Saturday, September 29, 2007

ေဗဒင္

ဆုံဆည္းရာ blog မွ

Friday, September 28, 2007

ေမတၱာပို႔ဆုေတာင္းျခင္း





ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္တစ္ေနရာမွ ယေန႔ ညေန ေျခာက္နာရီခြဲခန္႔တြင္မြန္လူငယ္ မ်ားစုေပါင္းကာ သံဃာႏွင့္ ျပည္သူမ်ား ေသြးစြန္းေသာေန႔ အထိမ္းအမွတ္ျဖင့္ ဘုရားတြင္ ေမတၱာသုတ္မ်ားရြတ္ဆုိၿပီးေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ေအာ္ဟစ္ ၾကပါသည္။

Thursday, September 27, 2007

LET'S WEAR RED SHIRT


သံဃာႏွင့္လူထု ေသြးစြန္းျခင္းအထိမ္းအမွတ္
အနီေရာင္အကႌ်၀တ္ၿပီးဆႏၵထုတ္ေဖာ္ၾက

mmedwatched.blogspot.com မွ

စဥ္စားၾကည့္ပါ

တစ္ကယ္ပါ က်ေနာ့္ဘ၀မွာ တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးတဲ႔အျဖစ္ေတြပါ။ဘယ္ဗုဒၶဘာသာ ၀င္မွ ခြင့္မလႊတ္တဲ႔ အျဖစ္ေတြပါ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွ မဟုတ္ပါဘူး ဘယ္ဘာသာ ၀င္မွ ခြင့္မလႊတ္ၾကပါဘူး။ သံဃာေတြဟာ ဘုရားရဲ႕သားေတာ္ေတြပါ။

သံဃာေတြကုိ ဒုတ္နဲ႔ရုိက္ သာသနာ့အလံေတြကုိ ေျခေထာက္နဲ႔နင္း ဒါေတြဟာ
တစ္ကယ္မလုပ္သင့္တဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြပါ။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ လူသူအမ်ားအျပား
လက္စုံမုိးၿပီး ကန္ေတာ့္ေနၾကတဲ႔ သံဃာကုိဘာစိတ္ဓါတ္နဲ႔ကုိယ္ထိလက္ေရာက္
ေစာ္ကားေနၾကတာလဲဗ်ာ။

တစ္ကယ္႔ကုိၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ကုိယ္႔ဆႏၵကုိ ေဖာ္ထုတ္ေနၾကတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္း
စြာ တုံ႔ျပန္သင့္ပါတယ္။ မရမ္းကားၾကပါနဲ႔ မရက္စက္ၾကပါနဲ႔ သံဃာေတာ္နဲ႔ျပည္
သူေတြဟာ တစ္ကယ္အျပစ္မဲ႔တဲ႔သူေတြပါ။ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးပါ၀င္ေနတာကုိ
ဘာေတြနဲ႔ဖံုးကြယ္ၾကမလဲ ဆင္ေသကုိ ဆိတ္သားေရန႔ဲ ဖံုးလုိ႔မရပါဘူး။

ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ေသြးထုိးမႈေၾကာင့္ ျပည္သူတစ္ရပ္လုံးဆႏၵျပပြဲမွာ ပါ၀င္ေနရတာဆုိရင္ အဲတစ္စံုတစ္ေယာက္ဟာ
ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ စြမ္တဲ႔လူလုိ႔ သတ္မွတ္ရမွာေပါ႔။ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလားဆုိတာ
ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါ။

ကုိယ္႔ဘ၀ေကာင္းစားဖုိ႔အတြက္ ျပည္သူေတြ ေသြးေခ်ာင္းစီးေနတာ ၾကည့္ရက္ ၾကလားဗ်ာ။ အဲဒီလုိလုပ္မွ ထမင္းစားရမယ္ဆုိ အေသခံလုိက္တာ ပုိၿပီးျမတ္ ပါတယ္။ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ႔နည္းေျဖရွင္းၾကပါ အမွန္တရားကုိ မဖုံးကြယ္ၾကပါနဲ႔ ျပည္သူ ေတြမွာ စဥ္းစားတတ္တဲ႔ ဦးေႏွာက္ရွိတယ္ဆုိတာ မေမ႔ၾကပါနဲ႔။

မေနႏုိင္လုိ႔

က်ေနာ္ blog ကုိေရးရတဲ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ရယ္စရာေတြ ဗဟုသုတေတြကုိ
မွၽေ၀ဖုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ္႔ က်ေနာ္ ဘယ္လုိမွ မေနႏုိင္ေတာ့လုိ႕ပါ။ ဆႏၵျပပြဲမွာ ျပည္
သူေတြ ေသေခ်ႏုိင္မွန္း ႀကိဳသိထားေပမယ္႔ တစ္ကယ္တမ္းျဖစ္ေတာ့ ဘယ္လုိမွ
မခံစားႏုိင္ေတာ့လုိ႔ပါ။

Tuesday, September 25, 2007

က်ေနာ္ၾကားဖူးေသာ ဟာသမ်ား (၂)

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက ေဒါသျဖင့္ ေျပာေနသည္။

``ဘယ္လုိလဲ တပ္မေတာ္ စစ္ဖက္ေရးရာ လံုၿခံဳေရး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဘုန္းႀကီးေတြ ဆႏၵျပတာ မရပ္ေသးပါလား။
မင္းေျပာေတာ့ လြယ္လြယ္ေလးဆုိ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေရြးဖမ္းလုိက္ရင္ ၿငိမ္သြားမယ္ဆုိ။´´

``ဟုတ္ကဲ့၊ ေထာက္လွမ္းေရး အစီရင္ခံစာေတြမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ တိတိက်က်မသိရဘူးလုိ႔ တင္ျပလာလုိ႔ပါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ က်ေနာ္ နည္းေပါင္းစုံနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ခုိင္းထားပါတယ္။´´

ထုိစဥ္ ရုံးခန္းတြင္းသုိ႔ ဗုိလ္မွဴးႀကီးတဦး ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ ၀င္လာသည္။

``ဗုိလ္ခ်ဳပ္. .ဗုိလ္ခ်ဳပ္ က်ေနာ္ သံဃာေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ဘယ္သူလဲဆုိတာ သိၿပီး။ ေဟာဒီစာအုပ္ထဲမွာပါတယ္။´´

ဟုတ္လား ဘယ္သူလဲ အျမန္ေျပာစမ္း။´´

`` ``ေဂါတမ´´ တဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္။´´

``ေအး . . အဲဒါဆုိ သူ႔ကုိဖမ္းလုိက္။

ကုိထုိက္ ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ (http://ko-htike.blogspot.com)

ဘန္းေက်ာ္ႏုိင္ရန္

စစ္အစိုးရက ဘန္းထားတဲ့ ၀က္ဘ္ဆိုက္၊ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ဤေနရာမွတဆင့္ ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရႈႏိုင္ပါသည္။
http://proxyhide.net
http://proxify.co.uk
http://proxygun.net
http://myfreeproxy.com
http://workstudyplay.com
http://proxydrop.biz
http://proxyweb.net
http://freeproxy.ca
http://cleverproxy.com
http://proxyrat.com
http://urlgateway.com
http://3proxy.org
http://tntproxy.com
http://3proxy.com
http://proxify.org
http://getmepast.com
http://fullysickproxy.com
http://proxify.de
http://tekistan.com
http://vpntunnel.net
http://public-proxy.com
http://browserproxy.com
http://atunnel.com
http://hidemyass.com
http://netsack.net
http://proxy10.info
http://yourfreeproxy.com
http://unblockmyspace.com
http://vcamo.com
http://proxy6.info
http://72.232.94.93/perl/nph-proxy.pl

(http://mmedwatch.blogspot.com) မွ ဆက္လက္ လက္ဆင့္ကမ္းပါသည္။

Friday, September 21, 2007

အေျပာင္းအလဲ

တစ္ရံေရာအခါက
အမွတ္မဲ႔ေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြနဲ႔
ငါဟာ ပီတိသီခ်င္းတစ္ပုိဒ္ကုိ
႐ႈိက္႐ႈိက္မက္မက္ဆုိခဲ႔
ဒါေပမယ္႔
အခ်ိန္နဲ႔ၾကမၼာ အလွည့္အေျပာင္း
ငါ႔ဦးေခါင္းကုိ သင္ၾကား
ေလာကေ၀ဒနာမ်ား
မွၽေ၀ခံစားဖုိ႔ . . .

ေဗာ္တုိင္းယား


ေဗာ္တုိင္းယား ရဲ႕ကဗ်ာတစ္ပုိဒ္ပါ။ ဒီကဗ်ာကုိဖတ္ၿပီး က်ေနာ္နားလည္ထား
တာက က်ေနာ္တုိ႔လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အနာဂတ္ကုိ လတ္တေလာအေျခ
အေနကုိေလ့လာ႐ုံနဲ႕ ဘာျဖစ္ရမယ္လုိ႔ အေသေဟာကိန္းထုတ္လုိ႔မရႏုိင္ပါဘူး
ဥပမာ က်ေနာ္က ဒီအခ်ိန္မွာပ်က္စီးေလလႊင့္ေနေပမယ္႔ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ
အခ်ိန္ နဲ႔ ၾကမၼာ အလွည့္အေျပာင္း လူေကာင္းတစ္ေယာက္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူေျပာႏုိင္မလဲ။ ေလာကႀကီးမွာ အေျပာင္းအလဲေတြရွိၾကပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာတယ္လုိ႔ ထင္လဲ။
က်ေနာ့္အထင္ သံုးစကၠန္႔ထက္ပိုမၾကာဘူးဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဥပမာဗ်ာ
က်ေနာ္က ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္တယ္ ေဆးလိပ္ေသာက္တာ မေကာင္းတာ
သိေတာ့ ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္ ဟုတ္ၿပီး က်ေနာ္ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ႔ ဆံုးျဖတ္
ခ်က္ကုိခ်တာ အလြန္ဆံုးၾကာ သံုးစကၠန္႔ေပါ႔ဗ်ာ ဒါေပမယ္႔ ေဆးလိပ္ျဖတ္မယ္ ဆိုတဲ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကုိ ထိန္သိမ္းရတဲ႔ အခ်ိန္ကသာၾကာတာပါ။ အေျပာင္းအလဲ
ေတြကုိ ထိန္သိမ္းဖုိ႔ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္လုိလဲဆုိရင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဆီ
မွာရွိတဲ႔ ရင့္က်က္မႈမွာ မူတည္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ ဒီလုိပါပဲ ေလာကႀကီး
မထင္တာေတြျဖစ္တတ္တယ္ေနာ္ . . . ။

Thursday, September 20, 2007

တကယ္ပါ

ေ႐ွ႕ကုိက္ (၁၀၀) တြင္ရန္သူ႐ွိသည္

စိတ္ညစ္လုိ႔အရက္ကုိေသာက္တယ္

ရ ရထားႀကီးေပ်ာ္ေပ်ာ္စီး

ဒီေနရာမွာ ငါးအေကာင္ႀကီးေတြရွိတယ္လုိ႔ သတင္းရထားတယ္

Wednesday, September 19, 2007

တစ္ခ်ိန္တုန္းက

မိုးေကာင္းကင္ျပာရဲ႕ေအာက္
ႏွစ္ကုိယ္တည္း တီးတုိးစြာနဲ႔
ခ်စ္စကားေလးေတြ
ေျပာခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

အလြမ္းကဖီးရဲ႕အမုိးေအာက္
ခ်စ္သူကုိယ္တိုင္ ေဖ်ာ္ေပးခဲ႔တဲ႔
ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္ကုိ
ေသာက္ခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

ခ်ိန္းဆုိတ႔ဲေနရာကုိ
ေနာက္က်မွေရာက္ခ႔ဲလို႔
စိတ္ေကာက္ေနတဲ႔
ခ်စ္သူကုိ
ေခ်ာ႔ခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

အေ၀းတစ္ေနရာကုိထြက္သြားဖုိ႔
လာေရာက္ႏႈတ္ဆက္တဲ႔
ခ်စ္သူကုိ ၀မ္းနည္းစြာ
ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ႔လုိ႔
အမွတ္တရေလးေတြကုိ
တမ္းတရင္း
က်ေနာ္ လြမ္းခဲ႔ဖူးပါရဲ႕ . . .

အခ်ိန္ေတြၾကာေညာင္းခဲ႔လုိ႔
စမ္းေခ်ာင္းကေရေတြ ေတာ္ေတာ္ေလးစီးဆင္းသြားၿပီေလ . . .

Sunday, September 16, 2007

မဖတ္ပါနဲ႔

က်ေနာ္ရယ္စရာေလးတစ္ခု ေရးမလုိ႔ပါ။ က်ေနာ္ၾကားဖူးတဲ႔ ဟာသေတြထဲက တခ်ဳိ႕
ေတြကုိေပါ့။ က်ေနာ္ ရယ္စရာေတြကုိ ေရးရတဲ႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္က က်ေနာ္ blog ကုိ
လာၿပီး ၿပံဳးေပ်ာ္သြားေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေလးန႔ဲပါ။ ဒါေပမယ္႔ အခု က်ေနာ္ မေရးခ်င္
ေတာ့ဘူးဗ်ာ သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ ကုိကုိ မမ တုိ႔ ဆက္မဖတ္ၾကနဲ႔ေတာ့ေနာ္။ ဆက္မဖတ္
ဘူး မႈတ္လား မဖတ္ပါနဲ႔ေတာ့ က်ေနာ္ဘာမွမေရးထားဘူး ဖတ္ေနရင္ အလကား
အခ်ိန္ကုန္တာပဲ အဖက္တင္မယ္ ဆက္မဖတ္နဲ႔ေတာ့ ေအာ္ မဖတ္ပါနဲ႔ဆိုမွ ဖတ္ေန
ျပန္ၿပီး ကဲၾကည့္ ေျပာေနရင္းနဲ႔ ဖတ္ေနတာ တစ္၀က္ေက်ာ္သြားၿပီး က်ေနာ္
အတန္တန္တားတယ္ေနာ္ ဆက္မဖတ္ပါနဲ႔ေတာ့လုိ႔ ခဏေန စာကဆံုးေတာ့မယ္
ေတာ္ေတာ္ေျပာရခက္တယ္ မဖတ္ပါနဲ႔ဆုိ ဇြတ္ဖတ္တယ္ တားမရလဲ ဖတ္ဗ်ာ . . .

ဟဲ ဟဲ အေပ်ာ္ပါ . . .မဖတ္ပါနဲ႔ဆုိမွ . . .ဟင့္

Thursday, September 13, 2007

က်ေနာ္ၾကားဖူးေသာ ဟာသမ်ား (၁)

``ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေန ေသခဲ´´ ဆုိတဲ႔ စကားပုံ႐ွိပါတယ္။ ၿမိဳ႕ကုိမေရာက္ဖူးတဲ႔ေတာသား တစ္ေယာက္က ၿမိဳ႕ကိုေရာက္သြားလုိ႔ ေပ်ာ္တယ္ဆုိၿပီး ကားလမ္းမကုိ ကၿပီးျဖတ္
တာ ကားတုိက္လုိ႔ေသ႐ွာေရာ . . .။ ``တစ္ဆုပ္က်ဲရင္ တစ္လွည္း၀င္´´ဆုိတဲ႕
စကားပုံတစ္ခု႐ွိေသးတယ္။ တစ္ကယ္ပါ က်ေနာ္ ႐ြာမွာေနတုန္းက တစ္ဆုပ္က်ဲရင္ တစ္လွည္း၀င္တယ္ ဆုိၿပီး ဆန္တစ္ဆုပ္ကုိ က်ဲလုိက္တာ တစ္ကယ္ပဲ တစ္လွည္း၀င္
ပါတယ္ က်ေနာ့္တုိ႔ ၿခံကို လွည္း၀င္တုိက္လုိ႔ ၿခံစည္း႐ုိးတစ္ခုလုံး ပ်က္သြားတယ္။

က်ေနာ္ၾကားဖူးတဲ႔ ဟာသေလးတစ္ခုပါ။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံမွာ စစ္ေလယဥ္ေမာင္းဖုိ႔
ေလယဥ္မွဴးတစ္ေယာက္လုိတယ္ဆုိၿပီးေလွၽာက္လႊာေ၀ပါတယ္။ သာမန္ေလယဥ္မွဴး အမ်ားစုက ေလွၽက္လႊာတင္ၾကပါတယ္။ ေလွၽက္လႊာတင္တဲ႔လူ အမ်ားႀကီးထဲမွာ ေလွၽက္လႊာျဖည့္တဲ႔ပုံစံကုိၾကည့္ၿပီး သံုးေယာက္ကုိေ႐ြးလုိက္ပါတယ္။သံုးေယာက္ကုိ အင္တာဗ်ဴးေမးၿပီး တစ္ေယာက္ကုိ ေ႐ြးရမွာကုိ။ အဲသံုးေယာက္ကျပည္နယ္ တစ္ခုစီမွ ၀ါ႐ွင္တန္ၿမိဳ႕ကုိ အင္တာဗ်ဴး၀င္ဖုိ႔ လာေရာက္ၾကပါတယ္။

ကဲ အင္တာဗ်ဴး စၿပီးမုိ႔ ျပည္နယ္(၁)မွ လူက အင္တာဗ်ဴးဖုိ႔၀င္သြားပါတယ္။ ေလတပ္က ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ကေမးပါတယ္။

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ မင္းေလယဥ္ပ်ံေမာင္းဖူးလား

ျပည္နယ္(၁)မွလူ။ ။ ဟုတ္ကဲ႔ ေမာင္းဖူးပါတယ္


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဘယ္လုိ ေလယဥ္မ်ဳိးကုိ ေမာင္းဖူးတာလဲ


ျပည္နယ္(၁)မွလူ။ ။ ေလယဥ္မ်ဳိးစုံကုိ ေမာင္းဖူးပါတယ္
စစ္ေလယဥ္လည္း
ေမာင္းဖူးပါတယ္ တုိက္ပြဲအေတြ႕အႀကံဳလည္း႐ွိပါတယ္

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဟုတ္ၿပီး မင္းကုိ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိရင္ မင္းလစာ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ


ျပည္နယ္(၁)မွလူ။ ။ က်ေနာ္ ေဒၚလာ သံုးေထာင္ေလာက္လုိခ်င္ပါတယ္။


ျပည္နယ္(၂)မွ လူရဲ႕အလွည့္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ျပည္နယ္(၂)မွ လူက အင္တာဗ်ဴး
ခန္းထဲကုိ၀င္သြားပါတယ္။ ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္က ျပည္နယ္(၁)ကလူကုိ ေမးသလုိပဲ
ထပ္ေမးပါတယ္။

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ မင္းေလယဥ္ပ်ံေမာင္းဖူးလား

ျပည္နယ္(၂)မွလူ။ ။ ဟုတ္ကဲ႔ ေမာင္းဖူးပါတယ္


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဘယ္လုိ ေလယဥ္မ်ဳိးကုိ ေမာင္းဖူးတာလဲ


ျပည္နယ္(၂)မွလူ။ ။ ခရီးတင္ေလယဥ္မ်ဳိးကုိေမာင္းဖူးပါတယ္


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဟုတ္ၿပီး မင္းကုိ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိရင္ မင္းလစာ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ


ျပည္နယ္(၂)မွလူ။ ။က်ေနာ္ ေဒၚလာ ေျခာက္ေထာင္ေလာက္လုိခ်င္ပါတယ္


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။မင္းဘာျဖစ္လုိ႔ ေဒၚလာေျခာက္ေထာင္လုိခ်င္ရတာလဲ


ျပည္နယ္(၂)မွလူ။ ။ သံုးေထာင္ကုိ က်ေနာ့္မိသားစုကုိ ေထာက္ပံ႔ၿပီးက်န္တာကုိ

က်ေနာ့္ကုိယ္ေရးကုိယ္တာအတြက္သံုးဖုိ႔ပါ။

ျပည္နယ္(၃)ကလူရဲ႕အလွည့္ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ကုိလည္းအထက္က ေမးသလုိပဲ ေလယဥ္မွဴးခ်ဴပ္က ေမးပါတယ္။

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ မင္းေလယဥ္ပ်ံေမာင္းဖူးလား

ျပည္နယ္(၃)မွလူ။ ။ ဘာေလယဥ္ပ်ံမွ မေမာင္းဖူးဘူး


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ မင္းမွာ ေလယဥ္ပ်ံပက္သက္ၿပီး ဘာအေတြ႕အႀကံဳ႐ွိလဲ


ျပည္နယ္(၃)မွလူ။ ။ ဘာေတြ႕အႀကံဳမွ မ႐ွိဘူး


ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဒါနဲ႔ မင္းကုိ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိရင္ မင္းလစာ ဘယ္ေလာက္ယူမလဲ


ျပည္နယ္(၃)မွလူ။ ။က်ေနာ္ ေဒၚလာကုိးေထာင္ေလာက္လုိခ်င္ပါတယ္

ေလယဥ္မွဴးခ်ဳပ္ ။ ။ ဘာအတြက္ ေဒၚလာကုိးေထာင္လုိခ်င္ရတာလဲ


ျပည္နယ္(၃)မွလူ။ ။ ဟုတ္ကဲ႔ ေဒၚလာသံုးေထာင္ကုိ ျပည္နယ္(၁)ကလူကုိငွားဖုိ႔ ေနာက္ေဒၚလာ သံုးေထာင္ကုိက်ေနာ့္မိသားစုကုိေထာက္ပံ႔မယ္
က်န္တဲ႔သံုးေထာင္ကုိေတာ့
က်ေနာ့္ကုိယ္ေရး ကုိယ္တာအတြက္သံုးဖုိ႔ပါ။

ကဲဘယ္သူ႕ကုိ အလုပ္ခန္႔မယ္ဆုိတာ စဥ္းစားၿပီးေျဖေပးၾကပါဗ်ာ

Tuesday, September 11, 2007

ေနစရာ႐ွားလုိ႔



က်ေနာ္ Internet မွာ ေလၽွာက္ေမႊရင္း နည္းနည္းထူးတာ ေတြ႕လုိ႔တင္လုိက္တာပါ . . .။

Sunday, September 9, 2007

ဖိနပ္

ဖိနပ္ေၾကာင္းမေျပာခင္ က်ေနာ့္ကုိက်ေနာ္ အရင္မိတ္ဆက္ပါရေစ။ အဲဒီတုန္းက
အစိုးရနည္းပညာေကာလိပ္(ေမာ္လၿမိဳင္)လွၽပ္စစ္စြမ္းအင္(EP)မွ ေက်ာင္းသား
တစ္ေယာက္ပါ။ တေန႔ေတာ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ဖိနပ္ဆုိင္မွာဖိနပ္တစ္ရံ
၀ယ္လုိက္တယ္။ ဖိနပ္က ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ေစ်းလည္းသိပ္မေပးရဘူး
ေျခၫႇပ္ဖိနပ္ေလးပါ။ မုိးတြင္းမွာဒီလုိဖိနပ္ေလးပဲေကာင္းပါတယ္ေက်ာင္းေလး
ဘာေလး သြားရေအာင္ဆုိၿပီး အဲစိတ္ကူးနဲ႕ ၀ယ္လုိက္တာပါ။ မနက္ (၇း၁၅)
ေလာက္ ကားဂိတ္ေရာက္သြားတယ္။ ေက်ာင္းကားကုိ မေတြ႕တာနဲ႔သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ကုိေမးလုိက္တယ္ . . .
``ေက်ာင္းကားမလာေသးဘူးလား´´
သူကအ႐ွည္ႀကီးျပန္ေျဖတယ္
``ဟင့္ဟင္း´´တဲ႔

ေဟာ ဟုိမွာေမတၱာ႐ွင္ဆုိတဲ႔ ေက်ာင္းကားႀကီးလာပါၿပီး။ ေက်ာင္းကားစီးၿပီး ဖိနပ္
အသစ္ေလးနဲ႔ က်ေနာ္ေက်ာင္းကုိသြားပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ မုိးက႐ြာ
ပါတယ္ ထီးေဆာင္းၿပီး ေက်ာင္း၀င္းထဲကုိ လမ္းေလၽွာက္၀င္သြားပါတယ္
လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ကဲ ျပႆနာက အဲဒီမွာစတာ . . . . . . .။
က်ေနာ့္ဖိနပ္အသစ္ကေလးျပတ္သြားပါၿပီး။ အဲဒါနဲ႔ (EP) workshop အေဆာင္
နားမွာရပ္ၿပီး မုိးခုိရင္း လူသြားလူလာ႐ွင္းေအာင္ေစာင့္ရတာေပါ့။ ဒါမွျပတ္သြားတဲ႔
ဖိနပ္ကုိ ယာယီျပင္ၿပီး ဖိနပ္အသစ္သြား၀ယ္ရမွာေလ။
က်ေနာ္တုိ႔(EP)မွ သ႐ုပ္ျပဆရာက . . .
``ေဟ႔ေကာင္ မင္းဘာရပ္လုပ္ေနလဲ လာေလ မင္းအတန္းမတက္ဘူးလား´´
``ဟဲဟဲ တက္မယ္ဆရာ က်ေနာ္ ဟုိဟာ . . .´´
``ဒီေကာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ျမန္ျမန္လာ´´

လာျပန္ပါၿပီးေနာက္တစ္ေယာက္ (EP) Btest က အစ္မေတြက . . .
``ဟဲ႔ နင္ဒီမွာဘာလုပ္ေနလဲ အတန္းမတက္ဘူးလား´´
``တက္မယ္´´
``ဘာလဲ ထီးမပါလုိ႔လား လာငါနဲ႔လုိက္ခဲ႔ေလ´´
``ရတယ္အစ္မ က်ေနာ္ ဟုိ ဟုိ ဖိနပ္´´
``ဖိနပ္ဘာျဖစ္လဲ´´
``ေအာ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး က်ေနာ္ ဟုိ . . .´´
``ေအး ဘာမွမျဖစ္လဲ ၿပီးေရာ ငါသြားၿပီး´´

လူသြားလူလာ ႐ွင္းသြားေတာ့ဖိနပ္ကုိယာယီစီးဖုိ႔သံေခ်ာင္းေလးတစ္ေခ်ာင္း႐ွာၿပီး
ျပင္လုိက္ပါတယ္။ ဖိနပ္၀ယ္မယ္ သြားဖုိ႔ တစ္ခုစဥ္းစားမိလုိက္တယ္ အခုလကုန္
ခါနီးရက္ဆုိေတာ့ က်ေနာ္ ဘုိင္ျပတ္ေနတဲ႔ရက္ေတြပဲ အဲဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း
တစ္ေယာက္ဆီမွာ ပုိက္ဆံခ်ီးဖုိ႔ အတန္းဘက္ကုိ ျပန္သြားပါတယ္။
က်ေနာ္ ပုိက္ဆံခ်ီးေနက် ထမင္းကပ္စားေနက်သူငယ္ခ်င္းတစ္ဆီသြားတယ္။သူ
နဲ႔က်ေနာ္က ေမဂ်ာ ျခင္းမတူဘူး။ အဲဒါနဲ႔ သူအတန္းဘက္ေရာက္ေတာ့ . . .

``ဟဲ့ နင္ဘာလာလုပ္တာလဲ အတန္းမတက္ဘူးလား´´
``နင္ေကာ အတန္းမ႐ွိဘူးလား´´
``ဟင့္ဟင္း ဆရာမ မလာဘူး´´
``နင္ပုိက္ဆံပါတယ္ မဟုတ္လား ငါ့ကုိခ်ီးစမ္းဟာ ငါ့ဖိနပ္ျပတ္သြားလုိ႔
နင္အားတယ္ မဟုတ္လား လာ နင္ပါလုိက္ခဲ႔´´

ဆုိၿပီး သူ႕ကုိပါ က်ေနာ္ ေခ်ာဆြဲလုိက္တာ။ သူက က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ
စိတ္အေကာင္းဆုံးနဲ႔ က်ေနာ္ အခင္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔
ႏွစ္ေယာက္ ဖိနပ္ဆုိင္ေရာက္ေတာ့ သူ႕ပုိက္ဆံနဲ႔ ဖိနပ္တစ္ရံ၀ယ္လုိက္တယ္။
ျပတ္သြားတဲ႔ ဖိနပ္ကုိေတာ့ အမႈိက္ပုံမွာ ထာ၀ရ အနားယူခုိင္းလုိက္ပါတယ္။
က်ေနာ္ နည္းနည္းထပ္ေျပာခ်င္ပါတယ္ . . .

ဖိနပ္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔လူေတြမွာ အနိမ့္ဆုံးေနရာက ႐ုပ္၀ထၳဳတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။
ကဲၾကည့္ ဖိနပ္ျပတ္လုိ႔ က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္အလုပ္႐ႈပ္သြားလဲ။ က်ေနာ္တုိ႔
လူေတြမွာ ေ႐ႊနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ႔ ဆြဲႀကိဳးတုိ႔ လက္စြပ္တုိ႔ မပါပဲသြားလာလုိ႔အဆင္
ေျပႏုိင္ေပမယ္႔ ဖိနပ္မပါပဲ သြားလာလုိ႔ အဆင္မေျပႏုိင္ပါဘူး။ ေ႐ႊႏွင့္ဖိနပ္ကုိယွဥ္
ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ တန္းဖိုးခ်င္း ပမာဏ ကြာျခားလြန္းပါတယ္။ က်ေနာ္ ၾကားဖူးတာ
တစ္ခုက အုန္းပင္တက္တဲ႔ေနရာမွာ တကၠသုိလ္က ပါေမာကၡဟာ ပညာမဲ႔ တဲ႔
အုန္းပင္တက္တဲ႔ေနရာမွာ
အုန္းပင္တက္သမားက ပညာ႐ွိေပါ့။ ဘယ္သူမဆို
ဘယ္အရာ၀ထၳဳမဆုိ သူ႕ေနရာနဲ႔သူ၊ သူ႕ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔သူ၊ သူ႕တန္ဖုိးနဲ႔သူ ႐ွိၾကပါတယ္။
(က်ေနာ့္ရဲ႕အျမင္ကုိ တင္ျပျခင္းပါ ေ၀ဖန္ေပးၾကပါ)

သဘာ၀

စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကုိ
တားဆီးထားမလား
ဒါမွမဟုတ္
စီးက်ခြင့္ျပဳမလား
သဘာ၀ အတုိင္းပဲေကာင္းပါတယ္
ပြင့္ခ်ိန္တန္ေတာ့ပြင့္ၿပီး
ေႂကြခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း
ေႂကြသြားတာပဲေလ . . . .

Tuesday, September 4, 2007

ျပည္ၿမိဳ႕အမွတ္တရ

က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ခေလးေပါ့ ဟဲ ဟဲ အေပ်ာ္ပါ က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက
က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ေယာင္ေပစူးေလးေတြနဲ႔ကြယ္ ပုဆုိးကုိ
စလြယ္ကာ႐ြာ၀ုိင္းပတ္လည္ ေရာသီခ်င္းနဲ႔ေရာသြားတယ္ ဒီတခါတစ္ကယ္
ေျပာၿပီး က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက မြန္ျပည္နယ္လမုိင္းၿမိဳ႕နယ္က
ေကာ့ဒြတ္႐ြာမွာ ေနတာပါ။ အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ ၃တန္းေရာက္ေတာ့
က်ေနာ့္ ဦး၀ယ္ထားတဲ့ ျပည္ၿမိဳ႕ကအိမ္မွာ သြားေနရတယ္။ က်ေနာ့္
ဦးကေရနံ၀န္ထမ္းတစ္မုိ႔အညာဘက္မွာပဲ အလုပ္လုပ္ရေတာ့
ျပည္ၿမိဳ႕ကအိမ္ကုိ၀ယ္ျဖစ္သြားတာပါ။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ့္ဦး
ႏွင့္အတူ ျပည္မွာသြားေနတာေပါ့။ အဲဒီတုန္းကက်ေနာ္ဗမာစကားကုိေကာ
င္းေကာင္းမတတ္ ေသးဘူး။ ျပည္မွာ အမွတ္(၁)ေက်ာင္းႏွင့္တြဲဖက္
ပန္းပဲတန္းမူလတန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းေနရတယ္။ က်ေနာ္
ေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႔မွာ က်ေနာ္အကုိက ေက်ာင္းကုိလုိက္ပုိ႔ေပးတယ္။
အတန္းထဲေရာက္ေတာ့ အတန္းထဲက ေကာင္ေလး၊ေကာင္မေလးေတြက က်ေနာ္ကုိ
မြန္လူမ်ဳိးဆုိၿပီး ထူးထူးဆန္းဆန္း၀ုိင္းၾကည့္ၾကတာ က်ေနာ္မွာ
ဟဟ ဘာျဖစ္တာလဲ တစ္ခုခုျပန္ေျပာဖုိ႔လည္းဗမာစကားကုိ ေကာင္းေကာင္းမတတ္ေတာ့ အခက္ေတြ႕ေနတာေပါ့။ ခဏေတာ့ ဆရာမက အတန္း၀င္လာမွ သူတုိ႔က ေနရာျပန္ထုိင္ၾကတာ ေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႔က အမွတ္တရေလးပါ။ မုိးတြင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေနတဲ့
ရပ္ကြက္က ေရျမဳပ္ေတာ့ သြားလာရတာအခက္အခဲ ျဖစ္တာေပါ့။ က်ေနာ့္အမက
ေစ်းတစ္ခါသြားရင္ တစ္ပတ္စာႏွစ္ပတ္စာ ၀ယ္လာေရာအဲဒီမွာပဲ ဆိတ္သားကုိ
ႏွစ္ပတ္ေလာက္ စားလုိက္ရတာ ဒီေန႔အထိ ဆိတ္သားကုိ က်ေနာ္ မုန္းသြားတာ။
ေက်ာင္းက က်ေနာ္တုိ႔အိမ္နဲ႔ နည္းနည္းေလးေ၀းတယ္ စက္ဘီးနဲ႔သြားၾကတာ။
ေနတာၾကာေတာ့လည္း ဗမာစကားကုိ လည္လည္၀ယ္၀ယ္တတ္လာပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း
အမ်ားႀကီးရလာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ေနာ့္ရဲ႕နာမည္ကုိ မေခၚပဲ မြန္ေလး
မြန္ေလးနဲ႔ ဆရာမေတြကအစေခၚၾကတာ။ ေက်ာင္းထဲမွာ တစ္ဦးတည္းေသာ မြန္ဆုိေတာ့
လူသိမ်ားတာေပါ့။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာက်ေနာ္တုိ႔ ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားကုိ
သြားဖူးေလ့႐ွိပါတယ္။ ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားမွာ ထူးျခားခ်က္တစ္ခု
ရွိတယ္။ အဲဒါက ေ႐ႊဆံေတာ္ဘုရားမွာ ထီးေတာ္ႏွစ္ခု ႐ွိတယ္ဆုိတာပါ။
ထီးေတာ္ငယ္ႏွင့္ ထီးေတာ္ႀကီး ဆုိၿပီး ထီးေတာ္ငယ္ကုိမြန္လူမ်ဳိးတုိ႔တင္ထားၿပီး ထီးေတာ္ႀကီးကုိ ဗမာေတြေနာက္ထပ္တင္ထားတာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔သံုးေယာက္ပဲ အိမ္မွာေနရတာပါ။ က်ေနာ့္ဦးက သူအလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေနမ်ားတယ္။ အေဒၚက
အဖြားကုိျပဳစုဖုိ႔ ႐ြာမွာက်န္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ကုိ ေဆြမ်ဳိးရင္းျခာေတြလုိ ျပဳစုေစာင့္ေ႐ွာက္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အမရဲ႕အတန္းပုိင္ ဆရာမရဲ႕ေက်းဇူးကို ဒီေန႔အထိ ေအာက္ေမ႔ေနလ်က္ပါ။ က်ေနာ္ ျပည္ကုိ စေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ န၀ေဒးတံတား တုိင္ ၄ တုိင္ထူထားၿပီးျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိ စြန္႔ခြာခဲ့တဲ့ႏွစ္မွာပဲန၀ေဒးတံတား ဖြင့္ပြဲျပဳလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိစြန္႔ခြာခဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္႐ွိပါၿပီး။ က်ေနာ္ ေလၽွာက္
ခဲ့ဖူးတဲ့ တာေဘာင္႐ုိးမွာ က်ေနာ္ရဲ႕ေျခရာေတြ က်န္ရစ္ေနအုံးမယ္လုိ႔
ယံုၾကည္ေနဆဲပါ။

Sunday, September 2, 2007

မထင္ရဘူးေနာ္




ႀကိဳက္မယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳက္လုိ႔ေတာ့မရဘူး
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့
သူတုိ႔က မိန္းကေလးစစ္စစ္မဟုတ္ပါ ျဖတ္ေဖာက္ခ်ဳပ္တဲ့ဗ်ာ။
လံုး၀မထင္ရဘူး မသိလုိ႔ႀကိဳက္မိရင္ေတာ့ ဒုကၡ။

လွခ်က္ျပင္းတယ္






ဒါက ဘန္ေကာက္မွာက်င္းပတဲ့ မယ္ၿပိဳင္ပြဲပါ
မယ္ေတာ့မယ္ပဲ ဒါေပမယ့္ အေျခာက္မယ္ျဖစ္ေနတယ္