက္ရတယ္။ ဘယ္ထင္မလဲဗ်ာ က်ေနာ္အေပၚေကာင္းခဲ႔တာေတြရွိတာကုိး။ က်ေနာ္လည္း ယံုၾကည္မိတာေပါ႔။

က်ေနာ္ အေကာင္းဆံုး ေပးဆပ္ခဲ႔ေပမယ္႔ က်ေနာ္ ဘာအက်ဳိးခံစားခြင့္မွ မရရွိလုိက္ရဘူး။ ေပးဆပ္တုန္း ကလည္း ဘာအက်ဳိးကုိမွ မေမွ်ာ္ကုိးခဲ႔ပါဘူး။ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ ဒီလုိမ်ဳိးႀကံဳေတြ႕ခဲ႔ဖူးေတာ့အေတြ႕အႀကံဳလည္းရ ဘ၀သင္ခန္းစာလည္း ရခဲ႔ပါတယ္။ ေနာင္ဆုိ ဆင္ျခင္ရတာေပါ႔။ ဘယ္သူ႔ကုိမွလည္း လြယ္လြယ္နဲ႔ ယံုၾကည္ဖို႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။

က်ေနာ္ျပဳလုပ္လုိက္တဲ႔ ေကာင္းက်ဳိးေတြအတြက္ တစ္ေန႔မွာ က်ေနာ္ျပန္ခံစားရမွာပါ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္ရဲ႕ အရင္အတိတ္က အကုသုိလ္၀ဋ္ေကၽြးေတြ ဤမွ်နဲ႔ ေျပေပ်ာက္သြားမွာပါ။ ေနာင္ဒီလုိ အျဖစ္မ်ဳိးဘယ္ေတာ့မွ မႀကဳံပါရေစနဲ႔လုိ႔ က်ေနာ္ဆုေတာင္းပါတယ္။ က်ေနာ္ ေအာက္မွာ ေရးခဲ႔တဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြကုိလည္း မေမွ်ာ္လင့္ေတာ့ပါဘူး။

က်ေနာ္ စိတ္မညစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာပဲေျပာေျပာ က်ေနာ္ကံေကာင္းသြားတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိရင္ က်ေနာ္က ဘယ္သူကုိမဆုိ ေစတနာနဲ႔ကူညီတတ္တဲ႔ စိတ္ထားေတြေၾကာင့္ ဓမၼာေဒ၀ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ ေတြက ေဆာင္မလုိ႔ထင္ပါရဲ႕ က်ေနာ္ဒီလုိ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားၿပီး သစၥာမရွိတဲ႔ လူေတြနဲ႔ တစ္သက္လံုး လက္မတြဲမိတာပါ။ က်ေနာ္အရင္တုိင္းပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြ ေပးပုိ႔တဲ႔ေမတၱာေတြေၾကာင့္ အခု က်ေနာ္ဘ၀ ပံုမွန္ခ်ီတက္လ်က္ပါ . . .

(မွတ္ခ်က္။ ။ က်ေနာ္ေမာပန္းျခင္း ဆုိတဲ႔ပုိစ္႔ကုိ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ပါတယ္ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိရင္ လံုး၀သက္ ဆုိင္မႈမရွိေတာ့လို႔ပါ။ က်ေနာ္ကုိ စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ အားေပးၾကတဲ႔ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြကုိ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ အရင္ကလုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ႔ ေမာ္စီျပန္ျဖစ္သြားပါၿပီး။ )

Saturday, December 8, 2007

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးတစ္ခု

လူတုိင္းမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိယ္စီရွိေနၾကတာ ဧကန္ပဲေလ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ခုမကလည္း ရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မနက္ျဖန္ေတြကုိရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ရွင္သန္ေနလ်က္ပါ။ က်ေနာ္ရဲ႕ အရမ္းကုိအေရးႀကီးတဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ခ်က္ေတြထဲက တစ္ခုဆုိပါေတာ့။ ကုိယ္႔ဘ၀အတြက္ အရမ္း အေရးမႀကီးတဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက
လူ႕ဘ၀ တစ္ခုလံုးကုိ ေျပာင္းလည္းပစ္ႏုိင္တယ္ေလ။ အေကာင္းေရာ အဆုိးေရာေပါ႔။


ေမွ်ာ္လင့္သလုိျဖစ္လာရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ၾကၿပီး ေမွ်ာ္လင့္သလုိျဖစ္ မလာတဲ႔အခါ ၀မ္းနည္းပူေဆြးမႈေတြကုိ ရရွိၾကရမွာပါ။ ဘယ္ေလာက္အထိ ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ ဘယ္ေလာက္အထိ၀မ္းနည္း မယ္ဆုိတာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အေပၚထားရွိတဲ႔ စိတ္ထားမွာ မူတည္ေနပါတယ္။

ေလာကႀကီးမွာ ရွိေနတဲ႔ကာလပတ္လံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုမက ရွိေနအံုးမွာပါ။ ေမွ်ာ္လင့္ သလုိျဖစ္လာတဲ႔အခါရွိသလုိ ျဖစ္မလာတဲ႔အခါလည္းရွိေနမယ္မလြဲပဲေလ။ အဓိကကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔ပဲ အေရးႀကီးတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ ၀မ္းနည္းမႈဒဏ္ကုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကသလုိ ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းဒဏ္ေတြကုိလည္း ခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုး ေမွ်ာ္လင့္သလုိ ျဖစ္လာႏုိင္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးဆက္ေတြကုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိႏုိင္ၾကပါေစ . . .

ရုတ္သိမ္းျခင္း

လြန္ခဲ႔တဲ႔ရက္အနည္းငယ္က က်ေနာ္ေဖာ္ျပခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ကုိ က်ေနာ္ျပန္လည္
ရုတ္သိမ္းလုိက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္မေပးႏိုင္တဲ႔အတြက္ ခြင့္လႊတ္ၾကဖုိ႔ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။

Monday, December 3, 2007

သေ၀ထုိးရင္း

တစ္ကယ္ပါ က်ေနာ္လည္း ပုိစ္႔အသစ္တင္ခ်င္ပါတယ္။ ဘာအေၾကာင္းေရးရင္ေကာင္းမလဲေပါ႔။ ဘာမွစဥ္းစား လို႔မရဘူး ေခါင္းထဲမွာေရးစရာ ဘာအေၾကာင္းမွ ေကာင္းေကာင္းထြက္မလာဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ အင္တာနက္မွာ သေ၀ထုိးရင္း နည္းနည္းထူးတယ္လုိ႔ ထင္တဲ႔ပံုေတြကုိ တင္လုိက္ပါတယ္။ ဒီရက္ပုိင္းအတြင္း က်ေနာ္ ပုိစ္႔တင္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ႔မယ္။ ႐ႈ ႔စားၾကပါဗ်ာ . . .


ေဆာင္းတြင္းဆုိေတာ့သူလည္းခ်မ္းမွာေပါ႔


ျမန္လုိက္တဲ႔သတင္းစာ



ေသးေတာ့သယ္ရတာလြယ္ကူတယ္ေပါ႔


စလင္းဘတ္၀ယ္ရင္ သတိထားေနာ္


နည္းနည္း၀ိုင္းရွင္းေပးၾကပါဗ်ာ


ေယာင္လုိ႔ေတာင္ဒီအကၤ် ီမ်ဳိး ၀ယ္မ၀တ္ပါနဲ႔ဗ်ာ


ဆက္ရန္မရွိဆုိတာ ဒီေနရာကုိေျပာတယ္ထင္တယ္ေနာ္

Thursday, November 29, 2007

ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း

က်ေနာ္မေန႔ညက ၇း၁၀ ေလာက္မွာအိမ္ကုိေရာက္ပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ျပန္ေရာက္ေၾကာင္း သတင္းပုိ႔ ခ်င္ေပမယ္႔ ကားကုိတစ္ေန႔လံုးစီးလာေတာ့ ခႏၶာကုိယ္က ဘယ္လုိမွမတတ္ႏုိင္ေတာ့လုိ႔ပါ။ ခရီးပန္းလာ တယ္ထင္ပါ႔ ေနလုိ႔သိပ္မေကာင္းသလုိပဲ။ က်ေနာ္နည္းပညာ သင္တန္းေလး သြားတက္တာပါ။ ဘာေတြရခဲ႔လည္းဆုိေတာ့ က်ေနာ္ျပန္စဥ္းစားရအံုးမယ္ ၿပီးေတာ့ အဲဒီပညာေတြကုိ အသံုးခ်ႏုိင္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အခ်ိန္ယူၿပီး ေလ့လာရအံုးမွာပါ။ က်ေနာ္ရခဲ႔တဲ႔ပညာေတြကုိ အလ်င္းသင့္သလုိ တင္ျပ သြားပါမယ္။ အဓိကကေတာ့ က်ေနာ္ျပန္ေရာက္ေၾကာင္းသတင္းပုိ႔တာ ၿပီးေတာ့ မုန္႔ေကၽြးခ်င္တာရယ္ပါ။ မုန္႔စား သြားၾကေနာ္။




အမွန္မွာမုန္႔က ေလးမ်ဳိးေလာက္၀ယ္လာတာ က်ေနာ္တို႔အိမ္က ျမင္မခင္ ခ်မခင္ အဖြဲ႕၀င္ေတြေလ ဒါေလးပဲ စားၿပီး ေက်နပ္ၾကပါေနာ္ ေနာက္ေတာ့မွ . . .



Sunday, November 18, 2007

အခုက်ေနာ္

က်ေနာ္ မနက္ျဖန္အေစာႀကီး ခရီးသြားရပါမယ္။ အခုလည္း ခရီးအတြက္ျပင္ဆင္ရင္း
ခရီးသြားရမယ္႔အေၾကာင္းေရးေနတာေလ။ လုိအပ္တဲ႔ပစၥည္းေတြေတာ့ အားလုံးနီးပါး ထည့္ထားလုိ႔ၿပီးၿပီးထင္ပါတယ္။ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာမယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ပုိစ့္ေတြတင္ႏုိင္မွာ မဟုတ္သလုိ ဘေလာ့ေမာင္ႏွမေတြဆီကုိလည္း လာလည္ ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ဒါေပမယ္႔ အေျခအေနအရ လာလည္လုိ႔ရခဲ႔ရင္ လာပါ႔မယ္ အဓိက ကေတာ့ ကုိအင္တာနက္ႀကီးေပါ႔။ က်ေနာ္ျပန္လာမွ ခရီးသြားတဲ႔အေၾကာင္းေတြကုိ တင္ေတာ့မယ္။ က်ေနာ္ အိမ္မွာမရွိေပမယ္႔ လာလည္ၾကပါေနာ္။ အမွာေတာ္ေတြ လည္းပါးခဲ႔ၾကပါ။ေကာ့မန္းေတြလည္းပြတ္သြားၾကေပါ႔။ဘေလာ့ကာေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ . . .

Friday, November 16, 2007

ေရႊခ်သိမ္းထားဖုိ႔

မုိးေကာင္းကင္မွာ
တိမ္ေတြ ဖရုိဖရဲနဲ႔
လွပေနတယ္ ခ်စ္သူ . . .

ကမၻာေျမျပင္မွာေတာ့
မင္းရဲ႕အလွနဲ႔
အရာရာ ကဗ်ာဆန္ေနေလရဲ႕ . . .

ရင္ခုန္ေအာင္ ၿပံဳးတတ္တ႔ဲ
မင္းေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုကုိ
ေရႊခ်သိမ္းထားဖုိ႔
အခု . . . ကုိယ္
ေရႊေတြစုေနတယ္ . . .

Thursday, November 15, 2007

အခ်စ္အေၾကာင္းတဲ႔

အခ်စ္ဆုိတာဘာလဲတဲ႔ ကုိေအာင္မ်ဳိးဟန္က ေမးၿပီး tag သြားတယ္။ အခ်စ္ဆုိတာအခ်စ္ေပါ႔ ဟဲဟဲ အေပ်ာ္ပါ အခ်စ္ဆုိတာ လူသားတုိင္းနဲ႔ မကင္းတဲ႔ စိတ္ခံစားမႈ တစ္ခုလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမဆုိ အေကာင္းနဲ႔ အဆုိး ဆုိၿပီးရွိတယ္ အခ်စ္မွာလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။

မိဘေတြကုိ ခ်စ္တဲ႔အခ်စ္၊ ေဆြမ်ဳိး၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ၊ ခ်စ္သူရည္းစား၊ သက္မဲ႔ပစၥည္းေတြ၊ တိရစၧာန္ေလးေတြ ေတာ္ၿပီးဆက္ေရးေနရင္ ဆံုးမွာမဟုတ္ဘူးေလကႀကီးမွာ လူတုိင္းတစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးစီ ခ်စ္ေနၾကတာပဲေလ။ အဲဒီခံစားမႈနဲ႔ပဲ ကဗ်ာေတြေရး၊ သီခ်င္းေတြစပ္၊ ၀ထၱဳတုိ/ရွည္၊ ေဆာင္းပါး အဟာ အမ်ားႀကီးပဲေလ။ အဲဒီအထဲမွာမွ ခ်စ္သူရည္းစားကုိ ခ်စ္တဲ႔အခ်စ္က နာမည္အႀကီးဆံုးပဲ။

ေပးဆပ္အခ်စ္၊ ရယူပုိင္ဆုိင္တဲ႔အခ်စ္၊ အေပ်ာ္ခ်စ္၊ တကယ္ခ်စ္၊ မခ်စ္တခ်စ္၊ မထင္ႀကီးလုိ႔ခ်စ္၊ သနားခ်စ္ ဒါေတြလည္းအမ်ားႀကီး ဒီလုိပဲေလ ေလာကႀကီးမွာ လူတစ္ကုိယ္ စိတ္တစ္မ်ဳိးစီပဲ မဟုတ္လား။ အခ်စ္ကုိ ခံယူထားခ်င္း ဘယ္တူပါ႔မလဲေနာ္။

ေနာက္တစ္ခု အခ်စ္ဆုိတာလည္း အတၱတစ္ခုပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိရင္ေတာ့ ဥပမာဗ်ာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ခ်စ္မိသြားၿပီးဆုိပါေတာ့ သူေလးနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္ အခ်စ္စကားေလးေတြ ေျပာခ်င္တယ္ အဲလုိ လုပ္ခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးေပါ႔ သူ႕ကုိမေတြ႕ရရင္ မေပ်ာ္ဘူး ခြဲေနရရင္လြမ္းတယ္ေပါ႔ မင္းမရွိရင္ ကုိဘယ္လုိေနရလဲ ကုိမေနတတ္ဘူး စတာေတြေပါ႔ အဲဒီခံစားမႈေတြက ဘယ္သူ႕အတြက္ ခံစားေနတာလဲ။ အေသအခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ကုိယ္႔အတၱအတြက္ပဲေလ။ သူ႕ကုိမေတြ႕ရရင္ မေပ်ာ္ဘူး ေတြ႕ရရင္ေပ်ာ္မယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကုိယ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔ သူ႔ကုိေတြ႕ခ်င္တာေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား။

အခ်စ္ဆုိတာ ရုိးရုိးေလးပါ။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္တာရွိသလုိ ၀မ္နည္းတာလည္းရွိမွာပါ။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘ၀တုိးတက္ေအာင္ျမင္ႏုိင္သလုိ ဘ၀လည္းပ်က္သြားႏိုင္ပါတယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရတဲ႔လူေတြက အခ်စ္ေကာင္းေၾကာင္းေတြေျပာၿပီး အခ်စ္ေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းေနတဲ႔လူေတြေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕မေကာင္းေၾကာင္းကုိ ေျပာၾကပါလိမ္႔မယ္။

အခ်စ္အေၾကာင္းေလး . . . ေရးရင္းနဲ႔ အခ်စ္ေၾကာင့္ လူတုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါေစ

ဆက္ tag လုိက္အုံးမွ . . .
ႏွင္းသဇင္
ေမပ်ဳိ
ေဂ်ေဂ် ေရးေပးၾကေနာ္ အခ်စ္အေၾကာင္းေလ ။



Saturday, November 10, 2007

ယုံတမ္းစကား . . .

က်ေနာ္ ညတုန္းက ေတာ္ေတာ္နဲ႔အိပ္မေပ်ာ္ဘူး ဒါနဲ႔အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ စာဖတ္မယ္ ဆုိၿပီး စာဖတ္ပါေလေရာ ဖတ္တဲ႔စာအုပ္က ဟာသဆုိေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္အိပ္ေပ်ာ္မွာလဲ။ ဒါနဲ႔ပဲမထူးပါဘူးဆုိၿပီး ဒီအတုိင္းပဲအိပ္ လုိက္တာ ဘယ္အခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္သြား လဲမသိပါဘူး။

မုိးကလည္း သဲသဲမဲမဲကုိရြာလုိ႔ဗ်ာ လမ္းကလည္းဗြက္ေတြနဲ႔ဆုိေတာ့ ေခ်ာ္တာေပါ႔ ဗြက္အုိင္နားမွာ ေခ်ာ္က်တာဗ်ာ ဖုန္ပါထသြားတယ္။ မထူးေသာပါဘူး ကုိယ္႔ဟာကုိယ္ ထူၿပီးထရတာေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ရြာထိပ္ကုိေရာက္ေတာ့ မက်ည္းပင္ တစ္ပင္ေတြ႕တယ္ အားပါးပါး မက်ည္းသီးေတြကလည္းအမ်ားႀကီးပဲဗ်ဳိ႕။ မက်ည္းပင္က အေတာ္ေလးျမင့္တယ္ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အပင္ေပၚတက္ၿပီး မက်ည္း သီးခူးရမွပဲဆုိၿပီး တက္ေတာ့အပင္ေပၚေရာက္တာေပါ႔။

မက်ည္းသီးေတြကလည္းမ်ား လြန္းေတာ့ ဘယ္ဟာကုိခူးရမွန္းေတာင္မသိဘူး။ မက်ည္းသီးေတြကုိ အားပါးတရခူးၿပီး ျပန္ဆင္းမယ္လုပ္ေတာ့ အား ဒါမွဒုကၡပဲ ျပန္မဆင္းတတ္ေတာ့ဘူး ခုန္ခ်ရမွာလဲအျမင့္ႀကီးပဲေလ ဆင္းတာမေတာ္လုိ႔ ေျခေခ်ာ္ၿပီး ျပဳတ္က်သြားရင္ ခါးက်ဳိး ဒါမွမဟုတ္ ေျခက်ဳိးလက္က်ဳိးျဖစ္မွာပဲ။ဘယ္လုိ လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေတာ့ အႀကံတစ္ခု ရတယ္ ေလွခါးနဲ႔ဆင္းမယ္ေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ ရြာထဲကုိ၀င္ၿပီး အႀကီးလွတုိ႔အိမ္မွာ ေလွခါးသြားဌားတာရလာလုိ႔ေပါ႔။ ဒါမွမဟုတ္ ဆင္းလုိ႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။

အေစာႀကီးရွိေသးတယ္ အိမ္မျပန္ေသးဘူး အဲဒီနားကေခ်ာင္းမွာ ငါးထုိင္မွ်ားလုိက္ ေသးတယ္ အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ငါးတစ္ေကာင္မိတယ္ဗ်ဳိ႕ က်ေနာ္ငါးမ်ွားတံကုိ ဆြဲတာ ဘယ္လုိမွမႏိုင္ဘူး ငါးကေတာ္ေတာ္ႀကီးပုံရတယ္။ မထူးေတာ့ပါဘူး က်ေနာ္တစ္ခါတည္း ေရထဲခုန္ခ်လိုက္တယ္ အားပါးပါး နည္းတဲ႔ငါးႀကီးမဟုတ္ဘူး ေတာ္ေတာ္ေလးကုိႀကီးတယ္ဗ်ာ ဘယ္အရြယ္ေလာက္ရွိမလဲဆုိရင္ TITANIC ကားထဲ ပန္ကာႀကီးေလာက္ရွိတယ္။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း သယ္မႏုိင္တာနဲ႔ ေရေအာက္မွာပဲ မီးေမႊးၿပီးကင္စားလုိက္တယ္ ငါးကႀကီးေတာ့သံုးလေလာက္စား လုိက္ရတယ္။

ဘာလဲမယုံဘူးလား တစ္ကယ္ေျပာတာ မယုံလည္းေနေပါ႔ မယုံရင္သူတုိ႔ေတြကုိ သြားေမးၾကည့္လုိက္ ေျပာျပၾကလိမ္႔မယ္ ေျပာျပမယ္မဟုတ္လား . . .

Chaos
မီးေလး
၀ကၤပါ
ေအာင္မ်ဳိးဟန္

Thursday, November 8, 2007

ေၾကာက္တတ္ျခင္း

က်ေနာ္တုိ႔လူသားေတြမွာ စိတ္ခံစားမႈေတြျဖစ္တဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ အားနာမႈ၊ ေၾကာက္ျခင္း၊ ရွက္ျခင္း ေတာ္ၿပီးေတာ္ၿပီး ဆက္ေရးေနရင္ က်ေနာ္ေရးခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းေရးရမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီလုိဗ် က်ေနာ္႔ကုိ ကုိေကာင္းကင္ကုိက ေၾကာက္တတ္တဲ႔သတၱ၀ါမ်ားေၾကာင္း ေရးဖုိ႔ tag ထားေလရဲ႕။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္ေၾကာက္တတ္တဲ႔ သတၱ၀ါေၾကာင္းကုိ ေရးေတာ့မယ္ဗ်ာ . . .

ကုိေကာင္းကုိက ႂကြက္ကိုေၾကာက္တယ္တဲ႔။ က်ေနာ္ကေတာ့ ႂကြက္ကုိမေၾကာက္ ေပါင္။ သူနဲ႔က်ေနာ္က ေျပာင္းျပန္ဗ် ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္က ေႁမြကုိ ေၾကာက္တာကုိး။ က်ေနာ္က ေႁမြဆုိဘာေႁမြျဖစ္ျဖစ္ေၾကာက္တယ္ဗ်။ အဆိပ္ရွိတာေရာ မရွိတာေရာ ေရေႁမြေရာ ၾကက္ဥခိုးတဲ႔ေႁမြေရာ။ က်ေနာ္ေႁမြကုိ ဘယ္ေလာက္အထိေၾကာက္လဲဆုိတာကုိ ဆက္ေျပာျပမယ္။ ကုိယ္႔ဘာသာကုိယ္ ဖတ္ၿပီး နားေထာင္မယ္မဟုတ္လား။

ေႁမြကုိဘယ္ေလာက္ေၾကာက္လဲဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ရင္း သူတုိ႔ကေႁမြအေၾကာင္း ေတြေျပာေနရင္ က်ေနာ္ေျခေထာက္ကုိ အသာေလးခုံေပၚတင္လုိက္တယ္ ခဏေန ေႁမြခုံေအာက္ ေရာက္ေနရင္ ဘယ္နဲ႔လုပ္မလဲေနာ္။ ဒီနားမွာ ေႁမြတစ္ေကာင္ေတြ႕တယ္ဆုိရင္ ေမာ္စီတုိ႔ကေတာ့ သူမ်ားေတြလုိ ဒုတ္ကုိင္ၿပီး လုိက္ရွာမွာမဟုတ္ဘူး အဲအနားကေန ဟုိအေ၀းကုိ ေျပးၿပီးသာမွတ္။ ေႁမြေတြ႕လုိ႔ ``ေမာ္စီေရ လုပ္ပါအုံး ဒီမွာေႁမြတစ္ေကာင္ဆုိရင္´´ ေျပာတဲ႔လူရဲ႕ အမွားပဲ ေမာ္စီတုိ႔ကေတာ့ ေႁမြရွိတဲ႔အနားမွာကုိ မေနေတာ့ဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔အိမ္မွာဆုိ ၿခံထဲမွာေႁမြေတြ႕လုိ႔ဆုိရင္ အေမကလက္ျမန္တယ္ သူပဲေရွ႕ဆုံးကလုိက္ရွာတယ္။ က်ေနာ္႔အကုိဆုိ ေႁမြေတြ႕ၿပီးဆုိရင္ မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ လုိက္ရွာတယ္။ ေမာ္စီတို႔နဲ႔ကြာပါ႔ ။ ဒီလုိပါပဲ က်ေနာ္တုိ႔လူေတြ အားလံုးက ေယာက္တစ္မ်ဳိးစီ ေၾကာက္ၾကတာပါပဲေလ။ မေၾကာက္တဲ႔လူလဲ ရွိခ်င္ ရွိမွာေပါ႕။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္႔ blogger ေမာင္ႏွမေတြထဲက သူတုိ႔ေတြကုိ ဆက္ tag လုိက္မယ္ ေရးေပးေနာ္ . . .

ေနလင္း
ဆုေ၀
okisu

Sunday, November 4, 2007

ေရႊဟသာၤကုိပ်ံေစခ်င္ၿပီး ရာမညေျမဆီ


ဟုိးေရွးႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတာည္းက ကုိယ္႔ထီး ကုိယ္႔နန္း၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြေနလာၾကတာ သမုိင္းက သက္ေသတည္ပါတယ္။ ေရႊဟသာၤဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔ မြန္လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ အမွတ္ အသား တစ္ခုပါ။ ေရႊဟသာၤကုိျမင္တာနဲ႔ မြန္လူမ်ဳိးကုိ အထူးျပဳထားမွန္း သိသာပါတယ္။ မြန္ႏုိင္ငံ တည္ရွိရာ ေဒသကုိ ရာမညေဒသ ဟုလည္းေခၚဆုိခဲ႔ၾကပါတယ္။

ဟံသာ၀တီ မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီး က်ဆံုးၿပီးကတည္းက က်ေနာ္တုိ႔ မြန္လူမ်ဳိးေတြထီးမဲ႔ နန္းမဲ႔ ျဖစ္ခဲ႔ၾကတာ အခုခ်ိန္ထိေပါ႔။ ကုိယ္႔ပစၥည္းကုိ ကုိယ္ျပန္လုိခ်င္တာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ သူမ်ားပုိင္ပစၥည္းကုိ အတင္းလုယူတာမွ မဟုတ္တာ။ ကုိယ္႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းကုိပဲ ကိုယ္သံုးခ်င္တာ နည္းလမ္းက်ပါတယ္။ ကုိယ္႔
စကား၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ စတဲ႔ အရာေတြကုိပဲ အသံုးျပဳခ်င္တာပါ။ ဒါေပမယ္႔ကုိယ္႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ပစၥည္းကုိ သံုးခြင့္မရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ က်ေနာ္တုိ႔မွာကုိယ္ပုိင္ စကား၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ စတဲ႔အရာေတြ ရွိေနပါလ်က္နဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ အသုံးျပဳခြင့္ မရတာလဲ။ ေတြးၾကည့္ရင္ ရင္နာစရာေတြပါ။

ရာမညေျမမွာ ေရႊဟသာၤေတြ နားမွာေပါ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဆြမ္းအုပ္က ေနရာ၀င္ယူရတာလဲ ကုိယ္႔ေျမမွာ ကုိယ္႔စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ အသင္းအဖြဲ႕ေတြရွိမွာေပါ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ ပိတ္ပင္တာလဲ တားဆီးရလဲဗ်ာ။ ရာမညေျမမွာ ေရႊဟၤသာမွ မရွိရင္မြန္ စကား၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြမွမရွိရင္ ရာမညေျမက ဘာအဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မွာလဲ။

ေရႊဟၤသာ ရာမညေျမဆီ ပ်ံသန္းႏုိင္ဖုိ႔ သမုိင္းကေပးတဲ႔တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ရမွာ က်ေနာ္တုိ႔ မြန္လူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ ႀကီးေလးတဲ႔တာ၀န္တစ္ရပ္ပါ။ မြန္လူမ်ဳိးတုိင္းဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ ဘယ္အေျခအေနပဲရွိရွိ တတ္စြမ္းသေလာက္ထမ္းေဆာင္သင္႔တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ထင္ျမင္မိပါတယ္။

Saturday, November 3, 2007

အခ်စ္ဆူး

ေျမာက္ေလျမဴးတဲ႔
ဒီေဆာင္းအကူးမွာ
အခ်စ္ဆူးေတြလည္း
ဆူးခဲ႔ ၿပီးေပါ႔ . . .

ေျမာက္ေလတေ၀ွ႔မွာ
အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့
အခ်စ္ဆူးေတြ အဆိပ္တက္
အ႐ူးအမူးေပါ႔ဗ်ာ . . .

မႏႈတ္ရက္တဲ႔ အခ်စ္ဆူး
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔တုိး၀င္
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း
ႏွလံုးသားရဲ႕
အနက္႐ႈိင္းဆံုးေနရာကုိ
ေရာက္သြားေလမလား . . .

Tuesday, October 30, 2007

ေခၽႊးေတြရႊဲတဲ႔ ေဆာင္းမနက္

ေလာကႀကီးကေတာ့ ပံုမွန္ပဲေရႊ႕လ်ားေနေလရဲ႕။ ဘာလုိလုိနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းေတာင္
ေရာက္ခဲ႔ၿပီးေပါ႔။ ေဆာင္းတြင္းေရာက္လာေတာ့ ေဆာင္းတြင္းအေၾကာင္းေလးေရးဖုိ႔
ဆုေ၀ ကက်ေနာ့္ကုိ tag ထားေတာ့ ေဆာင္းတြင္းထဲက က်ေနာ္႔အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကုိ
ေျပာျပမယ္။

က်ေနာ္က ေႏြ၊ မုိး၊ ေဆာင္း ေတြထဲမွာ ေဆာင္းတြင္းကုိ အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ေဆာင္းတြင္းက စတုိင္လ္က်တယ္ဗ်။ ေဆာင္းတြင္းကခ်မ္းေတာ့
က်ေနာ္တို႔ ေဘာင္းဘီးရွည္ေတြ ပုဆုိးေတြ အေႏြးထည္ေတြနဲ႔အရမ္းၾကည့္
လုိ႔ေကာင္း တယ္။ ေနရထုိင္ရတာလဲ ေအးေတာ့ လန္းဆန္းေနသလုိပဲ ၿပီးေတာ့
ေဆာင္းတြင္းမွာ ပြဲေတာ္ေတြကလည္း ခပ္မ်ားမ်ားရယ္။ ေဆာင္းတြင္းက
က်ေနာ့္ရဲ႕အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကုိ ေျပာၿပီး . . .

က်ေနာ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္တုန္းကေပါ႔။ က်ေနာ္ ၉ တန္းႏွစ္တုန္းကပါ။
က်ေနာ္ အဲဒီအရြယ္တုန္းကဆုိ အခ်စ္ေတြ ေမတၱာေတြ ဘာကုိမွေကာင္းေကာင္းမသိပါဘူး။တစ္ကယ္ပါ ယံုတယ္မဟုတ္လား ယံုေနာ္ မုန္႔ေကၽြးမယ္ေလ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္က
ငယ္ငယ္ကတည္းက ကဗ်ာေတြ အခ်စ္ႆသနေတြ ဖတ္တာ ၀ါတာနာပါေတာ့
ကဗ်ာဆန္တဲ႔ စကားလံုးေလးေတြ စုေဆာင္းမိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက
က်ေနာ္႔ကုိ ရည္းစားစာေရးခုိင္းၾကတယ္။ က်ေနာ္က ရည္းစားစာေရးတာ ေကာင္းတယ္
လုိ႔သူတုိ႔က ေျပာၾကတယ္။ တစ္ကယ္ က်ေနာ္ႂကြားတာမဟုတ္ဘူး က်ေနာ္ေရး
ေပးလုိက္ရင္ အဆင္ေျပသြားတာမ်ားတယ္။ သူမ်ားအတြက္ ေရးေပးတာပါ
က်ေနာ္႔အတြက္ တစ္ေစာင္မွ မေရးျဖစ္ပါဘူး။

ဒီလုိပါပဲ က်ေနာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ စေနာက္ရင္းနဲ႔ အတန္းထဲက ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကုိ ႀကိဳက္ မိေလရဲ႕။ က်ေနာ္က ႀကိဳက္တယ္လုိ႔တာ ေျပာတယ္ တစ္ကယ္
တမ္း ဘာမွမလုပ္ရဲဘူး သူမ်ားေတြလုိ ရည္းစားစာလည္းမေပးရဲဘူး။ သူမ်ားတကာေတြ
ကုိ ဟုိလုိလုပ္ ဒီလုိလုပ္ ဆုိၿပီး အႀကံဥာဏ္ေတြေပးၿပီး ကုိယ္႔အလည့္က်ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ရဲဘူး။

က်ေနာ္ ၉ တန္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ guide ငွားၿပီး စာက်က္ၾကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာပဲ အိပ္တာမ်ားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေကာင္းမေလးကုိ စကားလုိက္ေျပာဖုိ႔အႀကံေပးတယ္။ က်ေနာ္ကမေျပာရဲဘူးလုိ႔ေျပာေတာ့ ဒီငတိေတြက မင္းေယာက်္ားမဟုတ္ဘူးလား ဒါေတာင္မလုပ္ရဲဘူးတဲ႔။ က်ေနာ္လည္း ေယာက်္ားမာနကိုထိေတာ့ဘယ္ခံမလဲ ေျပာမယ္ကြာေပါ႔။ ဒါနဲ႔ ငါက ဘာေျပာရမွာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ သူတို႔က မင္းသူ႔အတြက္ ရည္းစားစာေရးထားတယ္ မဟုတ္လား အဲအတုိင္းေျပာတဲ႔။ ဟုတ္ၿပီး မနက္ျဖန္မနက္ ေကာင္မေလး က်ဴရွင္အသြားမွာ စကားလုိက္မယ္ဆုိၿပီး တစ္ညလံုး စဥ္စားခန္း
ဖြင့္ခဲ႔မိေလရဲ႕။

မွတ္မွတ္ရရ ဒီဇင္ဘာလထဲက ေဆာင္းမနက္ခင္းေလးမွာေပါ႔။ ျမဴႏွင္းေတြနဲ႔ေဆာင္းမနက္ ခင္းေလးက တိတ္ဆိတ္စြာ သာယာေနေလတယ္။ စက္ဘီး ေလးတစ္စီးနဲ႔ သူက်ဴရွင္သြားမယ္႔ လမ္းေထာင့္ေလးတစ္ခုမွာ သူအလာကုိ ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ေစာင့္ေနမိတယ္။ က်ေနာ္ကပဲ ေစာေနသလား သူကပဲေနာက္က်ေနသလားေတာ့ မသိဘူး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေရာက္မလာဘူး။

ေခၽႊးေတြရႊဲတဲ႔ အေၾကာင္းက အဲဒီမွာစတာ . . .
က်ေနာ္ေစာင့္ေနတဲ႔ လမ္းနားမွ အိမ္တစ္အိမ္က ေခြးသံုးေကာင္ထြက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္႔ကုိၾကည့္ၿပီး ေဟာင္ပါေလေရာ။ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြကေျပာၾကတယ္ ေခြးေဟာင္ရင္ ျပန္ေျခာက္လုိက္တဲ႔ ေခြးေတြထြက္ သြားလိမ္႔မယ္ ဆိုၿပီး က်ေနာ္လည္း ျပန္ေျခာက္လုိက္တာေပါ႔ ဘယ္ကလာ ေခြးေတြက ထြက္မ သြားတဲ႔အျပင္ က်ေနာ္ဆီကို ေျပး၀င္လာၾကတယ္။ ေခြးေတြထြက္လာတဲ႔အိမ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေခြးကုိက္တတ္သည္ ဆုိတဲ႔ဆုိင္းပုဒ္ကုိေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ္လည္းစက္ဘီးယူၿပီး တစ္ခ်ဳိးတည္းေျပးေတာ့တာေပါ႔။ ေခြးေတြကလည္း လုိက္တယ္ဟ က်ေနာ္လည္း ေနာက္လွည့္မၾကည့္ရဲပဲ အားတကုန္နင္းေတာ့တာေပါ႔။

ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေခြးေတြျပန္လွည့္သြားလည္းမသိဘူး က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုး ေခၽြးေတြနဲ႔ စုိရႊဲလုိ႔ သူမ်ားေတြက ခ်မ္းလုိ႔အေႏြးထည္ေတြနဲ႔ ေစာင္ေတြနဲ႔ ေကြး ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္႔မွာအေႏြးထည္းလည္းမယူႏုိင္ ေခၽြးအရႊဲသားနဲ႔ေပါ႔။ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္ထဲ ဒုကၡေရာက္ေနတာ က်ေနာ္ကုိေျမႇာက္ေပးတဲ႔ ဟုိငတိေတြကအိပ္လုိ႔ေကာင္း တုန္း သူတုိ႔က ႏုိးလာေတာ့ ဘယ္လုိလဲအဆင္ေျပ ခဲ႔လား ဘာေတြေျပာလုိက္လဲ ေကာင္မေလးကေရာ မင္းကုိဘာျပန္ေျပာလဲ ဟာဗ်ာတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေမးေနၾကတာက်ေနာ္လည္း ေခြးလုိက္တဲ႔အေၾကာင္း ေျပာျပလုိက္ေတာ့ ၀ုိင္းဟားၾကေလေရာဗ်ာ။

ကုိယ္ကလုိက္ဖုိ႔သြားတာ ျပန္အလုိက္ခံရတယ္ အံ႔ေရာ။ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ရယ္စရာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ဘယ္ရယ္ႏုိင္မလဲဗ်ာ။ ဒီလုိပါပဲ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ဆုိေတာ့ က်ေနာ္ အခ်စ္ဆုိတဲ႔ ခံစားခ်က္ေတြကုိ နားမလည္ပါဘူး ဘာမွန္းလည္းမသိပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျမႇာက္လုိ႔သြားတာ တစ္ကယ္တမ္း အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္မွာ (၁၅၀၀) အခ်စ္ေတြ မေမြးဖြားရေသးဘူးထင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း အဲဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း ကုိယ္႔ခံယူခ်က္နဲ႔ကုိယ္ ကုိယ္႔၀ါသနာနဲ႔ကုိယ္ ဆုိေတာ့ ကုိယ္႔လမ္းေလၽွာက္ၾကတာေပါ႔။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခြဲလာခဲ႔တာ အခုဆုိ အခ်ိန္ေတြေတာ္ေလး ၾကာေညာင္းခဲၿပီးေပါ႔။ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ တစ္ခ်ိန္တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ . . .

က်ေနာ္ရဲ႕ ေဆာင္းတြင္းအျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ ဖတ္ၿပီးေတာ့ blogger ေမာင္ႏွမမ်ား ေပ်ာ္
ရႊင္လိမ္႔မယ္လုိ႔ ေမၽွာ္လင့္ပါတယ္။ ေဆာင္းတြင္းေလးကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းႏုိင္ၾကပါေစ။

Saturday, October 27, 2007

က်ေနာ္ ေနျပန္ေကာင္းသြားပါၿပီး bogger ေမာင္ႏွမေတြ ေပးပုိ႔တဲ႔ ေမတၱာေၾကာင့္ထင္
ပါတယ္ ပုံေတြကုိတင္ခ်င္ေနတာ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းတဲ႔ေန႔ကတည္းကပါ အခုမွတင္ေပး
ႏုိင္တဲ႔အတြက္ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ အေခ်ာအလွပုံေတြေတာ့ ပုိင္ရွင္ဆီမွာ
ခြင့္မေတာင္းရေသးတဲ႔အတြက္ မတင္ႏုိင္ေသးပါ။ ႂကြားတာမဟုတ္ဘူး တစ္ကယ္အေခ်ာအလွေတြ
(ပုံေတြကုိလုိခ်င္ပါကယူႏုိင္ပါတယ္)
သီတင္းကၽြတ္ဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲမွာ ရုိက္ထားတဲ႔ပုံေတြပါ



ဒါကလက္စမ္းထားတာ

Friday, October 26, 2007

က်ေနာ္႔ အေျခအေန

က်ေနာ္ ေနမေကာင္းပါ ေခါင္းမူးတယ္ ကုိယ္လက္ေညာင္းညာတယ္ ၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္
ေနမွန္း က်ေနာ္လည္းမသိေတာ့ဘူး ေနမေကာင္းတာေတာ့ေသခ်ာတယ္။

အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ဒီလုိဗ် . . . သီတင္းကၽြတ္ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲမွာ ဓါတ္ပုံ
လုိက္ရုိက္တာပါ။ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲက မနက္ ၉ နာရီေလာက္မွာ စတာပါ။ ေနကေတာ့
ပူသလားမေမးန႔ဲ (မေျပာျပဘူး) ၉ နာရီ ကေန ၁၁ နာရီ ေလာက္အထိ ေမာ္စီတို႔
ရုံးကရလာတဲ႔ canon ကင္မရာအသစ္ကေလးနဲ႔ဆုိေတာ့ ေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြနဲ႔ ေခါက္
တုန္႔ေခါက္ျပန္ ေမာမွန္းကုိမသိဘူး။ အေခ်ာအလွေတြကလည္း မ်ားပါ႔။ ၁၁ခြဲနာရီ
ေလာက္မွာ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး
အိပ္ယာထဲကုိတန္းဒုိးေတာ့တာပဲ။ အခုေတာင္မွ မနည္းကုန္းရုန္းထၿပီေတာ့ဒီပုိ႔စ္ကုိ
တင္ရတာ အားေပးၾကပါအုံးေနာ္ ပုိ႔စ္တင္ၿပီး အိပ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ တာ့တာ
အားလုံး မဂၤလာညခ်မ္းပါ . . .

Thursday, October 25, 2007

အသစ္

blogger ေမာင္ႏွမေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကလိမ္႔မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဆီ
လာလည္ၾကတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက အသစ္ေရးဖုိ႔ ေျပာလာၾကတယ္။ အခုတေလာ အလုပ္႐ႈပ္တာလား အ႐ႈပ္လုပ္တာလား ဘာေတြ႐ႈပ္ေနမွန္းကုိ မသိဘူး က်ေနာ္ ကိုယ္တုိင္ကလည္း ဘာေရးရမွန္း စဥ္းစားေနတုန္းဗ်။ ဘာအေၾကာင္းေရးရင္ ေကာင္းမလဲေပါ႔ေနာ္။ အဲဒါနဲ႔ အႀကံတစ္ခုရတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက အသစ္ေရးဖို႔ ေျပာလာတာဆုိေတာ့ ေရးေတာ့မယ္ဗ်ာ . . . .

အသစ္

ဟဲ ဟဲ အေပ်ာ္ပါ အဲၿပီးၿပီးေလ ဘာလုိ႔ဆက္ဖတ္ေနတာလဲ . . .

Sunday, October 21, 2007

ကမာၻ႕အႀကီးဆုံးေခါင္းေလာင္း

ကမာၻ႕အႀကီးဆံုးေခါင္းေလာင္း အျဖစ္လက္ခံထားသည့္ ႐ု႐ွႏုိင္ငံ ေမာ္စကုိၿမိဳ႕မွ Tsar Kolokol စာကုိလုိေကာေခါင္းေလာင္းႀကီးျဖစ္သည္။ အျမင့္ ၁၉' ၃"၊ အ၀န္း ၆၀' ၉"၊ အထူ ၂' ရွိသည္။ ေခါင္း ေလာင္းသြန္းလုပ္စဥ္က တစ္ေနရာပဲ႔သြား၍ ပဲ႔သြားသည့္ အစသည္ပင္ အျမင့္ ၇'၊ အက်ယ္ ၈' ရွိၿပီး အေလးခ်ိန္ ၁၁ တန္ရွိသည္။

ျမန္မာ႔ စြယ္စုံက်မ္း အတြဲ (၂) တြင္ ေခါင္းေလာင္းႀကီးတစ္ခုလံုး၏အေလးခ်ိန္မွာ တန္ ၂၀၀ ေက်ာ္ရွိသည္ဟု ေဖာ္ျပၿပီး Britanica Emcyclopacedia အတြဲ (၂) တြင္ တန္ ၁၈၀ ရွိသည္ဟုေဖာ္ျပခဲ႔သည္။ သုိ႔ေသာ္ Children Emcyclopacedia အတြဲ (၂)တြင္ ၂၁၉ တန္ ရွိသည္ဟုေဖာ္ျပခဲ႔သည္။

ကမၻာ႔ဒုတိယအႀကီးဆုံး ေခါင္းေလာင္းသည္လည္း ေမာ္စကုိၿမိဳ႕မွာပင္ရွိ၍ အေလးခ်ိန္ ၁၂၈ တန္ရွိသည္။ ကမၻာ႔တတိယအႀကီးဆုံး ေခါင္းေလာင္းမွာ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္း ႀကီးျဖစ္သည္။ ယင္းေခါင္းေလာင္းကုိ ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တြင္ သြန္းလုပ္ခဲ႔
သည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မဟာရာဇ၀င္တြင္ သကၠရာဇ္ ၁၁၇၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ကဆုန္လ ဆန္း ၅ ရက္ေန႔တြင္ သြန္းလုပ္ခဲ႔သည္ဟုဆုိပါသည္။

ေခါင္းေလာင္း၏အတုိင္းအတာ ကုိလည္း အ၀အခ်င္း ၃၁ ေတာင္ ၄ သစ္ (၁၆ ေပ၊ ၁.၄ လက္မ)၊ လုံးပတ္ ၃၃ ေတာင္ ၁ မုိက္ ၄ သစ္ (၅၀ ေပ ၁.၄ လက္မ)၊ ေစာက္ ၁၃ ေတာင္ ၁ မုိက္ ၄ သစ္ (၂၀ ေပ ၃ လက္မ) ရွိသည္ဟုေဖာ္ျပခဲ႔သည္။ တန္ ၈၀ ရွိသည္ဟု အဂၤလိပ္တုိ႔ကခန္႔မွန္းခဲ႔ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေခါင္းေလာင္း၏အေလးခ်ိန္မွာ ေၾကးပိႆာ ၅၅၅၅၅ ရွိသျဖင့္ ၄င္းကုိ တန္ဖြဲ႕ပါက ၉၀.၅၂ တန္ရွိသည္။

ယခုအခါ ကမၻာ႔အႀကီးဆုံးေခါင္းေလာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ စာကုိလုိေကာ
ေခါင္းေလာင္းကုိ စိန္ေခၚသည့္ ေခါင္းေလာင္းတစ္ခု ရွိသည္ကုိ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေတြ႕
ရွိရသည္။ ယင္းကာ မြန္ဘာသာအားျဖင့္ ' အပိႏၷေသာ္' သုိ႔မဟုတ္ ' ဓမၼေစတီ' ေခါင္း ေလာင္းပင္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေလာင္း၏ဘြဲ႕အမည္မွာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္အ၀ိႏၷေဆာက္ ဟုေခၚသည္။

အခါတစ္ပါး ဓမၼေစတီမင္းႀကီးသည္ အမတ္ေလးဦးကုိ အိမ္ဦးေရ စာရင္းေကာက္ရန္
တာ၀န္ေပးခဲ႔သည္။ အမတ္မ်ားက အိမ္စာရင္းသာမက အိမ္တုိင္းမွ ေၾကးကုိပါ ေကာက္ခံခဲ႔ရာ ေၾကးစင္ တစ္သန္းႏွင့္ ရွစ္သိန္း ရရွိခဲ႔သည္။ မင္းႀကီးက ေၾကးပါ ေကာက္ယူခဲ႔ေသာ အမတ္ေလးဦးအား အျပစ္ဒဏ္ေပး၏။ ေၾကးမ်ားကုိ ကာယကံရွင္
မ်ားအား ျပန္ေပးေစသည္။ ပုိင္ရွင္မ်ားက ျပန္မယူပဲ မင္းႀကီး သင့္ေတာ္သလုိသာ အသံုးျပဳရန္ ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼေစတီမင္းႀကီးသည္ ဤေၾကးမ်ား
ျဖင့္ အမတ္ႀကီး ဗညားအိမ္ကုိ အႀကီးအမွဴးခန္႔၍ ေခါင္းေလာင္းသြန္းလုပ္ေစသည္။

အမတ္ႀကီးသည္လည္း ဆရာတုိ႔ အခါေပးသည့္အတုိင္း တေပါင္းလဆန္း ၈ ရက္
ၾကာသာပေတးေန႔ သိဟ္လဂ္တြင္ ပြဲႀကီးသဘင္ျပဳ၍ ေခါင္းေလာင္းႀကီးကုိ ျပဳလုပ္
ေတာ္မူသည္။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းႀကီးမွာ ထူးထူးျခားျခား အသံမျမည္ပဲ ရွိခဲ႔သည္။

ေခါင္းေလာင္းသြန္းလုပ္စဥ္ ေလာကဥာဏ အမည္ရွိေဗဒင္ဆရာတစ္ဦးက ေခါင္းေလာင္းသြန္းလုပ္ၿပီးလွ်င္ အျပစ္အနာအဆာမရွိ ေခ်ာေမာလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္
အသံကာ ျမည္မည္မဟုတ္ဟု မင္းႀကီးအား ေလွ်ာက္၏။ မင္းႀကီးက အေၾကာင္းစုံေမး
ျမန္းရာ ေခါင္းေလာင္းျပဳလုပ္ရန္ ဆရာတုိ႔ေပးေသာအခါသည္ နကၡတ္ေျခာက္လုံးျဖစ္
သည္။ ေျခာက္လုံးမွာ မိေက်ာင္းနကၡတ္ျဖစ္သျဖင့္ မိေက်ာင္းမွာလွ်ာမရွိ၍ အသံမျမည္ ႏုိင္ေခ်။ မင္းႀကီးလည္း ေခါင္းေလာင္းကို ' အပိႏၷေသာ္' ဟု ဘြဲ႕အမည္ေပးၿပီး ေရႊတိဂုံ
ရင္ျပင္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေစသည္။ ေရႊတိဂုံေစတီသုိ႔ လွဴဒါန္းသည့္ ေခါင္းေလာင္းမ်ား
အနက္ ပထမေခါင္းေလာင္းျဖစ္သည္။

ေခါင္းေလာင္းႀကီးသည္ ေစာက္ ၁၂ ေတာင္ရွိ၍ ေၾကးပိႆာခ်ိန္ ၁၈၀၀၀၀(တစ္သိန္း
ရွစ္ေသာင္း)ရွိသည္။ ၄င္းကုိတန္ဖြဲ႕ပါက ၂၉၀ တန္ရွိသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ဓမၼေစတီေခါင္း
ေလာင္းသည္ စာကုိလုိေကာေခါင္းေလာင္းထက္ မင္းကြန္းေခါင္းေလာင္းတစ္ခုစာပို၍
ႀကီးမားေနသည္ကုိ အံ႔ၾသဖြယ္ေတြ႔ရွိရသည္။ ဒီအတုိင္းဆုိလွ်င္ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း ကုိ ကမၻာ႔အႀကီးဆံုးေခါင္းေလာင္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ရေပမည္။

စာကုိလုိေကာေခါင္းေလာင္းသည္ ၁၈ ရာစုတြင္ သြန္းလုပ္ေသာ ေခါင္းေလာင္းျဖစ္ၿပီး
ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းမွာ ေအဒီ ၁၅ ရာစုက သြန္းလုပ္ခဲ႔ေသာ ေခါင္းေလာင္းျဖစ္ သျဖင့္ ႏွစ္ ၃၀၀ ပုိ၍ေစာေနသည္ကုိေတြ႔ရွိရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္း
သည္ ကမၻာ႔အႀကီးဆံုးေခါင္းေလာင္းမ်ားအနက္ ေရွးအက်ဆံုး ေခါင္းေလာင္းျဖစ္သည္။
ေရွးက်ၿပီး ႀကီးက်ယ္ေသာ ေခါင္းေလာင္းကုိ သြန္းလုပ္ခဲ႔ေသာ မြန္တို႔၏ ေၾကးသြန္း
အတတ္ပညာမွာ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္ ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းအေၾကာင္းမလွပုံမွာ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၆၀၈ ခုႏွစ္တြင္
ေပၚတူဂီလူမ်ဳိး ဖိလစ္ဒိုဘရစ္တုိ႔က ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းကုိ အေျမာက္သြန္းလုပ္ရန္
ေဖာင္ျဖင့္ သန္လ်င္သို႔ သယ္ေဆာင္ခဲ႔သည္။ ေဒါပုံျမစ္အကူးတြင္ ေဖာင္နစ္ၿပီး ေခါင္း
ေလာင္းႀကီး ေရထဲနစ္ျမွဳပ္သြားသည္မွာ ယေန႔ထက္တိုင္ ျဖစ္သည္။ ဓမၼေစတီေခါင္း
ေလာင္း ေရေအာက္ေရာက္ေနသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀ နီးပါးရွိေခ်ၿပီ။

မြန္တုိင္းရင္းသားတုိ႔၏ လက္ရာျဖစ္ေသာ ကမၻာ႔အႀကီးဆံုး ဓမၼေစတီေခါင္းေလာင္းကုိ
ကမၻာ႔အလည္ ထည္ထည္၀ါ၀ါ ျပသႏုိင္ရန္ ေခါင္းေလာင္းဆယ္ယူႏုိင္ေရးသည္ မြန္လူ
မ်ဳိးတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိတယ္လုိ႔ က်ေနာ္ထင္ျမင္မိပါသည္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဆရာႏုိင္ခင္ေမာင္ေလး ေရးသားေသာ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနသည့္ မြန္တို႔၏ ၿမိဳ႕ျပႏုိင္ငံမ်ား စာအုပ္မွ ကမၻာ႔အႀကီးဆံုးေခါင္းေလာင္းကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္။

Friday, October 19, 2007

အခ်စ္ေၾကာင့္တဲ႔

တစ္ကယ္ေတာ့ က်ေနာ္အခ်စ္ကုိ ရူးသြပ္ခ႔ဲတာပါ။ ရူးသြပ္ေနမွန္း သိပါလ်က္နဲ႔
အဲဒီရူးသြပ္မႈကုိ ထိန္းလုိ႔မရတာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ္႔။ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ဆက္ဆံေရး
တစ္ခုဟာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကုိ ကုိင္ထားသလုိပါပဲ။ တစ္ေယာက္ကဆြဲတဲ႔အခါ က်န္
တစ္ေယာက္က အလုိက္သိစြာေလွ်ာ႔ေပးရမယ္ေလ။

ႏွစ္ေယာက္စလုံးဆြဲခဲ႔ရင္ေတာ့ ႀကိဳးကတင္းၿပီးျပတ္လိမ္႔မယ္။ ျပတ္သြားၿပီး ျပန္ဆက္
လုိ႔ရခဲ႔ရင္ေတာင္ ဒဏ္ရာေတြရဲ႕ အမာရြက္ေတြက်န္ခဲ႔အုံးမွာေပါ႔။ အဲေနာက္တစ္ခု
တစ္ေယာက္တည္းကပဲ အၿမဲတမ္းဆြဲေနမယ္ဆိုရင္ က်န္တစ္ေယာက္ကေရာ အၿမဲ
တမ္းေလွ်ာ႔ေပးႏုိင္ပါ႔မလား။ အေသြးနဲ႔အသားန႔ဲ တည္ေဆာက္ထားတဲ႔လူသားပဲဗ်ာ
အကန္႔အသတ္မဲ႔ ေပးဆပ္မႈေတြရွိရေအာင္ ေ၀သံႆရာမွ မဟုတ္ပဲေနာ္။

အခ်စ္ေလာကႀကီးမွာ ေပးဆပ္ျခင္း၊ ရယူျခင္းတုိ႔ ရွိၾကတယ္တဲ႔။ လူတိုင္းကေတာ့
ရယူပိုင္ဆုိင္ခ်င္ၾကမွာေပါ႔ အေျခအေနတစ္ခုေၾကာင့္ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္မရပဲ ေပးဆပ္လုိက္ ရတာပါ။ အဲဒီပုိင္ဆုိင္ခြင့္မရတဲ႔ အေျခအေနကို ဘယ္သူေတြက ဖန္တီးခဲ႔ပါသလဲ။
ဘယ္သူမျပဳ မိမိအမႈတဲ႔ ေရွးလူႀကီးေတြေျပာခဲ႔တာ စကားပုံတစ္ခု အေနနဲ႔ေပါ႔။

လူတိုင္းကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိပဲ ႏွစ္သက္ၾကတာပါ။ က်ေနာ္ဆုိ အၿမဲတမ္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ေနခ်င္ခဲ႔တာ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္တုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္မယ္
ဆုိရင္ ၀မ္းနည္းမႈေတြေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြက တန္ဖုိးရွိေနတာပါ။ဒုကၡေတြေၾကာင့္
သုခေတြ နာမည္ႀကီးေနတာပါ။ အေကာင္းနဲ႔အဆိုးက တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူတူေနၾက
တာေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ လူ႕ေလာကႀကီးက သူတုိ႔အိမ္ေပါ႔။ အဲဒီအိမ္ကုိ သြားလည္ရင္
အေကာင္းေရာအဆုိးပါ ေတြ႕ရမွာပါ။

အခ်စ္ဆုိတဲ႔ခံစားမႈေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြရရွိသလုိ ၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳေတြ႕ရမွာပါ။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ရွင္သန္ခဲ႔တာရွိသလုိ အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ေသဆုံးႏိုင္
ပါတယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ အခ်စ္ေၾကာင့္တဲ႔ . . .

က်ေနာ့္စိတ္မွာရွိတာေတြကုိ ေရးခဲ႔ျခင္းပါ။ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး လာေရာက္ဖတ္႐ႈ႕ေပးတဲ႔
blogger ညီအကုိ ေမာင္ႏွမမ်ား အားလုံးကုိ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Tuesday, October 16, 2007

ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေရးျခစ္ထားတဲ႔ ေန႕ရက္

က်ေနာ္ မေန႔ကတီဗြီမွာ တိရိစၧာန္မ်ားအေၾကာင္း Discovery ကုိၾကည့္ျဖစ္တယ္
အဲဒီမွာ ကြၽဲတစ္ေကာင္ကုိ ျခေသၤ႔တစ္စုက ၀ုိင္းတိုက္ခုိက္ၾကတာ ကြၽဲကလည္း
အထိနာၿပီး လဲက်သြားတယ္။ ခဏေတာ့ ကြၽဲအုပ္စုေရာက္လာၿပီး ျခေသၤ႔ေတြကုိ
ျပန္တိုက္လုိက္ေတာ့ ျခေသၤ႔ေတြကေနာက္ဆုတ္သြားတယ္။ ျခေသၤ႔ေတြကလည္း
သူ႕အစာအတြက္ တစ္ေနရာမွာေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ အထိနာၿပီးလဲက်သြား
တဲ႔ကြၽဲက ေသဆုံးသြားသည္အထိ ကြၽဲအုပ္စုကမသြားေသးပဲ ကာကြယ္ေစာင့္
ေရွာက္ေနၾကတယ္။

အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကုိၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တစ္ခုစဥ္းစားမိတယ္။ တိရိစၧာန္ေတြ
ေတာင္ သူ႕အမ်ိဳးကုိထိရင္ မခံႏုိင္ပဲကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတာ က်ေနာ္
တုိ႔လူသားေတြ ကုိယ္႔အမ်ဳိးကုိ ဘာလုိ႔မကာကြယ္မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရမွာလဲ။
က်ေနာ္တို႔မွာ စဥ္းစားတတ္တဲ႔ ဦးေႏွာက္ေတြရွိၾကတယ္ အမွားအမွန္ကုိခြဲျခား
တတ္တဲ႔ အသိတရားေတြရွိၾကပါတယ္။ ကုိယ္႔အမ်ဳိးကုိ ကိုယ္ခ်စ္တာ သူမ်ားအမ်ဳိးကုိ မုန္းတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ္႔ ဘာသာ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကုိ
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းတာ သူတစ္ပါး ဘာသာ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ
ေတြကုိႏွိပ္ခ်တာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမယ္႔ဗ်ာ စိတ္မေကာင္းစြာပဲ ကုိယ္႔ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကုိ မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္တဲ႔အျပင္ ကုိယ္႔ ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကုိ ပ်က္တံုးေအာင္လုပ္ေနၾကတဲ႔လူတစ္စုေၾကာင့္ ရင္နာတယ္ဗ်ာ ရင္နာ႐ုံမကဘူး အမ်ဳိးပါနာတယ္။

ကုိယ္႔လူမ်ဳိးကုိ ကုိယ္မေစာင့္ေရွာက္ရင္ ဘယ္သူေတြက လာေစာင့္ေရွာက္မွာလဲ။
တစ္ျခားတုိင္းျပည္က တစ္ျခားလူမ်ဳိးေတြ လာေစာင့္ေရွာက္ေပးမွာလား? မျဖစ္ႏိုင္
ပါဘူး အကူအညီေပးတာေလာက္ပဲ ျဖစ္ႏုိင္မွာပါ။ ကုိယ္ကေရာတစ္ျခားလူမ်ဳိး ေတြကုိ သြားေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္ပါ႔မလား? အကူအညီေလာက္ပဲ ေပးႏုိင္မွာပါ။
အခုလုိအခ်ိန္မွာဆုိ အကူအညီေတာင္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။

က်ေနာ္လည္း ကုိယ္႔လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကုိစြမ္းႏုိင္သေလာက္
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ကုိ တစ္ေန႔ေတာ့ ေရာက္မွာပါ။ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းထဲကလုိ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ေရးျခစ္ထားတဲ႔ ေန႕ရက္ေတြ ေက်ာ္လြန္တဲ႔ တစ္ေန႔ . . .

Sunday, October 14, 2007

၅၂၈ ၏တန္းခုိးမ်ား

ေႏြးေထြးေသာအၿပံဳးနဲ႔
ျဖဴစင္တဲ႔ေမတၱာေတြကုိ
တစ္ရစ္တစ္ပတ္ေႏွာင္ဖြဲ႕ရင္း
ထာ၀ရခုိင္ၿမဲေနသည္မွာ
ဤ ၅၂၈ ေမတၱာပါ . . .

မာယာမ်ားေသာ၀ကၤပါမွာ
မ်က္စိလည္လမ္းမွားရင္း
ပူေလာင္ေသာႏွလံုးသားေတြကုိ
ေအးျမေသာေမတၱာနဲ႔
ရႊင္လန္းေစတာ
ဤ ၅၂၈ ေမတၱာပါ . . .

ခ်စ္ခင္ေသာမ်က္၀န္းနဲ႔
ရွိသမွ်လူသားေတြကုိ
ေမတၱာေတြေ၀မွ်ရင္း
အမုန္းမ်ားကင္းေနသည္မွာ
ဤ ၅၂၈ ေမတၱာပါ

႐ႈပ္ေထြးေသာေလာကမွာ
ေအးျမေသာေမတၱာေပးရင္း
ရုိင္းလွတဲ႔ရန္သူေတြကုိ
ဤ ၅၂၈ ေမတၱာနဲ႔
အႏုိင္ယူႏုိင္မွာပါ . . .

Wednesday, October 10, 2007

ဒါေပမယ္႔

မ်က္ရည္က်တုိင္း ငုိတာ
မဟုတ္သလုိ
ငုိတုိင္းလည္း မ်က္ရည္
မက်ပါဘူး . . .
ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္
အႀကိမ္ေပါင္းမနည္း ငိုခဲ႔ဖူးပါတယ္ . . .

ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ပုိင္ဆုိင္ခ်င္ရင္ေတာ့
၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ ေနသားက်ေအာင္
ေလ့က်င့္ထားသင့္တယ္ . . .
ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္
၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔
ေနသားမက်ေသးဘူး . . .

ခံစားခ်က္ ဒဏ္ရာေတြကုိ
ေျပေပ်ာက္ေအာင္
ဒဏ္ရာကေန အရသာအျဖစ္
ေျပာင္းလဲခံစားသင့္တယ္
ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္
ေျပာင္းလဲ မခံစားတတ္ေသးဘူး . . .

မေရရာတဲ႔ မနက္ျဖန္
ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ရင္ဆုိင္ႏုိင္ဖို႔
ခြန္အားေတြ ရွိေနသင့္တယ္
ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္
ရင္ဆုိင္ႏုိင္ေလာက္တဲ႔
ခြန္အားေတြ မရွိဘူး . . .


ဒါေပမယ္႔ေတြကုိ
ေက်ာ္လႊားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္
အုိ . . . ဘုရားသခင္
အကၽြႏု္ပ္သည္ . . .
ေအးစက္မာေက်ာေသာ
အသည္းႏွလုံး ပုိင္ရွင္
ျဖစ္ရပါလုိ၏ . . .

Friday, October 5, 2007

ငရဲျပည္သုိ႔တစ္ေခါက္

က်ေနာ္ အခုတေလာ သတင္းေတြဖတ္ၿပီး မေက်နပ္မႈေတြ ၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔
စိတ္မြန္းက်ပ္လြန္းလုိ႔ ထြက္ေပါက္ရွာတဲ႔အေနနဲ႔ ဟာသေလးတစ္ခု ဖန္တီး
ျဖစ္ပါတယ္ . . .။

လြန္ခဲ႔တဲ႔ရက္အနည္းငယ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ စိုး၀င္းတစ္ေယာက္
ကိစၥေခ်ာသြားၿပီးလုိ႔သတင္းေတြထြက္ေပၚခဲ႔ပါတယ္။ အမွန္တစ္ကယ္ေတာ့
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စိုး၀င္းက သတိလစ္သြားတာပါ။ သတိလစ္သြားေတာ့
ဘယ္ေရာက္သြားတယ္မွတ္လဲ . . . သူက ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္
ေတြကုိပဲ အလည္အပတ္သြားေနရလုိ႔ ၿငီးေငြ႕လုိ႔ဆုိၿပီး ငရဲျပည္ကုိ
အလည္အပတ္သြားေနတာပါ . . .။

အဲဒါနဲ႔ ငရဲျပည္ကုိ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ ေလွ်ာက္လည္ရင္း တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့
ေရေႏြးအုိး ပူပူထဲမွာကူးခက္ေနတဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းကုိ ေတြ႕သြားတယ္။
အဲဒီေတာ့ စုိး၀င္းက``ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ဒီမွာ ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ´´
ေန၀င္းက ``ေအးကြာ ျပည္သူေတြကုိႏွိပ္စက္မိလုိ႔ အခုငါျပန္ခံေနရတာ´´
အဲဒါန႔ဲ စိုး၀င္းတစ္ေယာက္ ေၾကာက္ဒူးတုန္ရင္း ယမမင္းနဲ႔သြားေတြ႕ပါတယ္။
ယမမင္းႀကီးက `` ဘယ္လုိလဲ စိုး၀င္းေရ မင္းထက္အရင္သြားတဲ႔လူေတြကုိ
ေတြ႕ခဲ႔ ၿပီးၿပီးလားကြ´´ စိုး၀င္းက တအံ႔အၾသနဲ႔ `` ယမမင္းႀကီးက
က်ေနာ့္ကုိ သိေနတယ္´´ယမမင္းႀကီးက `` ဟ သိတာေပါ႔ကြ မင္းက ဒီပဲယင္း
အေရးအခင္းမွာ နာမည္ႀကီးလူသတ္ေကာင္စိုး၀င္းပဲ မသိပဲေနမလားကြ . . .
ဒီမွာေတြ႕လား မင္းရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈအေသးစိတ္ေတြ . . .´´
စိုး၀င္းက မ်က္လုံးျပဴးလုိ႔ `` ယမမင္းႀကီးက ဒါေတြကုိ ဘယ္ကရတာလဲ ဟင္´´
ယမမင္းႀကီးက`` မင္းက ငရဲျပည္ကုိ ဘာထင္လုိ႔လဲ ငရဲျပည္မွာလဲ
အင္တာနက္ရွိတယ္ကြ လူ႔ျပည္မွာလည္းငါ သတင္းေထာက္ေတြ လႊတ္ထားတယ္
မင္းရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈတင္မဟုတ္ဘူး မင္းတုိ႔တစ္ဖြဲ႕လံုးရဲ႕အေသးစိတ္
ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြငါ႔မွာရွိတယ္ကြ . . . ´´

စိုး၀င္းက ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ `` က်ေနာ္တုိ႕ သတင္းေတြဒီေလာက္အေမွာင္ခ်ထားတာေတာင္မွ
ဘယ္လုိလုပ္ ေပါက္ၾကားသြားတာတုန္းဗ်ာ´´ ယမမင္းႀကီးက `` မင္းတို႔ဦးေႏွာက္က
ခ်ီးဦေႏွာက္ပဲမင္းတုိ႔သတင္းေတြကုိ အေမွာင္ခ်ဖုိ႔ႀကိဳးစားေနေပမယ္႔ မေအာင္ျမင္ဘူး
မဟုတ္လား . . .ဆႏၵျပပြဲမွာမင္းတုိ႔ အာဏာ႐ူးေတြ သံဃာေတာ္နဲ႔ျပည္သူေတြကုိ
ဘယ္လုိရုိက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ေနတာကုိ သတင္းဌာနေတြနဲ႔ blogger ေတြ
အခ်ိန္မဆုိင္း သတင္းေတြတင္ျပေနတာေလ . . .
အဲဒါကုိ မင္းတုိ႔ေကာင္ေတြသိေတာ့ သတင္းဌာန website နဲ႔ blogspot.com ကုိ
ban ေပမယ္႔လည္း ရတဲ႔နည္းနဲ႔ သတင္းေတြထြက္ေနတာပဲ မဟုတ္လား နည္းပညာကုိ
ဘာနဲ႔မွတားဆီးလုိ႔မရဘူးဆုိတာ သိၿပီးလား . . .။ မင္းတို႔သတင္းေတြ
တစ္ကမၻာလုံးသာမက ငရဲျပည္ နတ္ျပည္ေတြပါ ျပန္႔ေနၿပီးကြ . . .´´

စိုး၀င္းက တအံ႔အၾသနဲ႔ `` ဟာအဲဒီေလာက္ေတာင္ပဲလား က်ေနာ္တုိ႔က
အသူမွမသိဘူးလုိ႔ထင္ေနတာ . . . ဟာ ဒါဆုိမျဖစ္ဘူး က်ေနာ့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကုိ
သြားတင္ျပရမယ္´´ယမမင္းႀကီးက `` ေအး ျမန္ျမန္သြား
မင္းအခ်ိန္မေရာက္ေသးလုိ႔ ငါျပန္လႊတ္လုိက္မယ္ ၿပီးေတာ့ေကာင္တာမွာ
မင္းဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ အေပါင္းပါေတြအတြက္ ဗိုကင္ လုပ္သြားလုိက္
မင္းတို႔အတြက္ေနာက္ဆုံးေပၚ ႏွိပ္စက္နည္းေတြနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမယ္´´

စုိး၀င္းလူ႕ျပည္ေရာက္လုိ႔ သတိျပန္လည္လာၿပီး သူ ယမမင္းနဲ႔ ေတြ႕ႀကံဳခဲ႔သမွၽကုိ
သူ႕ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကုိတင္ျပေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက `` ႀကိဳင္ႀကိဳင္ေရ ကယ္ပါအုံး´´
ဆုိၿပီး ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ ေအာ္ေနေလရဲ႕ . . .။

Monday, October 1, 2007

စုစည္းတင္ျပျခင္း



ကုိထုိက္၊ ကုိနစ္ေနမန္း၊ ဆုံဆည္းရာ၊ mmedwatch blog တုိ႔မွ ရရွိေသာ
ဓာတ္ပုံမ်ားကုိ စုစည္းတင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

Saturday, September 29, 2007

ေဗဒင္

ဆုံဆည္းရာ blog မွ

Friday, September 28, 2007

ေမတၱာပို႔ဆုေတာင္းျခင္း





ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္တစ္ေနရာမွ ယေန႔ ညေန ေျခာက္နာရီခြဲခန္႔တြင္မြန္လူငယ္ မ်ားစုေပါင္းကာ သံဃာႏွင့္ ျပည္သူမ်ား ေသြးစြန္းေသာေန႔ အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ ဘုရားတြင္ ေမတၱာသုတ္မ်ားရြတ္ဆုိၿပီးေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ေအာ္ဟစ္ ၾကပါသည္။

Thursday, September 27, 2007

LET'S WEAR RED SHIRT


သံဃာႏွင့္လူထု ေသြးစြန္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္
အနီေရာင္အကႌ်၀တ္ၿပီးဆႏၵထုတ္ေဖာ္ၾက

mmedwatched.blogspot.com မွ

စဥ္စားၾကည့္ပါ

တစ္ကယ္ပါ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးတဲ႔အျဖစ္ေတြပါ။ဘယ္ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မွ ခြင့္မလႊတ္တဲ႔ အျဖစ္ေတြပါ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွ မဟုတ္ပါဘူး ဘယ္ဘာသာ ၀င္မွ ခြင့္မလႊတ္ၾကပါဘူး။ သံဃာေတြဟာ ဘုရားရဲ႕သားေတာ္ေတြပါ။

သံဃာေတြကုိ ဒုတ္နဲ႔ရုိက္ သာသနာ့အလံေတြကုိ ေျခေထာက္နဲ႔နင္း ဒါေတြဟာ
တစ္ကယ္မလုပ္သင့္တဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြပါ။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ လူသူအမ်ားအျပား
လက္စုံမုိးၿပီး ကန္ေတာ့္ေနၾကတဲ႔ သံဃာကုိဘာစိတ္ဓါတ္နဲ႔ကုိယ္ထိလက္ေရာက္
ေစာ္ကားေနၾကတာလဲဗ်ာ။

တစ္ကယ္႔ကုိၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ကုိယ္႔ဆႏၵကုိ ေဖာ္ထုတ္ေနၾကတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္း
စြာ တုံ႔ျပန္သင့္ပါတယ္။ မရမ္းကားၾကပါနဲ႔ မရက္စက္ၾကပါနဲ႔ သံဃာေတာ္နဲ႔ျပည္
သူေတြဟာ တစ္ကယ္အျပစ္မဲ႔တဲ႔သူေတြပါ။ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးပါ၀င္ေနတာကုိ
ဘာေတြနဲ႔ဖံုးကြယ္ၾကမလဲ ဆင္ေသကုိ ဆိတ္သားေရန႔ဲ ဖံုးလုိ႔မရပါဘူး။

ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ေသြးထုိးမႈေၾကာင့္ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးဆႏၵျပပြဲမွာ ပါ၀င္ေနရတာဆုိရင္ အဲတစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စြမ္တဲ႔လူလုိ႔ သတ္မွတ္ရမွာေပါ႔။ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလားဆုိတာ
ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ။

ကုိယ္႔ဘ၀ေကာင္းစားဖုိ႔အတြက္ ျပည္သူေတြ ေသြးေခ်ာင္းစီးေနတာ ၾကည့္ရက္ ၾကလားဗ်ာ။ အဲဒီလုိလုပ္မွ ထမင္းစားရမယ္ဆုိ အေသခံလုိက္တာ ပုိၿပီးျမတ္ ပါတယ္။ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔နည္းေျဖရွင္းၾကပါ အမွန္တရားကုိ မဖုံးကြယ္ၾကပါနဲ႔ ျပည္သူ ေတြမွာ စဥ္းစားတတ္တဲ႔ ဦးေႏွာက္ရွိတယ္ဆုိတာ မေမ႔ၾကပါနဲ႔။

မေနႏုိင္လုိ႔

က်ေနာ္ blog ကုိေရးရတဲ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ရယ္စရာေတြ ဗဟုသုတေတြကုိ
မွၽေ၀ဖုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့လုိ႕ပါ။ ဆႏၵျပပြဲမွာ ျပည္
သူေတြ ေသေခ်ႏုိင္မွန္း ႀကိဳသိထားေပမယ္႔ တစ္ကယ္တမ္းျဖစ္ေတာ့ ဘယ္လုိမွ
မခံစားႏုိင္ေတာ့လုိ႔ပါ။

Tuesday, September 25, 2007

က်ေနာ္ၾကားဖူးေသာ ဟာသမ်ား (၂)

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက ေဒါသျဖင့္ ေျပာေနသည္။

``ဘယ္လုိလဲ တပ္မေတာ္ စစ္ဖက္ေရးရာ လံုၿခံဳေရး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဘုန္းႀကီးေတြ ဆႏၵျပတာ မရပ္ေသးပါလား။
မင္းေျပာေတာ့ လြယ္လြယ္ေလးဆုိ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရြးဖမ္းလုိက္ရင္ ၿငိမ္သြားမယ္ဆုိ။´´

``ဟုတ္ကဲ့၊ ေထာက္လွမ္းေရး အစီရင္ခံစာေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တိတိက်က်မသိရဘူးလုိ႔ တင္ျပလာလုိ႔ပါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ က်ေနာ္ နည္းေပါင္းစုံနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ခုိင္းထားပါတယ္။´´

ထုိစဥ္ ရုံးခန္းတြင္းသုိ႔ ဗုိလ္မွဴးႀကီးတဦး ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ ၀င္လာသည္။

``ဗုိလ္ခ်ဳပ္. .ဗုိလ္ခ်ဳပ္ က်ေနာ္ သံဃာေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဘယ္သူလဲဆုိတာ သိၿပီး။ ေဟာဒီစာအုပ္ထဲမွာပါတယ္။´´

ဟုတ္လား ဘယ္သူလဲ အျမန္ေျပာစမ္း။´´

`` ``ေဂါတမ´´ တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။´´

``ေအး . . အဲဒါဆုိ သူ႔ကုိဖမ္းလုိက္။

ကုိထုိက္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ (http://ko-htike.blogspot.com)

ဘန္းေက်ာ္ႏုိင္ရန္

စစ္အစိုးရက ဘန္းထားတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ဤေနရာမွတဆင့္ ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါသည္။
http://proxyhide.net
http://proxify.co.uk
http://proxygun.net
http://myfreeproxy.com
http://workstudyplay.com
http://proxydrop.biz
http://proxyweb.net
http://freeproxy.ca
http://cleverproxy.com
http://proxyrat.com
http://urlgateway.com
http://3proxy.org
http://tntproxy.com
http://3proxy.com
http://proxify.org
http://getmepast.com
http://fullysickproxy.com
http://proxify.de
http://tekistan.com
http://vpntunnel.net
http://public-proxy.com
http://browserproxy.com
http://atunnel.com
http://hidemyass.com
http://netsack.net
http://proxy10.info
http://yourfreeproxy.com
http://unblockmyspace.com
http://vcamo.com
http://proxy6.info
http://72.232.94.93/perl/nph-proxy.pl

(http://mmedwatch.blogspot.com) မွ ဆက္လက္ လက္ဆင့္ကမ္းပါသည္။

Friday, September 21, 2007

အေျပာင္းအလဲ

တစ္ရံေရာအခါက
အမွတ္မဲ႔ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြနဲ႔
ငါဟာ ပီတိသီခ်င္းတစ္ပုိဒ္ကုိ
႐ႈိက္႐ႈိက္မက္မက္ဆုိခဲ႔
ဒါေပမယ္႔
အခ်ိန္နဲ႔ၾကမၼာ အလွည့္အေျပာင္း
ငါ႔ဦးေခါင္းကုိ သင္ၾကား
ေလာကေ၀ဒနာမ်ား
မွၽေ၀ခံစားဖုိ႔ . . .

ေဗာ္တုိင္းယား


ေဗာ္တုိင္းယား ရဲ႕ကဗ်ာတစ္ပုိဒ္ပါ။ ဒီကဗ်ာကုိဖတ္ၿပီး က်ေနာ္နားလည္ထား
တာက က်ေနာ္တုိ႔လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ လတ္တေလာအေျခ
အေနကုိေလ့လာ႐ုံနဲ႕ ဘာျဖစ္ရမယ္လုိ႔ အေသေဟာကိန္းထုတ္လုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး
ဥပမာ က်ေနာ္က ဒီအခ်ိန္မွာပ်က္စီးေလလႊင့္ေနေပမယ္႔ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ
အခ်ိန္ နဲ႔ ၾကမၼာ အလွည့္အေျပာင္း လူေကာင္းတစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူေျပာႏုိင္မလဲ။ ေလာကႀကီးမွာ အေျပာင္းအလဲေတြရွိၾကပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္လုိ႔ ထင္လဲ။
က်ေနာ့္အထင္ သံုးစကၠန္႔ထက္ပိုမၾကာဘူးဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဥပမာဗ်ာ
က်ေနာ္က ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တယ္ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ မေကာင္းတာ
သိေတာ့ ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္ ဟုတ္ၿပီး က်ေနာ္ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ႔ ဆံုးျဖတ္
ခ်က္ကုိခ်တာ အလြန္ဆံုးၾကာ သံုးစကၠန္႔ေပါ႔ဗ်ာ ဒါေပမယ္႔ ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္ ဆိုတဲ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ ထိန္သိမ္းရတဲ႔ အခ်ိန္ကသာၾကာတာပါ။ အေျပာင္းအလဲ
ေတြကုိ ထိန္သိမ္းဖုိ႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္လုိလဲဆုိရင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဆီ
မွာရွိတဲ႔ ရင့္က်က္မႈမွာ မူတည္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ ဒီလုိပါပဲ ေလာကႀကီး
မထင္တာေတြျဖစ္တတ္တယ္ေနာ္ . . . ။

Thursday, September 20, 2007

တကယ္ပါ

ေ႐ွ႕ကုိက္ (၁၀၀) တြင္ရန္သူ႐ွိသည္

စိတ္ညစ္လုိ႔အရက္ကုိေသာက္တယ္

ရ ရထားႀကီးေပ်ာ္ေပ်ာ္စီး

ဒီေနရာမွာ ငါးအေကာင္ႀကီးေတြရွိတယ္လုိ႔ သတင္းရထားတယ္

Wednesday, September 19, 2007

တစ္ခ်ိန္တုန္းက

မိုးေကာင္းကင္ျပာရဲ႕ေအာက္
ႏွစ္ကုိယ္တည္း တီးတုိးစြာနဲ႔
ခ်စ္စကားေလးေတြ
ေျပာခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

အလြမ္းကဖီးရဲ႕အမုိးေအာက္
ခ်စ္သူကုိယ္တိုင္ ေဖ်ာ္ေပးခဲ႔တဲ႔
ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္ကုိ
ေသာက္ခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

ခ်ိန္းဆုိတ႔ဲေနရာကုိ
ေနာက္က်မွေရာက္ခ႔ဲလို႔
စိတ္ေကာက္ေနတဲ႔
ခ်စ္သူကုိ
ေခ်ာ႔ခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

အေ၀းတစ္ေနရာကုိထြက္သြားဖုိ႔
လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္တဲ႔
ခ်စ္သူကုိ ၀မ္းနည္းစြာ
ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ႔လုိ႔
အမွတ္တရေလးေတြကုိ
တမ္းတရင္း
က်ေနာ္ လြမ္းခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

အခ်ိန္ေတြၾကာေညာင္းခဲ႔လုိ႔
စမ္းေခ်ာင္းကေရေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးစီးဆင္းသြားၿပီေလ . . .

Sunday, September 16, 2007

မဖတ္ပါနဲ႔

က်ေနာ္ရယ္စရာေလးတစ္ခု ေရးမလုိ႔ပါ။ က်ေနာ္ၾကားဖူးတဲ႔ ဟာသေတြထဲက တခ်ဳိ႕
ေတြကုိေပါ့။ က်ေနာ္ ရယ္စရာေတြကုိ ေရးရတဲ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္က က်ေနာ္ blog ကုိ
လာၿပီး ၿပံဳးေပ်ာ္သြားေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေလးန႔ဲပါ။ ဒါေပမယ္႔ အခု က်ေနာ္ မေရးခ်င္
ေတာ့ဘူးဗ်ာ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ ကုိကုိ မမ တုိ႔ ဆက္မဖတ္ၾကနဲ႔ေတာ့ေနာ္။ ဆက္မဖတ္
ဘူး မႈတ္လား မဖတ္ပါနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္ဘာမွမေရးထားဘူး ဖတ္ေနရင္ အလကား
အခ်ိန္ကုန္တာပဲ အဖက္တင္မယ္ ဆက္မဖတ္နဲ႔ေတာ့ ေအာ္ မဖတ္ပါနဲ႔ဆိုမွ ဖတ္ေန
ျပန္ၿပီး ကဲၾကည့္ ေျပာေနရင္းနဲ႔ ဖတ္ေနတာ တစ္၀က္ေက်ာ္သြားၿပီး က်ေနာ္
အတန္တန္တားတယ္ေနာ္ ဆက္မဖတ္ပါနဲ႔ေတာ့လုိ႔ ခဏေန စာကဆံုးေတာ့မယ္
ေတာ္ေတာ္ေျပာရခက္တယ္ မဖတ္ပါနဲ႔ဆုိ ဇြတ္ဖတ္တယ္ တားမရလဲ ဖတ္ဗ်ာ . . .

ဟဲ ဟဲ အေပ်ာ္ပါ . . .မဖတ္ပါနဲ႔ဆုိမွ . . .ဟင့္

Thursday, September 13, 2007

က်ေနာ္ၾကားဖူးေသာ ဟာသမ်ား (၁)

``ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ´´ ဆုိတဲ႔ စကားပုံ႐ွိပါတယ္။ ၿမိဳ႕ကုိမေရာက္ဖူးတဲ႔ေတာသား တစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕ကိုေရာက္သြားလုိ႔ ေပ်ာ္တယ္ဆုိၿပီး ကားလမ္းမကုိ ကၿပီးျဖတ္
တာ ကားတုိက္လုိ႔ေသ႐ွာေရာ . . .။ ``တစ္ဆုပ္က်ဲရင္ တစ္လွည္း၀င္´´ဆုိတဲ႕
စကားပုံတစ္ခု႐ွိေသးတယ္။ တစ္ကယ္ပါ က်ေနာ္ ႐ြာမွာေနတုန္းက တစ္ဆုပ္က်ဲရင္ တစ္လွည္း၀င္တယ္ ဆုိၿပီး ဆန္တစ္ဆုပ္ကုိ က်ဲလုိက္တာ တစ္ကယ္ပဲ တစ္လွည္း၀င္
ပါတယ္ က်ေနာ့္တုိ႔ ၿခံကို လွည္း၀င္တုိက္လုိ႔ ၿခံစည္း႐ုိးတစ္ခုလုံး ပ်က္သြားတယ္။

က်ေနာ္ၾကားဖူးတဲ႔ ဟာသေလးတစ္ခုပါ။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ စစ္ေလယဥ္ေမာင္းဖုိ႔
ေလယဥ္မွဴးတစ္ေယာက္လုိတယ္ဆုိၿပီးေလွၽာက္လႊာေ၀ပါတယ္။ သာမန္ေလယဥ္မွဴး အမ်ားစုက ေလွၽက္လႊာတင္ၾကပါတယ္။ ေလွၽက္လႊာတင္တဲ႔လူ အမ်ားႀကီးထဲမွာ ေလွၽက္လႊာျဖည့္တဲ႔ပုံစံကုိၾကည့္ၿပီး သံုးေယာက္ကုိေ႐ြးလုိက္ပါတယ္။သံုးေယာက္ကုိ အင္တာဗ်ဴးေမးၿပီး တစ္ေယာက္ကုိ ေ႐ြးရမွာကုိ။ အဲသံုးေယာက္ကျပည္နယ္ တစ္ခုစီမွ ၀ါ႐ွင္တန္ၿမိဳ႕ကုိ အင္တာဗ်ဴး၀င္ဖုိ႔ လာေရာက္ၾကပါတယ္။

ကဲ အင္တာဗ်ဴး စၿပီးမုိ႔ ျပည္နယ္(၁)မွ လူက အင္တာဗ်ဴးဖုိ႔၀င္သြားပါတယ္။ ေလတပ္က ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ကေမးပါတယ္။

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ မင္းေလယဥ္ပ်ံေမာင္းဖူးလား

ျပည္နယ္(၁)မွလူ။ ။ ဟုတ္ကဲ႔ ေမာင္းဖူးပါတယ္


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဘယ္လုိ ေလယဥ္မ်ဳိးကုိ ေမာင္းဖူးတာလဲ


ျပည္နယ္(၁)မွလူ။ ။ ေလယဥ္မ်ဳိးစုံကုိ ေမာင္းဖူးပါတယ္
စစ္ေလယဥ္လည္း
ေမာင္းဖူးပါတယ္ တုိက္ပြဲအေတြ႕အႀကံဳလည္း႐ွိပါတယ္

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဟုတ္ၿပီး မင္းကုိ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိရင္ မင္းလစာ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ


ျပည္နယ္(၁)မွလူ။ ။ က်ေနာ္ ေဒၚလာ သံုးေထာင္ေလာက္လုိခ်င္ပါတယ္။


ျပည္နယ္(၂)မွ လူရဲ႕အလွည့္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ျပည္နယ္(၂)မွ လူက အင္တာဗ်ဴး
ခန္းထဲကုိ၀င္သြားပါတယ္။ ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္က ျပည္နယ္(၁)ကလူကုိ ေမးသလုိပဲ
ထပ္ေမးပါတယ္။

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ မင္းေလယဥ္ပ်ံေမာင္းဖူးလား

ျပည္နယ္(၂)မွလူ။ ။ ဟုတ္ကဲ႔ ေမာင္းဖူးပါတယ္


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဘယ္လုိ ေလယဥ္မ်ဳိးကုိ ေမာင္းဖူးတာလဲ


ျပည္နယ္(၂)မွလူ။ ။ ခရီးတင္ေလယဥ္မ်ဳိးကုိေမာင္းဖူးပါတယ္


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဟုတ္ၿပီး မင္းကုိ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိရင္ မင္းလစာ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ


ျပည္နယ္(၂)မွလူ။ ။က်ေနာ္ ေဒၚလာ ေျခာက္ေထာင္ေလာက္လုိခ်င္ပါတယ္


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။မင္းဘာျဖစ္လုိ႔ ေဒၚလာေျခာက္ေထာင္လုိခ်င္ရတာလဲ


ျပည္နယ္(၂)မွလူ။ ။ သံုးေထာင္ကုိ က်ေနာ့္မိသားစုကုိ ေထာက္ပံ႔ၿပီးက်န္တာကုိ

က်ေနာ့္ကုိယ္ေရးကုိယ္တာအတြက္သံုးဖုိ႔ပါ။

ျပည္နယ္(၃)ကလူရဲ႕အလွည့္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ကုိလည္းအထက္က ေမးသလုိပဲ ေလယဥ္မွဴးခ်ဴပ္က ေမးပါတယ္။

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ မင္းေလယဥ္ပ်ံေမာင္းဖူးလား

ျပည္နယ္(၃)မွလူ။ ။ ဘာေလယဥ္ပ်ံမွ မေမာင္းဖူးဘူး


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ မင္းမွာ ေလယဥ္ပ်ံပက္သက္ၿပီး ဘာအေတြ႕အႀကံဳ႐ွိလဲ


ျပည္နယ္(၃)မွလူ။ ။ ဘာေတြ႕အႀကံဳမွ မ႐ွိဘူး


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဒါနဲ႔ မင္းကုိ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိရင္ မင္းလစာ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ


ျပည္နယ္(၃)မွလူ။ ။က်ေနာ္ ေဒၚလာကုိးေထာင္ေလာက္လုိခ်င္ပါတယ္

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဘာအတြက္ ေဒၚလာကုိးေထာင္လုိခ်င္ရတာလဲ


ျပည္နယ္(၃)မွလူ။ ။ ဟုတ္ကဲ႔ ေဒၚလာသံုးေထာင္ကုိ ျပည္နယ္(၁)ကလူကုိငွားဖုိ႔ ေနာက္ေဒၚလာ သံုးေထာင္ကုိက်ေနာ့္မိသားစုကုိေထာက္ပံ႔မယ္
က်န္တဲ႔သံုးေထာင္ကုိေတာ့
က်ေနာ့္ကုိယ္ေရး ကုိယ္တာအတြက္သံုးဖုိ႔ပါ။

ကဲဘယ္သူ႕ကုိ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိတာ စဥ္းစားၿပီးေျဖေပးၾကပါဗ်ာ

Tuesday, September 11, 2007

ေနစရာ႐ွားလုိ႔



က်ေနာ္ Internet မွာ ေလၽွာက္ေမႊရင္း နည္းနည္းထူးတာ ေတြ႕လုိ႔တင္လုိက္တာပါ . . .။

Sunday, September 9, 2007

ဖိနပ္

ဖိနပ္ေၾကာင္းမေျပာခင္ က်ေနာ့္ကုိက်ေနာ္ အရင္မိတ္ဆက္ပါရေစ။ အဲဒီတုန္းက
အစိုးရနည္းပညာေကာလိပ္(ေမာ္လၿမိဳင္)လွၽပ္စစ္စြမ္းအင္(EP)မွ ေက်ာင္းသား
တစ္ေယာက္ပါ။ တေန႔ေတာ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ဖိနပ္ဆုိင္မွာဖိနပ္တစ္ရံ
၀ယ္လုိက္တယ္။ ဖိနပ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ေစ်းလည္းသိပ္မေပးရဘူး
ေျခၫႇပ္ဖိနပ္ေလးပါ။ မုိးတြင္းမွာဒီလုိဖိနပ္ေလးပဲေကာင္းပါတယ္ေက်ာင္းေလး
ဘာေလး သြားရေအာင္ဆုိၿပီး အဲစိတ္ကူးနဲ႕ ၀ယ္လုိက္တာပါ။ မနက္ (၇း၁၅)
ေလာက္ ကားဂိတ္ေရာက္သြားတယ္။ ေက်ာင္းကားကုိ မေတြ႕တာနဲ႔သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ကုိေမးလုိက္တယ္ . . .
``ေက်ာင္းကားမလာေသးဘူးလား´´
သူကအ႐ွည္ႀကီးျပန္ေျဖတယ္
``ဟင့္ဟင္း´´တဲ႔

ေဟာ ဟုိမွာေမတၱာ႐ွင္ဆုိတဲ႔ ေက်ာင္းကားႀကီးလာပါၿပီး။ ေက်ာင္းကားစီးၿပီး ဖိနပ္
အသစ္ေလးနဲ႔ က်ေနာ္ေက်ာင္းကုိသြားပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ မုိးက႐ြာ
ပါတယ္ ထီးေဆာင္းၿပီး ေက်ာင္း၀င္းထဲကုိ လမ္းေလၽွာက္၀င္သြားပါတယ္
လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကဲ ျပႆနာက အဲဒီမွာစတာ . . . . . . .။
က်ေနာ့္ဖိနပ္အသစ္ကေလးျပတ္သြားပါၿပီး။ အဲဒါနဲ႔ (EP) workshop အေဆာင္
နားမွာရပ္ၿပီး မုိးခုိရင္း လူသြားလူလာ႐ွင္းေအာင္ေစာင့္ရတာေပါ့။ ဒါမွျပတ္သြားတဲ႔
ဖိနပ္ကုိ ယာယီျပင္ၿပီး ဖိနပ္အသစ္သြား၀ယ္ရမွာေလ။
က်ေနာ္တုိ႔(EP)မွ သ႐ုပ္ျပဆရာက . . .
``ေဟ႔ေကာင္ မင္းဘာရပ္လုပ္ေနလဲ လာေလ မင္းအတန္းမတက္ဘူးလား´´
``ဟဲဟဲ တက္မယ္ဆရာ က်ေနာ္ ဟုိဟာ . . .´´
``ဒီေကာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ျမန္ျမန္လာ´´

လာျပန္ပါၿပီးေနာက္တစ္ေယာက္ (EP) Btest က အစ္မေတြက . . .
``ဟဲ႔ နင္ဒီမွာဘာလုပ္ေနလဲ အတန္းမတက္ဘူးလား´´
``တက္မယ္´´
``ဘာလဲ ထီးမပါလုိ႔လား လာငါနဲ႔လုိက္ခဲ႔ေလ´´
``ရတယ္အစ္မ က်ေနာ္ ဟုိ ဟုိ ဖိနပ္´´
``ဖိနပ္ဘာျဖစ္လဲ´´
``ေအာ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး က်ေနာ္ ဟုိ . . .´´
``ေအး ဘာမွမျဖစ္လဲ ၿပီးေရာ ငါသြားၿပီး´´

လူသြားလူလာ ႐ွင္းသြားေတာ့ဖိနပ္ကုိယာယီစီးဖုိ႔သံေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္း႐ွာၿပီး
ျပင္လုိက္ပါတယ္။ ဖိနပ္၀ယ္မယ္ သြားဖုိ႔ တစ္ခုစဥ္းစားမိလုိက္တယ္ အခုလကုန္
ခါနီးရက္ဆုိေတာ့ က်ေနာ္ ဘုိင္ျပတ္ေနတဲ႔ရက္ေတြပဲ အဲဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ဆီမွာ ပုိက္ဆံခ်ီးဖုိ႔ အတန္းဘက္ကုိ ျပန္သြားပါတယ္။
က်ေနာ္ ပုိက္ဆံခ်ီးေနက် ထမင္းကပ္စားေနက်သူငယ္ခ်င္းတစ္ဆီသြားတယ္။သူ
နဲ႔က်ေနာ္က ေမဂ်ာ ျခင္းမတူဘူး။ အဲဒါနဲ႔ သူအတန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ . . .

``ဟဲ့ နင္ဘာလာလုပ္တာလဲ အတန္းမတက္ဘူးလား´´
``နင္ေကာ အတန္းမ႐ွိဘူးလား´´
``ဟင့္ဟင္း ဆရာမ မလာဘူး´´
``နင္ပုိက္ဆံပါတယ္ မဟုတ္လား ငါ့ကုိခ်ီးစမ္းဟာ ငါ့ဖိနပ္ျပတ္သြားလုိ႔
နင္အားတယ္ မဟုတ္လား လာ နင္ပါလုိက္ခဲ႔´´

ဆုိၿပီး သူ႕ကုိပါ က်ေနာ္ ေခ်ာဆြဲလုိက္တာ။ သူက က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ
စိတ္အေကာင္းဆုံးနဲ႔ က်ေနာ္ အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔
ႏွစ္ေယာက္ ဖိနပ္ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ သူ႕ပုိက္ဆံနဲ႔ ဖိနပ္တစ္ရံ၀ယ္လုိက္တယ္။
ျပတ္သြားတဲ႔ ဖိနပ္ကုိေတာ့ အမႈိက္ပုံမွာ ထာ၀ရ အနားယူခုိင္းလုိက္ပါတယ္။
က်ေနာ္ နည္းနည္းထပ္ေျပာခ်င္ပါတယ္ . . .

ဖိနပ္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔လူေတြမွာ အနိမ့္ဆုံးေနရာက ႐ုပ္၀ထၳဳတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ကဲၾကည့္ ဖိနပ္ျပတ္လုိ႔ က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္အလုပ္႐ႈပ္သြားလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔
လူေတြမွာ ေ႐ႊနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ႔ ဆြဲႀကိဳးတုိ႔ လက္စြပ္တုိ႔ မပါပဲသြားလာလုိ႔အဆင္
ေျပႏုိင္ေပမယ္႔ ဖိနပ္မပါပဲ သြားလာလုိ႔ အဆင္မေျပႏုိင္ပါဘူး။ ေ႐ႊႏွင့္ဖိနပ္ကုိယွဥ္
ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တန္းဖိုးခ်င္း ပမာဏ ကြာျခားလြန္းပါတယ္။ က်ေနာ္ ၾကားဖူးတာ
တစ္ခုက အုန္းပင္တက္တဲ႔ေနရာမွာ တကၠသုိလ္က ပါေမာကၡဟာ ပညာမဲ႔ တဲ႔
အုန္းပင္တက္တဲ႔ေနရာမွာ
အုန္းပင္တက္သမားက ပညာ႐ွိေပါ့။ ဘယ္သူမဆို
ဘယ္အရာ၀ထၳဳမဆုိ သူ႕ေနရာနဲ႔သူ၊ သူ႕ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔သူ၊ သူ႕တန္ဖုိးနဲ႔သူ ႐ွိၾကပါတယ္။
(က်ေနာ့္ရဲ႕အျမင္ကုိ တင္ျပျခင္းပါ ေ၀ဖန္ေပးၾကပါ)

သဘာ၀

စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကုိ
တားဆီးထားမလား
ဒါမွမဟုတ္
စီးက်ခြင့္ျပဳမလား
သဘာ၀ အတုိင္းပဲေကာင္းပါတယ္
ပြင့္ခ်ိန္တန္ေတာ့ပြင့္ၿပီး
ေႂကြခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း
ေႂကြသြားတာပဲေလ . . . .

Tuesday, September 4, 2007

ျပည္ၿမိဳ႕အမွတ္တရ

က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ခေလးေပါ့ ဟဲ ဟဲ အေပ်ာ္ပါ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက
က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေယာင္ေပစူးေလးေတြနဲ႔ကြယ္ ပုဆုိးကုိ
စလြယ္ကာ႐ြာ၀ုိင္းပတ္လည္ ေရာသီခ်င္းနဲ႔ေရာသြားတယ္ ဒီတခါတစ္ကယ္
ေျပာၿပီး က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက မြန္ျပည္နယ္လမုိင္းၿမိဳ႕နယ္က
ေကာ့ဒြတ္႐ြာမွာ ေနတာပါ။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ ၃တန္းေရာက္ေတာ့
က်ေနာ့္ ဦး၀ယ္ထားတဲ့ ျပည္ၿမိဳ႕ကအိမ္မွာ သြားေနရတယ္။ က်ေနာ့္
ဦးကေရနံ၀န္ထမ္းတစ္မုိ႔အညာဘက္မွာပဲ အလုပ္လုပ္ရေတာ့
ျပည္ၿမိဳ႕ကအိမ္ကုိ၀ယ္ျဖစ္သြားတာပါ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ့္ဦး
ႏွင့္အတူ ျပည္မွာသြားေနတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းကက်ေနာ္ဗမာစကားကုိေကာ
င္းေကာင္းမတတ္ ေသးဘူး။ ျပည္မွာ အမွတ္(၁)ေက်ာင္းႏွင့္တြဲဖက္
ပန္းပဲတန္းမူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းေနရတယ္။ က်ေနာ္
ေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႔မွာ က်ေနာ္အကုိက ေက်ာင္းကုိလုိက္ပုိ႔ေပးတယ္။
အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ အတန္းထဲက ေကာင္ေလး၊ေကာင္မေလးေတြက က်ေနာ္ကုိ
မြန္လူမ်ဳိးဆုိၿပီး ထူးထူးဆန္းဆန္း၀ုိင္းၾကည့္ၾကတာ က်ေနာ္မွာ
ဟဟ ဘာျဖစ္တာလဲ တစ္ခုခုျပန္ေျပာဖုိ႔လည္းဗမာစကားကုိ ေကာင္းေကာင္းမတတ္ေတာ့ အခက္ေတြ႕ေနတာေပါ့။ ခဏေတာ့ ဆရာမက အတန္း၀င္လာမွ သူတုိ႔က ေနရာျပန္ထုိင္ၾကတာ ေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႔က အမွတ္တရေလးပါ။ မုိးတြင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေနတဲ့
ရပ္ကြက္က ေရျမဳပ္ေတာ့ သြားလာရတာအခက္အခဲ ျဖစ္တာေပါ့။ က်ေနာ့္အမက
ေစ်းတစ္ခါသြားရင္ တစ္ပတ္စာႏွစ္ပတ္စာ ၀ယ္လာေရာအဲဒီမွာပဲ ဆိတ္သားကုိ
ႏွစ္ပတ္ေလာက္ စားလုိက္ရတာ ဒီေန႔အထိ ဆိတ္သားကုိ က်ေနာ္ မုန္းသြားတာ။
ေက်ာင္းက က်ေနာ္တုိ႔အိမ္နဲ႔ နည္းနည္းေလးေ၀းတယ္ စက္ဘီးနဲ႔သြားၾကတာ။
ေနတာၾကာေတာ့လည္း ဗမာစကားကုိ လည္လည္၀ယ္၀ယ္တတ္လာပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း
အမ်ားႀကီးရလာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕နာမည္ကုိ မေခၚပဲ မြန္ေလး
မြန္ေလးနဲ႔ ဆရာမေတြကအစေခၚၾကတာ။ ေက်ာင္းထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ မြန္ဆုိေတာ့
လူသိမ်ားတာေပါ့။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာက်ေနာ္တုိ႔ ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားကုိ
သြားဖူးေလ့႐ွိပါတယ္။ ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားမွာ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု
ရွိတယ္။ အဲဒါက ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားမွာ ထီးေတာ္ႏွစ္ခု ႐ွိတယ္ဆုိတာပါ။
ထီးေတာ္ငယ္ႏွင့္ ထီးေတာ္ႀကီး ဆုိၿပီး ထီးေတာ္ငယ္ကုိမြန္လူမ်ဳိးတုိ႔တင္ထားၿပီး ထီးေတာ္ႀကီးကုိ ဗမာေတြေနာက္ထပ္တင္ထားတာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔သံုးေယာက္ပဲ အိမ္မွာေနရတာပါ။ က်ေနာ့္ဦးက သူအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေနမ်ားတယ္။ အေဒၚက
အဖြားကုိျပဳစုဖုိ႔ ႐ြာမွာက်န္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ကုိ ေဆြမ်ဳိးရင္းျခာေတြလုိ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အမရဲ႕အတန္းပုိင္ ဆရာမရဲ႕ေက်းဇူးကို ဒီေန႔အထိ ေအာက္ေမ႔ေနလ်က္ပါ။ က်ေနာ္ ျပည္ကုိ စေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ န၀ေဒးတံတား တုိင္ ၄ တုိင္ထူထားၿပီးျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိ စြန္႔ခြာခဲ့တဲ့ႏွစ္မွာပဲန၀ေဒးတံတား ဖြင့္ပြဲျပဳလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိစြန္႔ခြာခဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္႐ွိပါၿပီး။ က်ေနာ္ ေလၽွာက္
ခဲ့ဖူးတဲ့ တာေဘာင္႐ုိးမွာ က်ေနာ္ရဲ႕ေျခရာေတြ က်န္ရစ္ေနအုံးမယ္လုိ႔
ယံုၾကည္ေနဆဲပါ။

Sunday, September 2, 2007

မထင္ရဘူးေနာ္




ႀကိဳက္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳက္လုိ႔ေတာ့မရဘူး
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့
သူတုိ႔က မိန္းကေလးစစ္စစ္မဟုတ္ပါ ျဖတ္ေဖာက္ခ်ဳပ္တဲ့ဗ်ာ။
လံုး၀မထင္ရဘူး မသိလုိ႔ႀကိဳက္မိရင္ေတာ့ ဒုကၡ။

လွခ်က္ျပင္းတယ္






ဒါက ဘန္ေကာက္မွာက်င္းပတဲ့ မယ္ၿပိဳင္ပြဲပါ
မယ္ေတာ့မယ္ပဲ ဒါေပမယ့္ အေျခာက္မယ္ျဖစ္ေနတယ္